In Memoriam Alfred Riedl, Oostenrijkse topschutter op de Bosuil

Michel Schepers is verbonden aan het Antwerp Clubblad. Hij is ook auteur van het boek ‘Eeuwige 25 van Royal Antwerp FC’. Daarin schreef hij dit portret van de betreurde Alfred Riedl (2 november 1949-7 september 2020).

Wanneer Antwerp in 1974 de toen vijfentwintigjarige Fred Riedl kocht van Sint Truiden, had de Oostenrijker al een meer dan behoorlijk palmares bij elkaar gespeeld. In zijn vaderland was hij met Austria Wien twee keer kampioen geworden. Hij was in 1972 topscorer in Oostenrijk en in 1973 werd hij bij Sint-Truiden Belgisch topschutter.

Riedl deed bij Antwerp het eerste seizoen al wat van hem verwacht werd, zich opnieuw kronen tot Belgisch topschutter. Toch was hij niet altijd onverdeeld geliefd, want er waren vaak wedstrijden waarin Riedl helemaal onzichtbaar bleef. Het zegt veel dat hij zijn tweeëntwintig doelpunten dat seizoen scoorde in nauwelijks dertien wedstrijden. In meer dan de helft van de competitiewedstrijden scoorde hij niet.

Riedl was wel een spits van de grote momenten. Hij scoorde naast zijn tweeëntwintig competitiegoals nog vijf doelpunten in drie bekerwedstrijden en hij zorgde er bijna voor dat Antwerp op 13 november ‘74 het roemrijke Ajax uit de Uefa-beker kegelde. Na een 1-0 zege in Amsterdam en op de Bosuil een 0-1 voorsprong na tien minuten, waande Ajax zich superieur. Maar met doelpunten van Kodat en Riedl kwam Antwerp terug in de match. Drie minuten voor tijd scoorde Riedl het beslissende doelpunt… maar de Duitse scheidsrechter Weyland keurde, tot verrassing van vriend en vijand, de goal af wegens buitenspel. Weyland was zelf zo in de war, dat hij Ajax-doelman Piet Schrijvers het spel liet hervatten met een doeltrap.

Na twee seizoenen Antwerp verhuisde Riedl voor vier seizoenen naar Standard en na een ommetje bij Metz beëindigde hij zijn carrière als voetballer in Oostenrijk. Hij begon er aan een trainerscarrière waarin Fred zich tot een echte wereldreiziger ontpopte. Als jonge trainer trok hij al in 1988 naar Jeddah in Saoedi-Arabië. Na twee jaar werd hij teruggehaald naar Oostenrijk om er coach van de nationale ploeg te worden. Riedl hield die job twee jaar vol en trok dan weer de wijde wereld in. Hij trainde clubs in Marokko, Egypte en Koeweit en werd bondscoach van landen als Iran, Palestina, Vietnam en… Liechtenstein. Tussen al die omzwervingen door verscheen hij in 2012 plots voor een jaartje terug in België om bij Visé de voetbalschool te leiden.

In 2005 was Riedl al voor de derde keer bondscoach van Vietnam geworden. Bij de Vietnamezen heeft Fred zich dat seizoen onsterfelijk gemaakt door voor het eerst in jaren te winnen tegen aartsvijand Thailand. Blijkbaar werd die overwinning in Saigon gevierd alsof hun leger net de Amerikanen uit het land had gejaagd.

Toen Riedl in 2006 een niertransplantatie moest ondergaan wegens een steeds erger wordende insufficiëntie, kwamen de aanbiedingen om een nier af te staan uit alle lagen van de bevolking, zelfs van een boeddhistische monnik. Zo groot was het respect van de Vietnamezen.

Na die periode trok Fred nog een jaar naar Laos om er het Olympische team te coachen. Later zou hij ook nog een jaar technisch directeur van de voetbalbond van Laos worden. In 2009 belandde hij in Indonesië, waar hij in zes jaar tijd allerlei functies uitoefende en tussendoor ook drie keer bondscoach was. In 2010 werd hij er uitgeroepen tot coach van het jaar, maar in 2016 werd hij uiteindelijk toch ontslagen – na een nederlaag tegen Thailand. Dat leek zijn pensioen in te luiden, tot hij midden 2019 – op zijn negenenzestig – werd voorgesteld als coach van de Indonesische bekerwinnaar Persebaya. Maar toen ging zijn gezondheid al behoorlijk achteruit.

Op maandag 7 september 2020 overleed Fred Riedl aan kanker.