Jan Sörensen overleden (14 mei 1955 – 19 februari 2024): individualistische en scorende linksbuiten van Club Brugge

Jan Sörensen was een talent bij Frem Kopenhagen. Hij trad in de voetsporen van Ulrich Le Fèvre. Op zijn 23 ste was dat een zware last om dragen, maar de linksbuiten werd snel een publiekslieveling bij het Brugse publiek. Zijn uitdagende spelstijl nodigde daartoe uit: dribbelvaardig, snel, doelgericht. Zijn karakter contrasteerde met dat van Le Fèvre. Die gedroeg zich gereserveerd en vriendelijk. Jan Sörensen was nukkig, rebels en individualistisch en liet zich graag gaan. Een ontvlambaar temperament dat in de kleedkamer voor heibel zorgde. Hij botste met coaches Ernst Happel, Rik Coppens en Georg Kessler. Maar hij redde Club op twee momenten in zijn bestaan. Eerst zorgde zijn versnelling, dribbel en diagonale maar haarfijne voorzet op René Vandereycken voor euforie. Dankzij de fantastische actie van Sörensen knalde Vandereycken de 2-0 voorbij Dino Zoff en opende de deur naar de finale op Wembley in 1978. Daar verkeek hij dé kans op de gelijkmaker. Hij kapte een verdediger uit…naar de verkeerde kant. ‘Sjotten, jom!’, sakkerde Happel in de kleedkamer. Vier jaar later bleef hij als enige speler overeind in het meest dramatische seizoen van Club. Dat zwalpte door de competitie en redde zich pas op de laatste speeldag met een 5-0 zege tegen RWDM. Sörensen brak de ban vanaf de stip en zijn achttien doelpunten vermeden de degradatie. Hij zocht het conflict met coach Coppens toch vanuit een zekere beroepsernst. Die gedroeg zich niet bepaald als een volwassen trainer door op het oefenveld alle penalty’s en vrijschoppen op te eisen. Terwijl Jan als specialist ter zake was aangeduid. Hij stapte telkens boos naar de kleedkamer tot het bestuur het begrepen had en eindelijk ingreep en Coppens de wacht aanzegde. In 1980 had hij zich al ontpopt tot nuttige schaduwspits naast de ontploffende Jan Ceulemans. Caje werd topschutter met 29 doelpunten, maar Sörensen leidde met zijn dribbels en spurtnummers de aandacht af. Hij mocht zich op de borst kloppen als één van de belangrijkste pionnen van Han Grijzenhouts kampioenenformatie Toen Georg Kessler het puin had geruimd en aan de heropbouw begon, kreeg Sörensen van hem een speciale status in het elftal. Kessler gooide ook met complimenten in de media en de wispelturige Deen bedankt met twaalf treffers in de heenronde van 1982-‘83. Toch ontstond er een meningsverschil. Kessler stond op zijn strepen, Sörensen weigerde het gezag van de coach te erkennen. Club deemsterde weg en verkocht haar topspeler in februari 1983 onverwacht aan FC Twente.