Naam: Hugo Broos
Geboren: 10 april 1952
Nationaliteit: Belg
Positie: voorstopper
Clubs:
1970-1983: Anderlecht
1983-1988: Club Brugge
Als trainer:
1988-1991: RWDM
1991-1997: Club Brugge
1997-2002: Moeskroen
2002-2005: Anderlecht
2005-2008: Racing Genk
2008-2009: Panserraikos
2009: Trabzonspor
2010-2011: Zulte Waregem
2011-2012: Al-Jazira (assistent)
2014-2015: Kabylle
2015-2016: Hussein dey
2016-2018: Kameroen (bondscoach)
2018-2019: KV Oostende (TD en coach a;i.)
Trofeeën:
Kampioen van België: 1972, 1974, 1981, 1988
Beker van België: 1972, 1973, 1975, 1976, 1986
Europacup II: 1976, 1978
Uefacup: 1983
Als trainer:
Kampioen van België: 1992, 1996, 2004
Beker van België: 1995, 1996
Afrika Cup: 2017
Individuele trofeeën:
Als trainer:
Trainer van het Jaar: 1992, 1996, 2004, 2007
Interlands: 24 (0)
Hugo Broos was zeker niet een van de grootste voetballers uit de geschiedenis, maar zijn palmares oogt ronduit indrukwekkend: vier landstitels, vier bekers en drie Europese cups. Ook als trainer deed hij het bijzonder goed, met als uitschieter de Afrika Cup met Kameroen.
Broos was de vleesgeworden soberheid, degelijkheid, betrouwbaarheid en bescheidenheid. Geen wereldvoetballer, maar wel een voorstopper die nauwgezet zijn taak uitvoerde. Hij schakelde bijna iedere spits uit en altijd met faire middelen, dankzij zijn kopbalsterkte en zijn snelheid.
Hij werd als 18-jarige door Anderlecht weggesnoept bij provincialer Humbeek. Broos kwam terecht in het Anderlecht van Van Himst, maakte het Anderlecht van Rensenbrink mee en nam afscheid van het paars-wit van Lozano. Samen met Frankie Vercauteren en Ludo Coeck is hij de enige die drie Europese finales won: in 1976 tegen West Ham United (4-2) en twee jaar later tegen Austria Wien (4-0) in de Europese beker voor Bekerwinnaars en in 1983 in de Uefacup tegen Benfica (1-0 en 0-0).
De eindstrijd in Lissabon betekende zijn afscheid aan Anderlecht. Hij was 31 en had zijn plaats verloren aan Luka Peruzovic. Iedereen vroeg zich af wat hij nog in Brugge ging doen, maar hij won nog een beker en een titel met Club. Hij speelde 513 wedstrijden in de hoogste klasse en 77 Europese duels.
Anti-vedette
De anti-vedette Broos bouwde ook een mooie carrière als Rode Duivel uit. Zijn eerste interland speelde hij in 1974 tegen de DDR en de laatste, zo dacht hij, tegen Oostenrijk in 1979. In 1985 keerde hij echter op 33-jarige leeftijd terug voor de even cruciale als beroemde barragewedstrijd tegen Nederland. Een half jaar later mocht hij als dank mee naar het WK in Mexico, waar hij nog drie wedstrijden speelde: tegen Mexico, Paraguay en Spanje. In de kwartfinale tegen La Roja viel hij acht minuten voor het einde van de reguliere speeltijd in. Terwijl grote namen als Gerets en Ceulemans na de verlengingen bedankten voor de strafschoppen trapte Broos nummer drie tegen de touwen. Patrick Vervoort en Leo Van der Elst maakten de klus af.
Ook als trainer verzamelde de Humbekenaar een impressionant palmares. Hij werd zowel met Club Brugge als Anderlecht kampioen, won twee bekerfinales met blauw-zwart en werd maar liefst vier keer uitgeroepen tot Trainer van het Jaar. Nadat hij met Racing Genk een derde Belgische topclub had gecoacht, ging hij aan de slag in Griekenland, Turkije, de Emiraten (als assistent van Frankie Vercauteren) en Algerije. In 2017 won hij met Kameroen de Afrika Cup. Hij is de enige Belg die als coach goud veroverde op een continentaal kampioenschap.
