Er was behoorlijk wat commotie rond het optreden van Manchester United op Anfield Road. Liverpoolcoach Klopp sprak duidelijke taal op de persconferentie: ‘I’m sure if we played like this, you could not do this at Liverpool. Obviously for Man. United it is ok.’ On the contrary Jürgen, for Man. United this is not ok! In een enquête op de BBC-website met als vraag of José Mourinho gelijk had met zijn aanpak van ‘to park the bus’ werd door 69 procent van de deelnemers negatief geantwoord. Ik heb hier vaker het erfgoed van het ‘The Theatre of Dreams’ verdedigd. En tegelijk betoogd dat het historische artistieke ‘passing game’ van Old Trafford ernstig bedreigd wordt door de keuze voor José Mourinho als coach.
Romelu Lukaku kreeg zijn deel van de kritiek na de teleurstellende partij aan de Merseyside en voormalige Unitediconen stelden zich opnieuw vragen bij zijn kwaliteiten als ‘voetballende spits’ tegen topteams.
Op woensdag 18 oktober 2017 ontvangt Benfica Lissabon Manchester United in groep A van de kwalificatiepoule.
Voor Lukaku biedt dit de mogelijkheid om op zoek te gaan naar de soul van Manchester United. Die zal hij niet vinden in de aanpak van Mourinho.
Maar als Romelu zichzelf wil verdiepen in de ware natuur van het voetbal der Red Devils dan keert hij best eens terug naar die heerlijke avond van 9 maart 1966. In het Estadio da Luz vertelde het elftal van Matt Busby toen het mooiste voetbalverhaal uit haar Europese geschiedenis. Het is nog altijd hét ijkpunt voor elke aanvaller van Manchester United. Daar ontstond de reputatie van fabuleuze offensieve ongrijpbaarheid.
Ik diep het verhaal hier op uit mijn boek ‘Manchester United, rebels & betoverend’. En voor het overige is mijn standpunt simpel. Loud & clear: move to PSG, José!
9 MAART 1966 – BENFICA LISSABON – MANCHESTER UNITED 1-5
Kwartfinale Europa Cup der Landskampioenen
Eusebio wordt voor de wedstrijd gehuldigd als beste voetballer van Europa in 1965. 90.000 Benficafans juichen hem toe. Ze wachten op een nieuwe demonstratie van de black magic man. Over het Estadio da Luz hangt een roes van onoverwinnelijkheid. Negentien opeenvolgende zeges in Europese thuiswedstrijden, 78 voor 13 tegen. Vier finales in vijf jaar, waaronder twee overwinningen. Op Old Trafford eindigt het meeslepende duel op 3-2. Manchester United dreigt dezelfde dure rekening te betalen als eerder onder meer Real Madrid, FC Nürnberg, Tottenham Hotspur, Ujpest Dosza en Austria Wenen. George Best is nog net negentien en enkel in Engeland bekend. Zestien minuten later ratelen de telexen zijn naam de wereld rond. Op dat ogenblik leiden de Red Devils met 0-3. Benfica waggelt als een bijna uitgetelde bokser. Best scoort na zes minuten, met het hoofd nota bene. Weer zes minuten later ontvangt hij, in volle snelheid, de bal van David Herd en slalomt voorbij de ervaren Benficaverdedigers. Zijn afstandsschot serveert de geroutineerde doelman Costa Perreira, 40 Europese duels en vier finales, af als een houten klaas. De effectvolle bal verdwijnt onder het lichaam van de Portugese keeper. Binnen de vier minuten is het drama compleet. Best monopoliseert de bal op het middenveld en steekt hem tussen twee tegenspelers door in de loop van de spurtende én scorende John Connelly. Eusebio deelt nog een speldenprik uit, maar zijn vrije trap eindigt op de paal. Zelfs een eigen doelpunt in de 73 ste minuut van Brennan haalt het schaamrood niet van de Portugese kaken. In de 80 ste minuut profiteert Crerand van de gave techniek van Denis Law en in de laatste seconden haalt Bobby Charlton de trotse adelaar van Lissabon definitief neer: 1-5. Duizenden zitkussentjes zoeven door de lentelucht. Het publiek zwijgt in alle talen. George Best, El Beatle, koppen de Portugese kranten. Een mythe is geboren. De vedette én de match, want die wordt de beste uit de bewogen geschiedenis van Manchester United.
1 reactie
Pingback: yehyeh