Club Brugge doet het uitstekend in de UEFA Youth Champions League. Morgen speelt het tegen PSG om de eerste plaats, na ronduit sensationele zeges tegen RB Leipzig (1-4 uit, 4-1 thuis) en Manchester City (3-5 uit). Thuis werden verder de punten gedeeld met PSG (2-2) en Manchester City (1-1).
Een voorpublicatie uit het boek Bluvn Goan, de sterkhouders en straffe verhalen van de Club (Lannoo).
Rik De Mil staat aan het hoofd van het departement ‘Beloften’ of ‘Club Next’. Zijn achtergrond als onderwijzer leerde hem pedagogische inzichten die hij kon toepassen in zijn kijk op de menselijke ontwikkeling van de jonge voetballer op weg naar de top. Hij startte zijn trainersloopbaan bij derdeprovincialer Oostkamp. Na een carrière als doelman op amateurniveau. De doelstelling is ambitieus: over enkele jaren met vijf spelers uit de jeugdopleiding aantreden in de Champions League.
Ik leerde alles van het voetbal via het keepen
Ik leerde alles van het voetbal via het keepen. Van bij de jeugd in Eeklo, mijn geboortestad, tot bankzitter in tweede klasse bij Deinze. Later eerste doelman bij derdeklasser Racing Gent en vervolgens met Ursel gepromoveerd naar bevordering. Toen ik naar Oostkamp verhuisde, bolde ik uit bij de plaatselijke club. Oostkamp degradeerde naar derde provinciale toen de voorzitter me aansprak om trainer te worden. Ik had geen enkele ervaring, met uitzondering van het jeugdteam van Oostkamp. Hij gaf me de tijd te bouwen aan een nieuwe elftal. Het sloeg aan: tweede, kampioen en opnieuw kampioen. Na drie topseizoenen stonden we terug in eerste provinciale. Toen belde Club Brugge. Het hoofd van de Academy Pascal De Maesschalk nam contact met op en stelde me voor om de U 19 te begeleiden. Ik had echter mijn woord al gegeven aan Oostkamp en ben zeer gehecht aan oprechtheid. Ik lichtte de voorzitter in, maar die porde me tot mijn verbazing aan om het voorstel te aanvaarden: ‘Rik, dit mag jij niet laten schieten. Wij zijn gewoon trots op het feit dat Club je dit komt vragen.’ Hij waardeerde mijn werk bij Oostkamp en gunde me een carrière bij Club Brugge.
De speciale karakters van de U 19 zijn de beste leerschool voor een beginnende coach
Ik startte in 2015 met de groep van U 19. Een moeilijk gegeven, met enkele ‘karakters’. Sommige jongens bezaten nog niet voldoende maturiteit en hadden nog ontwikkelingstijd nodig. Anderen liepen gefrustreerd rond omdat ze dachten dat ze het niveau haalden van de beloften. Terwijl dat niet het geval was. Ik moest dus al mijn skills inzetten op gebied van motivatie, perspectieven en toekomstvisie. Want deze jongens zien hun droom om eerste elftalspeler te worden uit elkaar spatten. De meeste coaches gaan als het ware ‘lopen’ bij deze groep na één seizoen, maar ik besloot om het langer vol te houden. Ik vond dat de perfecte leerschool. Hoe zet je een team neer? Hoe werk je met ontgoochelde jongens? Hoe vorm je een groep als je weet dat de spelers ook geregeld worden doorgeschoven naar de Beloften. Je hebt zelden beschikking over de hele selectie. Toch probeerde ik een team te kneden met als intrinsieke motivatie: het winnen van matchen.
Ik kies voor een persoonsgerichte aanpak
Dat waren ze niet gewoon. Evenmin mijn persoonsgerichte aanpak. Ik kies ervoor om spelers apart te benaderen. Je kan zogezegd een lijn trekken, waar je niet van afwijkt. Dan krijg je gegarandeerd conflicten. Dat weet je vooraf, want je werkt met pubers. Ik pak het anders aan. Ik breng discipline in de groep door veel met hen te praten en vooral door hen kansen te blijven geven. Ik laat hen zelf aan het woord: ‘Wat is hier aan de hand? Waardoor voel je je niet goed?’ Ik laat hen vertellen en reik tijdens het gesprek inzichten aan. Ik verantwoord ook waarom ik bepaalde regels voor hen opstel.
Ik gun spelers een nieuwe kans bij gedragsverandering
Ze moeten iedere dag voor acht uur in de ochtend een document invullen over hun slaapgewoontes en lichamelijk en mentaal welbevinden. Sommigen vergaten dat vaak. Ik besloot om hen niet te beboeten, maar om het belang ervan uit te leggen: om blessures te vermijden is het noodzakelijk om te weten hoe ze zich voelen. En dit brengt hen dichterbij hun droom: voetballer worden! Ik leer hen stap voor stap iets aan en pas slechts bij hoge uitzondering – en nooit in het begin – een sanctie toe. Ik grijp wel in als ik voel dat ze vertikken het document in te vullen omdat ze geen zin hebben om voor de U 19 aan te treden. Dan ga je voor mij te ver. De spelers keken vreemd op toen ze dit soort gesprekken met mij voerden. Dat nam hun wantrouwen weg. Ik geloof dus sterk in het samen praten over het parcours dat we afleggen. Bij gedragsverandering, gun ik ze een nieuwe kans. Dat nam hun ontgoocheling niet weg, want ze hoopten heimelijk nog altijd op de grote doorbraak. Uiteindelijk begrepen ze dat ze prestaties hen verder konden brengen. En het tweede jaar wonnen we het kampioenschap. Bij de U19 van een topclub zegt dat toch wel iets. Voetballen kunnen ze allemaal, maar dit is toch vooral een overwinning van het mentale geweest.
Ik werd in het midden van de nacht coach van de Beloften
Ik voelde me dus goed in mijn vel bij de U 19. Toen kwam echter het moment dat Sven Vermant, de coach van de beloften, plots opstapte omdat hij een aanbod kreeg om hoofdtrainer te worden bij Waasland-Beveren. Dat was in de winter van 2018. Hij verbleef toen in de buurt van Keulen voor een indoortoernooi. In het midden van de nacht is een busje van Waasland-Beveren Sven komen oppikken. Ze konden blijkbaar geen dag wachten.
De Beloften zaten toen zonder begeleiding. Ik ben om vijf uur in de ochtend vanuit Brugge met de trein naar Keulen vertrokken om de jongens op te vangen. Bij mijn terugkomst nodigde Vincent Mannaert me uit voor een gesprek. Hij waardeerde mijn geste en bood me aan om de Beloften tot het einde van het seizoen te coachen. Hij voegde er eerlijk aan toe dat hij in de toekomst een voormalige prof zocht en dat ik daarvoor dus niet in aanmerking kwam. Alles liep echter beter dan verwacht. We haalden zelfs de bekerfinale en de sfeer zat zeer goed. Coördinator Pascal De Maesschalck gaf me de kans om verder te doen. Club draaide het plaatje om en zocht een ex-prof om de rol van assistent in te vullen. Men vond het aspect ‘ervaring’ bijzonder belangrijk.
Carl Hoefkens en ik leerden samenwerken vanuit ‘de container’
De keuze viel op Carl Hoefkens. We kenden elkaar niet en toch viel de samenwerking voor honderd procent mee want hij heeft een uitstekende visie op de ontplooiing van talentvolle jongeren en hoe die door te stromen naar het eerste elftal. Dat is mijn belangrijkste functie geworden.
We vertrokken samen met één afgelijnde ambitie: vijf jeugdspelers in de kern van het Club Brugge 1 in 2023. Onze samenwerking startte in een…container aan het Jan Breydel Stadion. Af en toe druppelde het er zelfs binnen. We vonden het echter een fantastische setting en ook vandaag keren Carl en ik nog geregeld in onze herinnering terug naar de legendarische tijd van de containers. Daar begonnen we heel goed na te denken over hoe de lat bij de beloften hoger te leggen.
Destijds stonden we met onze werking nog volledig los van de eerste ploeg. Zelfs tijdens gesloten trainingen konden we hooguit vanuit onze container door het raampje toekijken. Toen was dat nog een gescheiden wereld. Vanaf 2018 kwam daar langzaam verandering in. We speelden een fantastisch seizoen, haalden op het prestigieuze Italiaanse toernooi van Via Reggio zelfs de halve finale. Met een zeer sterke lichting rond Ignace Vandenbrempt, Charles De Ketelaere, Thomas Van de Keybus en Maxime De Cuyper.
We bieden hen gedreven, feedback en realiteitszin
Dan begon het Base Campverhaal en dat vormt de sleutel tot de toekomst van Club. Niet zozeer het gebouw, maar vooral de wijze waarop het wordt beheerd. Dankzij de sterke samenwerking tussen de Beloften en Club 1 komen jongeren dichter bij de kern. We brachten aan dat de link met het eerste elftal veel nauwer diende te zijn. Het gebeurde immers te vaak dat jongens na pakweg vijf sterke wedstrijden bij de Beloften dachten dat ze al klaar waren voor de A-kern. En dan vielen ze daar toch door de mand. Vandaag stellen ze zelf vast dat ze nog veel werkpunten hebben. Ze voelen immers het niveauverschil meteen aan den lijve. Vroeger gebeurde dat niet en volgde vaak een negatieve evaluatie na een stage van enkele weken. Dat betekende eigenlijk: gedaan met je carrière. In het nieuwe systeem geven we hen de juiste feedback en krijgen ze nieuwe kansen om door te breken. Er is dus veel meer realiteitszin ontstaan bij Club Next. De sfeer van het ‘open huis’ van het Base Camp geeft onze werking ook waardering. Dit gebouw is fantastisch. Al blijf ik erbij: het gaat om de passie. Want ook in de container voelden we ons gelukkig. Het gaat om de gedrevenheid!
Voor ons is geduld het sleutelwoord
We leren jongens om met een topsportcultuur om te gaan en iedere dag het maximale uit hun talent te halen. Jongens die niet de mindset bezitten om elke dag beter te worden, zullen vertrekken of eindigen bij de Amateurs. Dat zien we vaak, terwijl ze niet zelden ogenschijnlijk de besten leken. Ze waren gewoon niet klaar om met concurrentie te bikkelen. Dat bedoelen we met ‘topsportmind’. We bieden daar een mentaal blikveld. Tegelijk nodigen we hen uit tot geduld. Dat is voor velen een moeilijke opgaven. Ze staan te op hun zestiende al te trappelen om de A-kern te halen en op hun zeventiende streven ze al naar een plaats in de eerste ploeg. Elke speler heeft echter zijn traject nodig. Geduld is dus het sleutelwoord, ook intern: laat die jongens fouten maken, schrijf ze niet af. Daar vechten wij voor. Ignace Vandenbrempt zat in 1B verschillende matchen onder zijn niveau. Dan heb je twee opties. Hem meedelen dat het niet volstaat. Of het gesprek aangaan en hem zeggen hoe te werken. Bij de eerste beslissing verlies je mensen, bij de tweede win je hen terug. Carl en ik hebben vaak voor dat geduld gevochten. Tegelijk zijn we heel veeleisend om topsportmentaliteit te kweken.
Ik leg de arm over de schouder van de spelers en toon hen dat ik ze graag zie
Je moet ook je speler doorgronden. Wie zijn de ouders? Waar wonen ze? Hoe steekt het familiale in elkaar? Broers en zussen? Waar verblijven ze? Hoe is het met hun lief? Houden ze van huisdieren? De meest banale dingen des levens met je van hen weten. Hoe beter je ze kent, hoe gemakkelijker je tot ze kunt doordringen. Geef je spelers het gevoel dat je echt om ze geeft. Wees streng en tegelijk respectvol. Toon hen dat je hen graag ziet. Ik kan heel streng zijn op gebied van schoolresultaten. Ik volg hun rapporten maandelijks op en ga zelf in klassenraden horen hun ze zich gedragen op school. Stel ik vast dat hun gezonde voeding te wensen overlaat, dan zal ik hen streng aanspreken. Dat wordt alleen aanvaard als je ook je andere zijde toont en je arm over schouder legt bij problemen en hen graag ziet.
Ik hecht belang aan de kennis van het individu
Ontdekken waar de moeilijkheden liggen. Bij de cultuur? Ik zal Charles De Ketelaere anders aanpakken dan een jonge Afrikaan die hier zonder zijn ouders toekomt. De sleutel is de kennis van het individu en de betrokkenheid bij het menselijke aspect.
Krepin Diatta mocht aanvankelijk van coach Leko enkel trainen bij de Beloften. Dat liep heel stroef. Dan kun je hem met de grond gelijk maken en eisen dat hij als A-speler de jonge gasten inspireert. Of je nodigt hem uit naar je bureau en je vraagt hem hoe hij zich voelt. Dat laatste deed ik en Krepin brak open. Hij begon te vertellen, vocht zelfs tegen zijn tranen. Het deed hem deugd dat hij zijn hart kon luchten. Dat betaalde zich uit in topprestaties met de Beloften omdat hij mijn respect had gevoeld. Ook Krepin vergat dat niet. Ik zag hem in de container als een hoopje ellende aan mijn tafel zitten en later in het eerste elftal schitteren. Op het Base Camp kwam hij me altijd begroeten. Dan weet je dat je een speler hebt vooruit geholpen.
Mijn pedagogische opleiding heeft mij zeker en vast geholpen in mijn huidige job. Ik combineerde ze nog lang met een functie in het onderwijs. Het zou ook daar een goede volgende stap zijn: leer de gasten echt kennen. Ik heb les gegevens in het beroepsonderwijs, met schrijnende thuistoestanden. Investeer daarin, kies eerst voor het menselijk aspect en breng dan pas je cursus over. Je zal er de vruchten van plukken en de leerstof beter kunnen overbrengen. Die gasten zullen uit je hand eten. Dat geldt ook voor het voetbal.
