vrijdag, maart 29

Hugo Broos wordt 70

Pinterest LinkedIn Tumblr +

Naam: Hugo Broos

Geboren: 10 april 1952

Nationaliteit: Belg

Positie: voorstopper

Clubs:

1970-1983: Anderlecht

1983-1988: Club Brugge

Als trainer:

1988-1991: RWDM

1991-1997: Club Brugge

1997-2002: Moeskroen

2002-2005: Anderlecht

2005-2008: Racing Genk

2008-2009: Panserraikos

2009: Trabzonspor

2010-2011: Zulte Waregem

2011-2012: Al-Jazira (assistent)

2014-2015: Kabylle

2015-2016: Hussein dey

2016-2018: Kameroen (bondscoach)

2018-2019: KV Oostende (TD en coach a;i.)

Trofeeën:

Kampioen van België: 1972, 1974, 1981, 1988

Beker van België: 1972, 1973, 1975, 1976, 1986

Europacup II: 1976, 1978

Uefacup: 1983

Als trainer:

Kampioen van België: 1992, 1996, 2004

Beker van België: 1995, 1996

Afrika Cup: 2017

Individuele trofeeën:

Als trainer:

Trainer van het Jaar: 1992, 1996, 2004, 2007

Interlands: 24 (0)

Hugo Broos was zeker niet een van de grootste voetballers uit de geschiedenis, maar zijn palmares oogt ronduit indrukwekkend: vier landstitels, vier bekers en drie Europese cups. Ook als trainer deed hij het bijzonder goed, met als uitschieter de Afrika Cup met Kameroen.

Broos was de vleesgeworden soberheid, degelijkheid, betrouwbaarheid en bescheidenheid. Geen wereldvoetballer, maar wel een voorstopper die nauwgezet zijn taak uitvoerde. Hij schakelde bijna iedere spits uit en altijd met faire middelen, dankzij zijn kopbalsterkte en zijn snelheid.

Hij werd als 18-jarige door Anderlecht weggesnoept bij provincialer Humbeek. Broos kwam terecht in het Anderlecht van Van Himst, maakte het Anderlecht van Rensenbrink mee en nam afscheid van het paars-wit van Lozano. Samen met Frankie Vercauteren en Ludo Coeck is hij de enige die drie Europese finales won: in 1976 tegen West Ham United (4-2) en twee jaar later tegen Austria Wien (4-0) in de Europese beker voor Bekerwinnaars en in 1983 in de Uefacup tegen Benfica (1-0 en 0-0).

De eindstrijd in Lissabon betekende zijn afscheid aan Anderlecht. Hij was 31 en had zijn plaats verloren aan Luka Peruzovic. Iedereen vroeg zich af wat hij nog in Brugge ging doen, maar hij won nog een beker en een titel met Club. Hij speelde 513 wedstrijden in de hoogste klasse en 77 Europese duels.

Anti-vedette

De anti-vedette Broos bouwde ook een mooie carrière als Rode Duivel uit. Zijn eerste interland speelde hij in 1974 tegen de DDR en de laatste, zo dacht hij, tegen Oostenrijk in 1979. In 1985 keerde hij echter op 33-jarige leeftijd terug voor de even cruciale als beroemde barragewedstrijd tegen Nederland. Een half jaar later mocht hij als dank mee naar het WK in Mexico, waar hij nog drie wedstrijden speelde: tegen Mexico, Paraguay en Spanje. In de kwartfinale tegen La Roja viel hij acht minuten voor het einde van de reguliere speeltijd in. Terwijl grote namen als Gerets en Ceulemans na de verlengingen bedankten voor de strafschoppen trapte Broos nummer drie tegen de touwen. Patrick Vervoort en Leo Van der Elst maakten de klus af.

Ook als trainer verzamelde de Humbekenaar een impressionant palmares. Hij werd zowel met Club Brugge als Anderlecht kampioen, won twee bekerfinales met blauw-zwart en werd maar liefst vier keer uitgeroepen tot Trainer van het Jaar. Nadat hij met Racing Genk een derde Belgische topclub had gecoacht, ging hij aan de slag in Griekenland, Turkije, de Emiraten (als assistent van Frankie Vercauteren) en Algerije. In 2017 won hij met Kameroen de Afrika Cup. Hij is de enige Belg die als coach goud veroverde op een continentaal kampioenschap.

 

Share.

About Author

François Colin (1948) was achtereenvolgens rubriekleider voetbal en chef-sport van Het Nieuwsblad en senior writer van De Standaard. Na zijn pensioen in 2014 was hij tot 2021 columnist van SportVoetbalmagazine. Hij bracht verslag uit van twee Olympische Spelen, tien EK's en negen WK's voetbal en was aanwezig bij ruim driehonderd interlands van de Rode Duivels. Hij is auteur of co-auteur van een vijftiental boeken over de mooiste sport op aarde.

Leave A Reply