In maart 1988 kwam hij bijzonder goed voor de dag in de kraker tegen KV Mechelen, die het kampioenschap in het voordeel van Club besliste. Hij won toen het ‘duel der doelmannen’ met Michel Preud’homme.
Balaban diste het stadion zijn persoonlijke show op en verdween dan in de coulissen. Het groepsleven ging aan hem voorbij, de snelle wagen en de vrolijke nacht interesseerden hem meer.
De slimme Stanic werd geroemd voor zijn opportunisme, maar betrok ook Gert Verheyen, Lorenzo Staelens, Robert Spehar en Sven Vermant in de offensieve verscheidenheid.
Die bal, hij kwam! Hoge voorzet viel uit het pak en hij nam hem meteen op de slof. Zomaar? Niet zomaar! Net tussen alle drukte in, met een kleine effectvolle draai. Onhoudbaar voor de doelman.
Coach Gerets besloot om geen extra verdediger in te zetten en droeg Fadiga op om volop zijn balvaardigheid uit te spelen. Khali liet zich dat geen twee keer zeggen.
Ziedaar de heilige drie-eenheid uit het keepersevangelie van Simon Mignolet. Hij benoemde ‘experience’ tot het moeilijkste onderdeel want ‘je beheerst dit vak nooit voor de volle honderd procent.
Ziedaar de heilige drie-eenheid uit het keepersevangelie van Simon Mignolet. Hij benoemde ‘experience’ tot het moeilijkste onderdeel want ‘je beheerst dit vak nooit voor de volle honderd procent.
Zoals hij tijdens de pauze van zijn allerbeste match in voor blauw en zwart zijn ploegmaats opjutte met de intussen legendarische woorden: ‘We moeten doorgaan. We moeten Anderlecht kapot maken.’