Over Roberto Martinez bestaan er vele meningen. Die variëren van een heel gewone coach met een geweldige lichting tot de beste trainer die onze nationale ploeg ooit heeft gehad. Met alle schakeringen daartussen. Maar er is wel één constante waar iedereen het wel zal over eens zijn. De Spanjaard is en blijft een onverbeterlijke optimist die in elke tegenslag op zijn minst vijf opportuniteiten ziet. Tegen beter weten in. Zo lijkt het toch voor buitenstaanders.
Sinds zijn aanstelling als bondscoach in 2016 is de Catalaan voor de buitenwereld de grootste positivo gebleken die je maar zelden op een negatieve noot weet te betrappen. Hij wordt door jan en alleman geloofd als een aangename mens met wie je moeilijk in aanvaring kunt komen. En dat maakt het vaak lastiger om hem correct in te schatten als bondscoach. Volgens zijn supporters haalt hij het beste in zijn spelers naar boven. Zijn tegenstanders beweren dan net weer dat hij er maar niet in slaagt om met deze gouden generatie een prijs te pakken. Hij lijkt die vier jaar op de eerste plaats in de FIFA-ranking belangrijker te vinden dan een prijs op een groot tornooi. Het valt daarom net ook zo moeilijk om hem juist in te schatten, want kritiek lijkt van hem af te glijden als water van een eend. Binnen de voetbalbond zelf moet hij natuurlijk ook niet veel tegenwerking verwachten, want in 2018 werd hij aangesteld als technisch directeur. In juridische termen zou men zeggen dat hij daarmee tegelijkertijd partij en rechter is, want als technisch directeur moet hij zijn functioneren als bondscoach evalueren. En als bondscoach zijn technisch directeur in vraag stellen zit er dus ook niet in. Een Belgische toestand.
In aanloop naar de interland tegen Burkina Faso sprak hij alweer over de sterkte van de tegenstander. Het zou niet makkelijk worden tegen de Afrikanen. Respect moet er uiteraard altijd zijn, maar het moet natuurlijk in verhouding staan tot de werkelijkheid. Burkina Faso is nummer 56 op de wereldranglijst en is in daardoor in principe een makkelijke tegenstander. En na de makke wedstrijd was hij weer zich zelve. Niks dan goede rapporten, al was het maar omdat een speler zich op training volledig had gegeven. Je moet het maar kunnen, om telkens weer om de hete brij heen te dansen.
Het aantal keren dat hij geprikkeld reageert zijn op de vingers van één hand te tellen en verdwijnen in de oeverloze zee van positieve vibes. Het ene grote moment dat hij echt uit de bocht is gegaan was de manier waarop hij Radja Nainggolan in 2018 uit de WK-selectie hield. Dat deed hij met totaal foute communicatie en vooral ongeloofwaardige redenen. Zowel tegenover Nainggolan als tegenover de buitenwereld. We zullen wel nooit weten wat het met Radja zou geworden zijn (o.a. in die vermaledijde wedstrijd tegen Frankrijk), want het incident lijkt wat vergeten omwille van de toch wel goede resultaten die de nationale ploeg heeft behaald.
Ook nu weer bij de loting voor het WK in Qatar spreekt onze bondscoach van een loodzware loting. Komaan zeg, het is een wereldkampioenschap. En als je al niet op zijn minst voorbij Canada en Marokko geraakt, dan ben je het toch niet waard om aan de eindronde deel te nemen. Het is nog meer dan een half jaar en hij is zich nu al aan het indekken.
Bij al het voorgaande is deze mening er één zoals een andere, want – net zoals in elk ander land – zijn er in België ongeveer evenveel coaches als inwoners. En als Belg moeten we eigenlijk trots zijn dat we als klein landje dit parcours hebben kunnen lopen. Dankzij of ondanks Martinez. En daar kunnen we blijven over discussiëren.
Waar we echter helemaal niet kunnen en mogen over in discussie gaan is de toestand in Qatar. In de nasleep van de trekking in Doha ging Martinez compleet uit de bocht door als bondscoach een mening te hebben over de mensenrechten in Qatar en die in de pers te ventileren. Over zijn ploeg en voetbal, mag hij alles zeggen wat hij wil, want hij is de bondscoach. Maar in zijn functie is het totaal misplaatst en zelfs laakbaar om uitspraken te doen over hoe het in Qatar met de mensenrechten is gesteld. Uiteraard heeft sympathieke Roberto recht op een privémening, maar daarvoor zijn er andere kanalen. Zeker wanneer het gaat om een zeer controversiële mening. Stellen dat Qatar op gebied van mensenrechten een voorbeeld is voor veel andere landen is er toch echt wel over in het licht van wat daar allemaal is gebeurd in de aanloop van de verkiezing van het woestijnland, de bouw van de stadions en de vele, vele mistoestanden, compleet onaanvaardbare werktoestanden en de ontelbare doden. En dit had Martinez geleerd in enkele gesprekken met mensen in Qatar. Hoe lichtgelovig kun je zijn?
Dit WK had nooit aan Qatar mogen toegekend worden. Nooit. Die gratuite commentaar van Martinez is dus echt uit den boze. Schoenmaker blijf bij je leest en hou je ver van zaken waar je eigenlijk geen weet van hebt. En maak zeker niet van een zieke en manke Qatarese knol een volbloed Arabische hengst.
