Wereldrecord
Genoeg gelachen met Ivan De Witte en Michel Louwagie en hun verwoede pogingen om van de mooie Ghelamco Arena het grootste trainerskerkhof van de wereld te maken. AA Gent heeft dit seizoen al drie trainers ontslagen en Sinterklaas moet nog komen. Hun poging om het Guinness Book of Records te halen, is echter tot mislukken gedoemd. In grotere voetballanden leven immers nog grotere voetballeiders.
Neem Brazilië. Een topclub als Botafogo – meteen verschijnt in mijn gedachten Garrincha in dat heerlijk wit-zwart gestreepte shirt – heeft nog minder geduld met coaches dan AA Gent met Jess Thorup, Laszlo Bölöni en nu weer Wim De Decker. De club uit Rio de Janeiro ontsloeg begin deze week trainer Ramon Diaz. Drie weken na zijn aanstelling en zonder dat hij ook maar één minuut in de dug-out had gezeten.
Diaz lag bij zijn aanstelling in het ziekenhuis en is nog steeds herstellende. Botafogo verloor echter drie weken op rij met 2-1 en daar kon maar een schuldige voor zijn. Kortom, de trainer moest weg. Zijn opvolger heet Eduardo Barroca. Hoe lang hij mag blijven is hoogst onzeker. Hij is al de vijfde coach sinds de herstart van de competitie na een onderbreking van drie maanden vanwege de coronacrisis.
HVH vs Vadis?
Stefan Smet, de best geïnformeerde persman van de Ghelamco Arena en omstreken, signaleerde vanmorgen dat er bij Hudson zou gesproken worden met Hein Vanhaezebrouck over een terugkeer. Zou het een goed idee zijn om terug te gaan naar een club waar je het bijna onmogelijke gepresteerd hebt? Zelfs een nieuwe titel, die de eerste jaren onmogelijk lijkt, zou niet hetzelfde betekenen als vijf jaar geleden.
De komst van Hein is intussen bevestigd en dat zou slecht nieuws kunnen zijn voor Vadis Odjidja. Insiders fluisteren al maanden dat voorzitter De Witte veel te veel luistert naar Vadis en dat de trainers daarvan het slachtoffer werden. Hein weet precies wat er bij AA Gent leeft en zal bij zijn rentree ongetwijfeld carte blanche geëist hebben.
De vraag is nu hoe lang De Witte en Louwagie kunnen leven zonder zich met het sportieve te bemoeien. Er is nochtans werk genoeg bij de Buffalo’s. De club is immers aan een grondige herstructurering toe, er moet een communicatiebeleid uit de grond worden gestampt en de relaties met de achterban moeten hersteld worden. Werk in de schaduw en dus heel wat minder interessant. Vooral als je tussendoor niet eens een trainer kan ontslaan.
