FC Liverpool won op 21 december 2020 de finale van de FIFA CLUB WORLD CUP. Officieel is het op dit ogenblik de beste club ter wereld. In de praktijk geldt dat evenzeer: de laatste competitienederlaag in de Premier League dateert van 2 januari 2018. Deze week kreeg nummer twee Leicester City – met Tielemans en Praet – in eigen huis een voetballes: 0-4. Zeventien zeges en een draw. Dertien punten voorsprong bij het einde van de heenronde.
Tijdens de voorbije verkiezingen kregen de Conservatieven met hun Brexitpleidooien in Liverpool flinke klappen. In tegenstelling tot de rest van Groot-Brittannië kleurde de stad aan de Mersey zichzelf in als bastion van Labour. Professor Jon Tonge van het Department of Politics Studies aan de Universiteit van Liverpool gaf daarover volgende interpretatie: “It’s the socialist republic of Liverpool. It’s a city which many of its inhabitants feel has been unfairly neglected. Scousers would say the city has been mistreated under various Conservative governments. The legacy of the Hillsborough disaster, the loss of the region’s industry and the recent impact of government cuts have all contributed to this.”
Onrechtvaardige besparingen en het verdwijnen van tewerkstelling na de teloorgang van de plaatselijke industrie als verklaring voor de overwinning van Labour? Dat verbaast niet. Het erfgoed van de Hillsboroughtragedie doet dat wel. Althans op het eerste zicht. Wie het dossier doorgrondt, begrijpt beter. ‘Hillsborough’ werd het verdriet én de kracht van Liverpool. Niet enkel van de club van Anfield Road maar ook van de stad.
De voorbije twee decennia schreef ik enkele verhalen bij het drama van Hillsborough. Ik breng ze hier even bij elkaar om een beter inzicht te geven in de betekenis ervan. Deel 3 leest u hieronder en deze tekst stamt uit 2012, toen het onderzoeksrapport van The Hillsborough Independent Panel met harde bewijzen de leugens van de politie van Sheffield aantoonde.
Tijdens ‘Hillsborough’, de naam van het stadion van Sheffield Wednesday, verloren 96 Liverpoolfans het leven bij de halve finale van de FA Cup op 15 april 1989 tussen hun club en Nottingham Forest. Een eindejaarsvertelling in drie afleveringen.
Het begon met…Eric Cantona en The Justice Tonight Band
“Het begon eigenlijk met…Eric Cantona. Hij sprong op 28 juni 2012 in Lyon als ‘surprise act’ op het podium tijdens de tour van Justice Tonight Band. Hij zong Should I stay or should I go’, in duet met Mick Jones, de voormalige gitarist van The Clash. Die vormde met Pete Wylie (The Mighty Wah) en The Farm de gelegenheidsformatie Justice Tonight Band. Ze traden die zomer op in het voorprogramma van The Stone Roses. U duizelt? We zetten alles even op een rijtje:
- Justice Tonight Band, muzikale act ter ondersteuning van de Hillsborough Justice Campaign, ten voordele van de 96 supporters van FC Liverpool die in 1989 het leven lieten bij een stadionramp in Sheffield.
- Pete Wylie: vertegenwoordiger van de Merseybeat, fan van de Liverpool Reds.
- The Farm: rockband uit Liverpool, met zanger Peter Hooton, Anfield Road & Spirit of Shankly-followers.
- The Stone Roses: indierock uit Manchester, met Ian Brown en John Squire als Old Trafford-lovers.
- Eric Cantona: voormalige mythe van Manchester United (1992-1997), tegenwoordig filmster.
Cantona: ‘I’m more interested in people than football tribalism’
Manchester United en FC Liverpool hebben de voorbije drie decennia een bittere rivaliteit ontwikkeld. Let wel: die is opgefokt tot ongezonde proporties. Ze bestond veel minder, of zelfs niet, voor 1975. Hoe dan ook, anno 2012 staat de derby van the northwest geboekt als ‘hate game’. De muzikanten uit Liverpool en Manchester hadden elkaar reeds gevonden, verenigd in hun strijd voor ‘justice’: een rechtvaardige oplossing ten voordele van de families van de 96 overleden Liverpudlians én eerherstel voor de slachtoffers. Cantona, intussen filmster-zanger-filosoof maar ook activist ten voordele van onder meer dakloze voetballers, mepte de vooroordelen van tafel met één van zijn aparte quotes: I’m more interested in people than football tribalism.
Dat verleidde woordvoerdster Sheila Coleman tot volgende respons: ‘We’re thrilled by Cantona’s support. It shows the justice issue transcends any city or football rivalries.”
Peter Hooton van The Farm verklaarde aan de Liverpool Echo: “The atmosphere last night was unbelievable. When Cantona came on he just brought the house down. He said he knew about our fight for Justice for the 96 and he fully supported it.”
Liverpool Football Club stuurde een tweet de wereld in: “He broke our hearts in the ’96 – hij scoorde de 1-0 in de FA Cup Final, red. – but tonight Eric Cantona got up on stage at the Justice gig in Lyon and showed his support for the 96. Respect.”
Should I stay or should I go: Justice Tonight Band starring Eric Cantona https://www.youtube.com/watch?v=XLao4t6cN2s
Solidariteit van Alex Ferguson & Manchester United Supporters Trust
Dat was toen, dit is nu. Op 12 september 2012 openbaarde The Hillsborough Independent Panel – voorgezeten door de Anglicaanse bisschop van Liverpool – haar rapport van 395 pagina’s. Belangrijkste conclusie: de politie van Sheffield had geblunderd én gelogen. Ze verspreidde valse geruchten over dronken, gewelddadige Liverpoolfans zonder tickets. Die geruchten werden gretig overgenomen door de sensatiekrant The Sun. Prime Minister David Cameron verontschuldigde zich nadien namens de Britse regering. Het rapport pleitte de gevallen Liverpoolfans vrij van elke blaam en plaatste de acties voor ‘waarheid’ (the Truth) en ‘rechtvaardigheid’ (Justice) in een nieuw perspectief. Sir Alex Ferguson, coach van Manchester United, bood vervolgens zijn openlijke solidariteit aan. Hij deed een oproep aan de eigen fans om beledigende spreekkoren achterwege te laten en bij de wedstrijd op 23 september een gemeenschappelijk eerbetoon te brengen. De Manchester United Supporters Trust steunde het verhaal van Ferguson en de ene na de andere ex-topspeler van beide clubs sloot zich bij verzoenende initiatieven aan. En zo namen de oude rivalen voor FC Liverpool-Manchester United afstand van hatelijkheden uit het verleden: de spelers van de teams liepen het veld op in trainingsvesten met het rugnummer 96; de aanvoerders Gerrard en Giggs lieten 96 rode ballonnen de lucht in en Unitedlegende Bobby Charlton gaf de vroegere Liverpoolvedette Ian Rush een herdenkingsboeket met 96 rode rozen. De mensen op de tribune maakten een mozaïek met de woorden ‘Truth’ en ‘Justice’. Voor de grote meerderheid van het publiek betekende deze viering een hartverwarmend moment van football happiness. Dat was dus begonnen bij… Eric Cantona.
