Een geschiedenis in honderd duivelse feestjes. Telkens op zondag.
De volgende maanden voeren de Rode Duivels de wereldranglijst aan. Wist u dat ze dat ook al deden in…1920? Ontdek de geschiedenis van de nationale ploeg in ‘Honderd Duivelse Voetbalfeestjes’. Op www.dewitteduivel.com in wekelijkse afleveringen. Of in het boek: hier te koop aan 15 euro (verzendingskosten gratis, winkelwaarde 20 euro). Contacteer daarvoor: raffe.willems@telenet.be
AFLEVERING 7
NEDERLAND – BELGIE 1-5, 2 MEI 1926
Stadion: Sportpark Amsterdam
Toeschouwers: 30.000
België: Jean Caudron (Anderlechtois); Armand Swartenbroeks (Daring CB), François Demol (Union), Georges Ditzler (Standard CL); Florimond Vanhalme (CS Brugeois), Pierre Braine (Beerschot AC); Maurice Gillis (Standard CL), Fernand Adams (Anderlechtois), Raymond Braine (Beerschot AC), Ivan Thys (Beerschot AC), Jan Diddens (Racing Malines)
Scoreverloop: 38’ (1-0) Tap, 41’ (1-1) R. Braine, 47’ (1-2) Diddens, 48’ (1-3) Adams, 61’ (1-4) Gillis, 67’ (1-5) R. Braine
‘Schitterende Belgische zegepraal te Amsterdam’. Dat was de kop van het weekblad ‘Geïllustreerde Sportwereld’. Op de cover: het kopbaldoelpunt van Diddens. De spits van Racing Mechelen zette zijn naam onder de 1-2. Minder dan zestig seconden later buitte Anderlechtaanvaller Adams het windvoordeel uit. Zijn clubgenoot en doelman Caudron beslechtte in de eerste helft het gevecht met de elementen in zijn voordeel en moest volgens het magazine ‘onophoudend tusschenkomen’. Zeven minuten voor de pauze gaf hij zich toch gewonnen tegen Tap maar Raymond Braine scoorde snel de gelijkmaker. Het Nederlandse publiek leerde het grote talent van Beerschot die dag echt ontdekken. De Antwerpenaar had minder dan honderd uren eerder – op 28 april – zijn negentiende verjaardag gevierd. Hij nam ook het vijfde doelpunt voor zijn rekening, zes minuten nadat Gillis voor Standard op het uur voor 1-4 had gezorgd. In de slotfase trapte Tap een strafschop tegen de buitenkant van de paal en stak Caudron opnieuw enkele keren gepast de handen uit de mouwen. De correspondent van ‘Geïllustreerde Sportwereld’ besloot: ‘De Belgische spelers beoefenden een afgewisseld en snel voetbalspel, zonder bijgebrachte flauwtjes. Ze schoten naar doel in allerlei posities.’ De Rode Duivels verzorgden in 1926 het spektakel. De 3-4 nederlagen tegen traditionele voetballanden als Oostenrijk (in Luik) en Frankrijk (in Parijs) werden als halve overwinningen begroet. Het 3-5 verlies tegen Engeland (in Antwerpen) sprak pas écht tot de verbeelding. Want twaalf minuten voor tijd leidde België – dankzij twee goals van Braine – zelfs met 3-2 en leken de Engelse profspelers op weg naar een historische nederlaag op het Europese vasteland. Dé uitschieter van het jaar werd dus de vijfklapper in de Derby der Lage Landen. Nadat hij voor de tweede maal de Hollandse defensie dol had getold draafde Braine wat hautain over het veld. Hij dirigeerde, tikte rond en hield de bal in het elftal. Hij toonde wie de baas was: een negentienjarige die in twintig minuten een gracieus recital opvoerde dat België vier doelpunten opleverde. Braine tilde Beerschot uit de anonimiteit nadat hij op zijn vijftiende mocht debuteren in het eerste elftal. Hij voltooide mee de landskampioenschapstrilogie van 1924, 1925 en 1926. Hij haalde niet eerder het niveau van de lentemaanden van 1926 met uitstekende Duivelse prestaties tegen Frankrijk, Nederland en Engeland en beslissende doelpunten voor Beerschot. In dat seizoen werd hij voor het eerst topschutter met 25 eenheden in 26 wedstrijden. De demonstratie in Amsterdam leidde tot de grootste Belgische overwinning op Nederlandse bodem. Die zorgde vooral in…Antwerpen tot aparte vreugdetaferelen. Een plaatselijk dagblad kwam voor de pinnen met een zeer gesofisticeerd snufje: een bord met draadloze toestellen toonde met enkele seconden vertraging de belangrijkste momenten van de wedstrijden. Duizenden fans verdrongen zich voor deze technologische nieuwigheid en vierden hartstochtelijk de vijf doelpunten van deze ‘schitterende Belgische zegepraal te Amsterdam.’
