Rapport: de kater van Qatar
Er zitten ondertussen enkele dagen tussen de uitschakeling van de Rode Duivel(tje)s en dit heel persoonlijke rapport van onze nationale elitevoetballers. Emotionele beoordelingen onmiddellijk na een wedstrijd zijn sowieso altijd gevaarlijk. Denk maar aan Jan Vertonghen. In dit rapport ook geen cijferscorebordjournalistiek. Na bijna veertig jaar praktijk mondelinge examens in het onderwijs, weet ik maar al te goed hoe moeilijk het vaak is om een correct cijfer te geven. Sommige sportjournalisten slagen er echter in om 22 spelers, vervangers en een scheidsrechter een score op tien te geven, tot en met na de komma. Hou toch op met die onzin.
Deze beoordeling (in alfabetische orde en met het aantal totaal gespeelde minuten) is uiteraard hoogstpersoonlijk en zal/kan zeker aanleiding geven tot discussie. Maar dat is nu eenmaal inherent aan het voetbal, waarin je slecht kan spelen en toch winnen. De wedstrijd tegen Canada was daarvan het duidelijkste bewijs.
Wat blijft over: een enorme kater van Qatar.
Toby Alderweireld (270): er valt de Antwerp-verdediger weinig te verwijten. Maakte weinig fouten, zorgde voor de assist bij het enige Belgische doelpunt en vervulde verder zijn opdracht naar behoren. Er waren nogal wat twijfels omwille van zijn leeftijd en zijn terugkeer naar de Belgische competitie, maar die bleken ongegrond.
Michy Batshuayi (78 + 75): van de 153 minuten die Michy op het terrein stond, zullen we hooguit één minuut onthouden. Hij scoorde het enige doelpunt voor de Belgen en daarmee is werkelijk alles gezegd. Het moet kwalitatief echt heel wat beter, wil hij in de toekomst nog aanspraak maken op een plaats in het elftal, of zelfs op de bank.
Yannick Carrasco (45 + 72): we zagen niet de Carrasco van Atletico Madrid. Weinig indruk gemaakt en daardoor eigenlijk een vrij anoniem WK. Afschrijven hoeft niet, maar het moet wel een stuk beter.
Timothy Castagne (270): Timothy heeft een meer dan degelijk WK gespeeld. Met hem kun je naar de oorlog, want hij is polyvalent. Hij blijft een pion voor de toekomst.
Koen Casteels (0): als je Courtois als landgenoot hebt, dan weet je dat je niet in actie komt. Koen Casteels is intelligent genoeg om dat te weten en tevreden te zijn met zijn statuut als derde doelman.
Thibaut Courtois (270): speelde zoals altijd heel sterk. Hij is en blijft één van de steunpilaren van dit team. De gedeelde verantwoordelijkheid bij het Marokkaanse tegendoelpunt had wel iets beter uit de verf mogen komen.
Zeno Debast (0): Zeno Debast is het duidelijkste voorbeeld van de merkwaardige selectiepolitiek van Martínez. In aanloop naar het WK werd hij door de trainer – volgens ons veel te voorbarig – de hemel in geprezen, om dan drie matchen op de bank te belanden. Uiteindelijk wel logisch dat hij niet aan de bak is gekomen, maar een man voor de toekomst.
Kevin De Bruyne (270): het is me nog altijd niet duidelijk wat er met KDB aan de hand was. Wilde hij niet? Kon hij niet (beter)? Of was er nog iets anders? Het nationale elftal van België is heel wat anders dan Manchester City, met een heel andere – en vooral betere – trainer, maar dat kan en mag toch geen reden zijn om het zo te laten hangen. Andere voetballers van zijn niveau gaan er wel voor op dit kampioenschap. Revanche gevraagd. En een constructieve houding.
Leander Dendoncker (90 + 72): Ook Leander is onrechtstreeks een slachtoffer van de selectiepolitiek van Martínez. Tijdens de voorbereiding mag je niet meedoen en dan moet je er toch plots in. Dendoncker is geen wereldvoetballer, maar past toch wel bij het Belgisch elftal.
Charles De Ketelaere (15): CDK is een schaduw van zichzelf gebleken. Zijn invalbeurt was zelfs totaal onverwacht en deed afbreuk aan de kwaliteiten die hij onmiskenbaar heeft. Maar het komt wel goed met hem.
Jeremy Doku (18): wat kun je nu bewijzen als je maar schitterende achttien minuten mag meedoen? Alles en niks. Nog één van die talenten die onder Martínez maar niet aan een ernstige speelkans kwamen.
Wout Faes (0): Wout zou altijd een rol van betekenis spelen bij een makke Belgische ploeg, maar op de bank kun je natuurlijk niet veel doen.
Eden Hazard (62 + 60+3): Eden heeft beter gepresteerd dan we met z’n allen hadden verwacht. Maar is dat genoeg? Neen, uiteraard niet voor een voetballer met zijn talent. Mag verder Martínez op zijn blote knieën danken dat hij überhaupt mee mocht naar Doha.
Thorgan Hazard (75 + 31): het is een beetje warm en koud bij Thorgan Hazard. Hij wisselt beter momenten met zwakke tussenkomsten af.
Romelu Lukaku (9 + 45): alleen al omwille van zijn inzet had Romelu meer verdiend dan de hoon uit het buitenland. We hebben hem nodig, want hij is een rots in de branding. Nu en in de toekomst.
Roberto Martínez (6 jaar): neen, ik heb Martínez nooit een goede coach gevonden. Ondanks de resultaten. Of eigenlijk omwille van de resultaten. Hij kreeg die zogenaamde “gouden generatie” in de schoot geworpen en zou daar heel dankbaar moeten voor zijn. En niet omgekeerd. Neen, we zullen het nooit weten, maar ik blijf denken dat we met een andere coach wel prijzen zouden hebben gepakt. Want laten we wel wezen, volgens Martínez lijkt die eerste plaats op de FIFA-lijst een prijs, maar dat is nooit, ik herhaal nooit de weerspiegeling geweest van de juiste waarde van de resultaten.
Het is een hele opluchting dat deze sympathieke paling eindelijk andere oorden gaat opzoeken. Ander en beter, graag.
Dries Mertens (30 + 45): heel verrassend dat Driesje tot twee keer toe nog mocht opdraven, maar het is duidelijk dat zijn carrière bij de Duivels echt wel voorbij is.
Thomas Meunier (45 + 81+87): een grote carrière van de Luxemburger, maar dit WK bewees toch dat het vet van de soep is.
Simon Mignolet (0): hoe vaak zou Mignolet zich al niet hebben afgevraagd waarom hij net in eigen land een “concurrent” als Courtois moet tegenkomen. In heel wat andere landen zou hij nu al meer dan honderd caps hebben verzameld. Misschien moet hij zich tot Spanjaard laten naturaliseren. Met de huidige zwak acterende Spaanse doelman heeft hij alvast “Simon” gemeen.
Amadou Onana (45 + 60): heel vreemd hoe het lopen kan. Eerst mag je niet meedoen, dan val je heel sterk in, en in de tweede wedstrijd word je van het veld gehaald uit vrees voor een tweede gele kaart. En bij de schorsing voor de derde wedstrijd word je al als onmisbaar omschreven. Dit toont gewoon de onkunde van de coach. Ook al om dat er meer leven zit in de linkerteen van Onana dan in de volledige Axel Witsel.
Lois Openda (12): ja, wat kun je zeggen van iemand die twaalf minuten heeft gekregen van een coach voor wie (hogere) leeftijd belangrijker is dan kwaliteit.
Arthur Theate (0): het zal altijd een raadsel blijven waarom Arthur geen kans heeft gekregen. We kunnen alleen maar hopen dat hij als centrale verdediger een echte wissel op de toekomst is.
Youri Tielemans (45 + 30+18): Youri is het duidelijkste slachtoffer van de voorliefde van de coach om Witsel sowieso nooit naar de kant te halen. Niet dat hij een groots tornooi speelde, verre van, maar op den duur moet het verlammend werken om te zien dat Witsel wel mag blijven staan en helemaal niks bijbrengt.
Leandro Trossard (28 + 15+59): het is een beetje moeilijk om een juiste analyse te maken. Wanneer een coach keer op keer zo duidelijk laat merken dat hij het niet voor je heeft, dan is het echt supermoeilijk om zijn ongelijk te bewijzen. Een journalist van een grote krant schreef over profileringsdrang, maar je zou voor minder. Met de Trossard van Brighton 270 minuten op het veld hadden we beter voetbal gezien. Zeker weten.
Hans Vanaken (0): misschien moeten we Vanaken aanraden om toch in het buitenland te gaan spelen, want bij Club Brugge gaat het allemaal een beetje te makkelijk, maar dat is duidelijk niet genoeg voor een stek in het elftal. Meer dan de bank verwarmen zat er dus niet in.
Jan Vertonghen (270): goh, er werd vooraf gezegd dat Jan te oud, te traag en niet goed genoeg was. Van alles misschien een beetje, maar toch heeft Jan geen slecht WK gespeeld. Met ervaring kun je echter heel veel compenseren.
Wel veel respect voor Jan die door zich niet uit te spreken over bepaalde zaken zich net wel uitsprak en een sterk signaal gaf. Tot op vandaag de eerste en enige reactie van een individuele speler tijdens dit WK.
Axel Witsel (270): Witsel is de laatste in dit rijtje. Dat is hij ook in alle opzichten. Hij was gewoon drie wedstrijden lang een zeer zwakke schakel in het elftal die telkens weer de zijlijn met de doellijn verwart. Voetbal speel je vooruit en niet achteruit. Het blijft voor mij al heel lang een groot mysterie, waarom blijkbaar elke trainer vindt dat Witsel als eerste op het wedstrijdblad moet. Ik mag hopen dat hij inziet dat zijn carrière bij de nationale ploeg allang in “overtime” zit. En indien niet, dat de volgende bondstrainer hem dat kan duidelijk maken, want zijn speelwijze doet pijn aan de ogen.
