Slechts één wedstrijd op Euro 2024 kreeg nog minder speeltijd dan het duel waarin Oranje dinsdag te kijk werd gezet door Oostenrijk, de voorspelde nummer 3 die poulewinnaar werd: 2-3. Alleen bij Schotland – Zwitserland (1-1) rolde de bal nog korter, meer dan een volle minuut zelfs. Bij liefst elf wedstrijden al kwam de zuivere speeltijd daarentegen tien minuten hoger uit, allemaal duels van méér dan een uur. Wat een verschil met de 51 minuten en 15 seconden bij Nederland – Oostenrijk.
Het zijn opmerkelijk flinke verschillen op een titeltoernooi waarin het doelsaldo en het gemaakte aantal doelpunten de doorslag kunnen geven en waar zoveel wedstrijden pas in de laatste minuten worden beslist. Opvallend is ook dat het de Slowaak Ivan Kruzliak was die twee keer de minste speeltijd toeliet. Alleen al dit gegeven zou voor de UEFA aanleiding moeten zijn afscheid te nemen van Kruzliak, die bovendien door de VAR moest worden gecorrigeerd omdat hij als enige in Berlijn hands had gesignaleerd bij de 2-2 van Memphis Depay.
KWARTIER VERSCHIL
Het is merkwaardig dat op een EK, beheerst door de technologie bij arbitrale beslissingen, nog geen zuivere speeltijd is ingevoerd – net als bij bijvoorbeeld basketbal en ijshockey. Meteen na afloop van elke wedstrijd zijn de statistieken beschikbaar waaruit kan worden opgemaakt dat de ene wedstrijd op het EK bijna een kwartier méér speeltijd oplevert dan de andere.
Zo bereikte Italië (in 188 minuten), dankzij een doelpunt in de allerlaatste speelminuut, de achtste finales met gemiddeld bijna 8 minuten meer speeltijd per wedstrijd dan Oostenrijk met 165 minuten. Opgeteld na drie duels was dat ruim 23 minuten méér tijd voor kansen, in het geval van Italië gehonoreerd met de verlossing tegen Kroatië. Het verschil moet voornamelijk worden gezocht in de extra tijd die (niet) wordt bijgeteld, kennelijk in opdracht van de UEFA omdat de televisie-schema’s anders uit het lood slaan.
ORANJE DOOGEPRIKT
Lag het dan daaraan dat Oranje in de ‘slechts’ zeven minuten extra tijd tegen Oostenrijk niet meer aan de gelijkmaker toekwam? Nee, te simpel. Onbewezen blijft dat ook. De schade werd eerder veroorzaakt. De opgeblazen verhalen in de Nederlandse media over de kwaliteit van Oranje en de fijne sfeer onder de spelers werden meedogenloos doorgeprikt door een Oostenrijks team met veelal doorsnee-spelers uit de Duitse Bundesliga.
Bondscoach Ronald Koeman noemde het zo niet, maar in zijn achterhoofd moet hij weer hebben gedacht aan de Hollandse Ziekte – de gewoonte bij spelers om zich beter te wanen dan de tegenstander. Het gemak waarmee Oranje vooral in de eerste helft Oostenrijk toeliet zijn gang te gaan, sprak boekdelen. Koeman: ‘De urgentie zien van het gevaar bij de tegenstander, dat is het verhaal van vandaag. Het overkomt ons Nederlanders wel vaker dat we in zulke situaties verzuimen verantwoordelijkheid te nemen, je man die je directe tegenstander is oppakken, bedoel ik dan. Voor mij onverklaarbaar nadat er nog zo op is gehamerd.’
‘NIET GOED GENOEG’
Niet alle schuld legde Ronald Koeman neer bij zijn spelers van wie met name Cody Gakpo en Jerdy Schouten verzaakten bij de Oostenrijke goals. ‘Ik ben er als bondscoach verantwoordelijk voor dat we op deze manier aan de wedstrijd begonnen. Maar wij zijn ook niet goed genoeg om deze tegenstander te bespelen zoals het moet.’
De bondscoach, die steeds heeft volgehouden dat de Europese titel het doel moet zijn, zal opgelucht reageren wanneer in de achtste finales een van de vijf andere groepswinnaars kan worden beteugeld. De kwaliteit om Oostenrijk van de poulewinst af te houden, door het gelijkspel van Frankrijk tegen Polen, ontbrak bij Oranje. Na drie groepswedstrijden moet ook worden afgevraagd of wel meer mag worden verwacht van dit team met toch voornamelijk spelers uit de Europese top-5-competities.
MINDER COHESIE
Op het Wereldbekertoernooi in Qatar bouwde Louis van Gaal op de teamkracht. Daarmee leidde hij Oranje naar de kwartfinales waarin Oranje pas in de kwartfinales na strafschoppen zwichtte voor de latere wereldkampioen Argentinië. De romp van dat team blijkt op Euro 2024 minder cohesie te bevatten. Er vallen gaten achterin, er ontbreekt snee in de aanval, daartussen verloopt vrijwel alles voorspelbaar.
Bij afwezigheid van Frenkie de Jong en nog vier andere geblesseerde middenvelders is in Duitsland plaats ingeruimd voor Joey Veerman (PSV), een veel bezongen middenvelder in de Eredivisie, aan wie door een opportunistische analist al de ‘beste passing in Europa’ werd toegeschreven. Tegen Oostenrijk werd hij al na 35 minuten naar de kant geroepen, zoveel mislukte acties telde Veerman toen al, zoveel ging er mis met zijn passes.
BUITENSPELERS
Met Xavi Simons als zijn vervanger vlotte het na de rust beter bij Oranje wat resulteerde in de eerste gelijkmaker (Cody Gakpo). Het bleek niet de ommekeer. Oostenrijk kon zijn slag slaan dank zij verdedigers die op de flanken ruimte zochten én kregen. Oranje bleef volharden in een speelwijze met Malen en Gakpo als bijna aan de gekleefde buitenspelers – in de stijl van de oude Hollandse School – die nauwelijks steun boden aan spits Memphis Depay.
Pas met de komst van pinchhitter Wout Weghorst hoefde Depay zich niet langer verlaten te voelen en nam zijn balverlies zichtbaar af. Weghorst was het ook die met een gewonnen luchtduel Depay de tweede gelijkmaker serveerde: 2-2. Het had genoeg voor de groepswinst van Oranje moeten zijn, maar nog altijd bleek het toen niet voldoende gewaarschuwd door Oostenrijk. De derde treffer van het Alpenland was daarom funest voor het Nederlands Elftal, dat vervolgens te weinig tijd overhield (en kreeg) om nogmaals langszij te komen.
