WK Qatar? Wanneer je min of meer weldenkende mensen ernaar vraagt, luidt het antwoord nagenoeg steevast: “Nee, dit had nooit aan Qatar mogen worden toegekend, het zou daar ook nooit gespeeld mogen worden.” Zouden al deze mensen, waar ook ter wereld, hun mening kracht bijzetten door luidkeels ertegen te protesteren en ook alles negeren wat in het kader van dit WK plaatsvindt, dan was Qatar het allang kwijt geweest. Dat zou zelfs nu nog kunnen. Maar als je hun vervolgens vraagt om dit in daden te vertalen, dan zien we een welhaast automatische, klassieke reflex. Het arsenaal aan verklaringen en uitvluchten om, nu we er nog maar amper een jaar van verwijderd zijn, het toch maar te gedogen en er dan ook maar naartoe te gaan of naar te kijken, is schier onuitputtelijk. Een bloemlezing.
- Waarom komen jullie(..) hier nu pas mee, nu is het te laat
- Mensenrechtenorganisaties zijn ook tegen een boycot
- Er is overal wel iets mis, zelfs hier in (land)
- Het is niet aan mij of ons, maar aan (politiek, bonden, mediabedrijven, kortom:) anderen om iets te doen
- Als we niet gaan, zijn de doden voor niets gevallen, lopen nabestaanden hun uitkering mis en zijn de accommodaties voor niets gebouwd
- Wij zijn niet verantwoordelijk voor omkoping (maar profiteren er wel van, HM)
- Het is te gecompliceerd en met het moderne voetbal verweven
Spelers, coaches: wij moeten ons focussen op wereldkampioenschap, want zijn voetballers, geen activisten of politici. Bovendien drijft (land) ook handel met Qatar. En we maken toch een statement? Nou dan!
FIFA, voetbalbonden: door onze aanwezigheid oefenen we druk uit op Qatar om verbeteringen te bewerkstelligen. Er is dankzij ons al wat verbeterd. Zonder het WK was dit niet gebeurd. En we hebben er toch mooi voor gezorgd dat er een mensenrechtenpassage komt in toekomstige WK-bids.
De regering, de politiek: het is in de eerste plaats aan het voetbal zelf, de nationale voetbalbond en FIFA, om hier iets mee te doen. We zeggen uiteraard wel dat Qatar moet letten op mensenrechten, maar houden de dialoog open. Want we moeten denken aan onze handelsbetrekkingen
Journalisten, kranten, media: wij zijn verslaggevers, geen activisten. Het gaat toch door, we kunnen niet méér doen dan schrijven hoe verderfelijk het is en aldaar het kritisch volgen. Maar val spelers er niet mee lastig, die zijn er niet verantwoordelijk voor. En zijn jullie, protesteerders, zelf wel zo consequent?
Mensenrechtenorganisaties: er zijn verbeteringen dankzij onze strategie (door laten gaan, druk uitoefenen), er moet wel nog veel gebeuren. Maar als iedereen uit Qatar weggaat, gebeurt er niets meer. Het WK is nodig om onze doelen te bereiken.
Supporters, kijkers thuis, overige consumenten: wij zijn voetbalsupporters, geen activisten. Wij zijn slechts toeschouwers, daar heeft verder niemand last van. Waarom moet de sport, ons voetbal, hier per se in vooroplopen? Het maakt helemaal niets uit als wij er niet naartoe gaan of er niet naar kijken. Daarmee komen de doden niet tot leven en ook de mensenrechten worden er niet beter of slechter van.
Het zal wel. Wees nou toch eerlijk en geef gewoon toe dat je het niet wilt missen. Dat je het geld wel heel erg aantrekkelijk vindt. Dat je je baan niet wilt verliezen. Dat je de kans een wereldkampioenschap mee te maken, niet wilt laten schieten. Dat je wereldkampioen wilt worden. Dat het je eigenlijk geen zak kan schelen waar het is en wat er allemaal omheen gebeurt.
Maar doe me een lol en hou op met die kutsmoesjes! Want er is werkelijk geen enkele acceptabele, plausibele, legitieme reden om ook maar iets te maken te willen hebben met een evenement, waarvoor rechtstreeks duizenden doden zijn gevallen, dat keihard bewezen corrupt en omgekocht is toegewezen en dat met afstand nu al het grootste sportschandaal ooit is.
Hein Meurs, Eindhoven
