Op het gevaar af om voor zeloot te worden versleten gaat het ook deze keer weer over de scheidsrechters. Eigenlijk kunnen we niet anders, want ook nu weer worden zij aangewezen als blijkbaar de enigen die het voetbal in België om zeep helpen. Er zijn zelfs spelers (Joseph Paintsill) die dit letterlijk zeggen: “De refs maken de competitie kapot”. Wat is er toch aan de hand? Iemand vindt het zelfs nodig om documenten te lekken en zo de scheidsrechters nog maar eens in diskrediet te brengen.
Het is gewoon een opeenvolging van negatieve kwalificaties:
- ze treffen vaak foute beslissingen;
- er zit geen logica in hun beslissingen;
- de tussenkomsten van de VAR zijn vaak fout;
- hun niveau is veel lager dan dat van hun voorgangers.
Met andere woorden, er is niks goeds aan die mannen. En nu gaan ze nog de spelers verbaal te lijf en ze gebruiken woorden zoals babyface om hun frustraties naar buiten te brengen.
We hebben het hier al vaak gezegd, de scheidsrechters maken fouten, de VAR maakt fouten. En dat wekt ergernis. Terecht, want fouten moeten tot een minimum worden beperkt en zouden de uitslag van een wedstrijd niet mogen beïnvloeden. Net zoals het niet hoort dat je een medemens aanspreekt op fysieke kenmerken. Maar nu lijkt het erop dat de scheidsrechters het “alleenrecht” op fouten hebben en dat alle anderen (spelers en trainers) nooit in de fout gaan.
Dat heeft deels ook met de verslaggeving en de analyses achteraf te maken. Scheidsrechterlijke dwalingen worden dik in de verf gezet, het gedrag van de spelers wordt vaak vergoelijkend weggezet. Zo lees ik vandaag over de overigens schitterende voetballer Vinicius in De Morgen: “Hij doet schwalbes en acteert theatraal na een tackle”. Er had eigenlijk moeten staan: “Voor zijn schwalbes en zijn theatrale acties na een tackle verdient hij keer op keer minstens geel. Want het zijn net dit soort zaken die het voetbal kapot maken”.
Waarom toch erg hard voor die ene groep en veel te zacht voor de anderen? Het blijft voor mij onbegrijpelijk wat trainers allemaal mogen zeggen en doen zonder daarvoor echt te worden gestraft. En wat spelers allemaal zeggen om de tegenstrever uit evenwicht te brengen. In het heetst van de strijd mogen spelers blijkbaar alles zeggen, scheidsrechters niets.
Men heeft dus nu een rapport over de scheidsrechters dat uitblinkt in negativiteit. Maar waar blijft een rapport over de spelers? Een rapport waarin staat hoeveel foute passes een speler heeft gegeven, hoe vaak hij fout stond opgesteld of hoe dikwijls hij een open doelkans heeft gemist?
Ga maar eens naar de volgende match, wanneer je alweer eens werd neergesabeld. Ik vrees dat het niet lang meer zal duren voordat de refs het voorbeeld van de boeren zullen volgen en in staking zullen gaan. Dan pas zal blijken hoezeer we die mannen, ondanks hun fouten, nodig hebben. En net daarom blijven we ze ook verdedigen. Omdat ze het verdienen. En gelukkig zijn er ook nog spelers zoals Castro-Montes die het aandurven om tegen de stroom in te roeien en niet meehuilen met de wolven in het bos. Misschien zou een pauzeknop in de commentaren wel een goed idee zijn.
