woensdag, november 20

Het (on)gelijk van Kompany en Vanhaezebrouck

Pinterest LinkedIn Tumblr +

Het is nog maar eens bewezen hoe armoedig de competitie in ons Belgenlandje eigenlijk wel is. Na volgend seizoen hebben we zelfs geen rechtstreekse deelnemer meer bij het bal der groten, de Champions League. Hoe diep kun je zakken. Zo diep dat zelfs een sportieve directeur van een club te lande gewaagt van een Mickey Mousecompetitie. Niet de journalisten hebben die term uitgevonden, maar een ploegleider uit 1A. Met dit verschil, hij had nog niet door dat we zo´n competitie hadden. Volgens hem zouden we naar dat niveau afzakken, als de regering onder meer de schandalige regeling van de RSZ-bijdragen op een aanvaardbaar niveau zou brengen. Clubleiders die dus – al is het onwetend – hun eigen competitie minimaliseren. Het moet kunnen.
Maar wat dan te denken van trainers die hun eigen clubleiders intrinsiek bekritiseren. En neen, deze keer niet omdat ze niet de spelers krijgen waarom ze hebben gevraagd. Maar wel om kritiek te uiten op de competitieformule. Daar hoort vooraf enige uitleg bij.

De Pro Leaugue
De Pro League is de vereniging van de professionele voetbalclubs in ons land. Met andere woorden, de clubs uit 1A en 1B. En het is die vereniging die zorgt voor de organisatie van onze competitie. Het zijn dus de ploegen zelf die hun competitie organiseren. Tot daar is er niks aan de hand. Maar dan hoop je ook dat dit op een goede en transparante manier gebeurt. En dat is ijdele hoop gebleken. Sinds de oprichting in 1974 is dat altijd heel moeilijk gebleken, maar vooral de laatste jaren vindt een kat er haar jongen niet meer terug, als het gaat om die organisatie.
Zo blijft men maar sleutelen aan de organisatie van 1B. Enkel profploegen? Of toch weer met belofteploegen? En hoeveel ploegen? Wie mag stijgen en dalen? En de soms haast hallucinante oplossingen. In het seizoen 2016-2017 had Lierse SK aan het einde van het seizoen vijf punten meer dan SK Roeselare en zes punten meer dan Antwerp, maar door het ingenieus systeem van periodekampioenschappen bleek Lierse een nepkampioen en moest daarom in 1B blijven.
Ondertussen blijven economen erop hameren dat België niet groot genoeg is voor het aantal profploegen dat wij nu hebben.

De play-offs
En dan heb je de competitieformule in 1A. Dat aan het einde van de reguliere competitie in de Champions Play-offs de punten die je hebt behaald gewoonweg en koudweg worden gehalveerd, is volgens mij uniek in de voetbalwereld. Ondertussen is het aantal ploegen in die play-offs gereduceerd van zes tot vier. Hetzelfde scenario speelt in Play-off 2. Dat betekent verder dat binnen twee weken voor negen ploegen de competitie er zelfs volledig op zit. Met andere woorden: op zijn minst twee maanden vet betaalde vakantie voor die spelers.
En wie heeft voor al die onzin gezorgd? De Pro League zelf. En zoals we hierboven al stelden, het zijn de profploegen zelf die dit hebben bekokstoofd. Die ploegen hebben dus zelf gekozen om de spelers van die negen werkeloze teams gedurende minimaal twee maanden van een riant loon te voorzien. Wie bedenkt zoiets?

Kompany en Vanhaezebrouck
En dan komen we bij de trainers die kritiek hebben op de formule. Zowel Vincent Kompany als Hein Vanhaezebrouck had kritiek op het feit dat bij een gelijke stand het aantal gewonnen wedstrijden de doorslag geeft. Volgens hen zou het aantal gemaakte doelpunten een veel beter systeem zijn. Los van de vraag wat nu het beste is – en we zijn op dat gebied niet de enige competitie ter wereld waar het aantal gewonnen wedstrijden de doorslag geeft – is het toch wel vreemd dat die beide trainers nu plots dat verkiezen. Ten eerste, je verandert toch niet en cours de route van systeem en je hoeft er ook niet over te zaniken. En ten tweede, als je toch je gram hierover wil halen, ga dan naar de bestuurskamer van je eigen ploeg en kaart het aan, want zij hebben mee voor dat systeem gekozen. En Anderlecht en Gent zijn net twee ploegen die als leden van de G5 elk drie stemmen hebben in het middeleeuwse kiessysteem van de Pro League.
Doe je dit in het bedrijfsleven, dan word je hoogstwaarschijnlijk op de vingers getikt door de CEO wegens het ontbreken van loyaliteit. Maar zoals we weten, de voetbalwereld heeft lak aan een normale gang van zaken. Dat zal absoluut niet gebeuren. Want daar heb je zelfs een trainer die niet zijn sterkste ploeg opstelt omdat de pers en het publiek het niet voor die speler heeft. Kwestie van het niveau toch niet al te veel te laten stijgen.

Share.

About Author

Paul Catteeuw (1956) bekijkt voetbal vanuit de tribune achter het doel. Hij houdt zo de vinger aan de pols voor wat naast de zijlijn gebeurt en probeert om er dwars doorheen te kijken. Soms vol nostalgie, soms vol verwondering, maar meestal met een vleugje ironie.

Leave A Reply