EEUWIGE 25 CLUB BRUGGE. PHILIPPE CLEMENT: RIJP BLAUWZWART BOEGBEELD – RW

Vanavond staat de Belgische klassieker in de kwartfinale van de beker op het programma: Anderlecht – Club Brugge.

In onze serie ‘Eeuwige 25 Anderlecht’ en ‘Eeuwige 25 Club Brugge’ staan ook de huidige trainers geportretteerd: Frank Vercauteren en Philippe Clement behoorden ook als spelers tot de legendes. Lees hieronder het portret van Philippe Clement.

Philippe Clement. Hét blauwzwarte boegbeeld van het eerste decennium van de éénentwintigste eeuw. Hij kreeg de moeilijke taak om in 1999 Franky Van der Elst te doen vergeten. Omdat coach Trond Sollied Timmy Simons uiteindelijk geschikter achtte voor deze optie, verdween Clement even uit het beeld.

Dat proces verliep niet vanzelfsprekend. Clement had een wat sloffende stijl. Een valse trage die zich door het centrum met horten en stoten en op kracht zijn weg baande. Het positiespel van Franky Van der Elst evenaarde hij niet, maar hij drukte gaandeweg  op zijn manier zijn stempel op het spel van Club.

Clement sloot meer aan bij Staelens: krachtdadig opkomend door de as van het veld en het slot openbreken op hoekschoppen en bij vrije trappen. Liefst 43 keer in 303 wedstrijden, zo wezen de statistieken aan bij het seizoenbegin van 2008-2009. Of het voor een tussen verdediging en middenveld pendelende centrale speler hoge gemiddelde van meer dan één doelpunt per tien wedstrijden.

Sollied posteerde hem uiteindelijk in het hart van de defensie, die hij op een kordate manier leiding gaf. Hij was een geëngageerde speler die zich niet door blessures uit het lood liet slaan. Tijdens de bekerfinale van 2002 kreeg hij een zware opdoffer te verduren toen hij na een half uur spel een uiterst pijnlijke spierscheur opliep. Hij kon bij het verlaten van het veld zijn emoties amper bedwingen want hij zag zijn deelname aan de wereldbeker in Japan en Zuid-Korea in het water vallen.

Hij was bestand tegen een tegenslag en zorgde voor zekerheid in het seizoen 2002-2003. Club won na vijf jaar nog eens de titel.  In de ‘klassieker van de schande’ – met drie rode kaarten – tussen Club en Anderlecht in het eigen Jan Breydelstadion op 7 december 2002 deed hij een kwartier voor tijd de match zelfs keren met zijn winnende treffer nadat zijn team met een achterstand was gaan rusten. Uiteindelijk bleef hij overeind in een van de ordinairste schoppartijen van de 21 ste eeuw in de Belgische competitie.

Clement deed meer dan storen en scoren, hij streed met hart en ziel en trok het elftal vaak over een dood punt heen. De Phille stroopte de mouwen op, maakte de trui nat, vuurde de spelers aan en desnoods ook de fans als het te stil werd naar zijn zin.

Naast het veld toonde hij zijn groot hart met zijn steun aan de projecten van de Pater Damiaan Stichting. De dood van François Sterchelé greep hem zeer aan, maar hij presenteerde zich als de volwassen spreekbuis van de rouwende spelersgroep. Naar de buitenwereld hield hij zich sterk, maar hij kon het verlies van zijn vriend slechts moeilijk plaatsen. Rijp blauwzwart boegbeeld. Philippe Clement.

Eeuwige 25 Club Brugge – Raf Willems – te koop in boekhandel, via internet of door onze actie ‘Word supporter’.