Twee dagen zonder voetbal. Het is even wennen. Hopelijk een moment dat we weer allemaal effen stilstaan bij de dood van de duizenden arbeidsmigranten die dit WK heeft gekost. Het is allemaal een beetje ondergesneeuwd onder de voetballawine die we over ons heen kregen. Volgens Gianni Infantino, de voorzitter van de Fifa, is dit het beste WK ooit. Heeft hij, of zijn voorganger Sepp Blatter, ooit iets anders gezegd? Goed of slecht voetbal, dit blijft het grootste schandaal uit de sportgeschiedenis.
Vrijdag wordt er in Qatar dus aan de kwartfinales begonnen. Het is opmerkelijk hoe in onze media nog alleen over het voetbal wordt gepraat. De populaire kranten hebben overigens de context van dit WK nagenoeg volkomen genegeerd. Beschamend voor de sportjournalistiek. Maar wat wil je als we op de openbare omroep een nieuw sportanker krijgen die voor sport geopteerd heeft omdat ze lastige vragen niet ziet zitten. Sport is entertainment, maar sportjournalistiek is dat niet. Het is journalistiek en wie dat anders ziet, moet zijn perskaart inleveren. Door de toenemende commercie gaat het meer dan ooit mis in de sport en is er meer dan ooit behoefte aan kritische sportverslaggeving. Wat eigenlijk een pleonasme zou moeten zijn.
Maar voetbal dus. Kroatië en Brazilië openen de dans van de laatste acht. Dit zou het eindpunt moeten zijn voor de oude knarren uit Kroatië. Ongelooflijk hoe Modric (37) en co de late stormloop van de Rode Duivels overleefden en met strafschoppen voorbij Japan geraakten. De extra-times zouden er te veel aan kunnen geweest zijn. Vier jaar geleden speelden ze drie keer verlengingen en dus een extra wedstrijd. Dat hebben ze niet meer in de benen.
Brazilië zou te sterk moeten zijn. Dit is het beste Brazilië sinds 2002, de vijfde en voorlopig laatste wereldtitel van de Goddelijke Kanaries, en misschien wel sinds 1982. Deze ploeg swingt zoals die van Socrates en Zico en heeft bovendien een echte keeper.
’s Avonds neemt Argentinië het op tegen Nederland. Op papier maakt Oranje geen schijn van kans, maar Louis van Gaal doet ons – en wellicht ook zijn team – geloven dat het wel kan. En helemaal uitgesloten is het inderdaad niet. Deze Albiceleste draagt toch ook de last van de jaren. Messi, Otamendi, Di Maria, Gomez, ouder dan de oudste Rode Duivels (op Mertens na).
Zaterdag is het dan de beurt aan Marokko en Portugal. De Leeuwen van de Atlas hebben hun naam niet gestolen en peuzelden eerder in het toernooi de Lammetjes van de Lage landen op. Marokko is pas het vierde Afrikaanse land dat de kwartfinales van het WK bereikt, na Kameroen (1990), Senegal (2002) en Ghana (2010), en kan als eerste de halve eindstrijd bereiken.
Het is indrukwekkend wat Marokko doet. Het incasseerde nog slechts één doelpunt (een owngoal dan nog) en doelman Bono werd zelfs niet verslagen bij de strafschoppenreeks. Toch kunnen we dit niet echt droomvoetbal noemen. Het is niet meer of minder dan catenaccio, dat succes had omdat de Spanjaarden tikikaka-voetbal speelden. Alles moest bij La Roja van de combinatie komen. Bijna tachtig procent balbezit, maar een individuele actie kregen we niet te zien. Dat zal tegen Portugal toch even anders zijn. En dan is er tenslotte nog Frankrijk-Engeland, wellicht de grootste affiche van de vier. De Engelse ploeg verloor in 2018 nog twee keer van België, maar staat toch maar mooi in de kwartfinale.
Eden Hazard heeft zijn afscheid bij de Rode Duivels aangekondigd. De kapitein verlaat als eerste het (gezonken) schip. Misschien logisch, want niemand dan hijzelf zal beter beseffen dat hij in deze vorm door een nieuwe bondscoach niet zal opgeroepen worden. De kans dat Eden opnieuw de oude wordt, is bovendien bijzonder klein. Zijn geweldige carrière berust volledig op zijn weergaloos talent. Helaas niet op zijn werkethos. Mits harder werken, zou hij misschien zijn oude niveau nog kunnen terugvinden, maar voor Eden moet alles spelenderwijs gaan. Een buitengewone voetballer, maar een beperkte atleet.
Wat mij betreft moet niemand afscheid nemen, maar moet de nieuwe bondscoach selecteren op basis van prestaties op clubniveau en niet vanwege het verleden. Iedere speler moet van op nul beginnen en de nieuwe coach overtuigen. Alleen zo staat er straks weer een topploeg.
Dit WK moet het Belgisch voetbal weer hoop geven op betere tijden. Het aantal inwoners bepaalt niet hoe goed je voetbalteam is, ook al gebruiken veel mensen dat als excuus voor tegenvallende resultaten. De twee grootste (qua inwonersaantallen) landen van de wereld (China en India) plaatsten zich alweer niet. Portugal telt 10,5 miljoen inwoners (een miljoen minder dan ons land) en Kroatië komt zelfs niet eens aan vier miljoen inwoners.
Nee, je moet gewoon beter werken. Het is toch godgeklaagd dat Amadou Onana bij Anderlecht en Zulte Waregem te licht werd bevonden en dat zijn zus zijn carrière moest redden. We leerden dus niets van het geval Dries Mertens, die door AA Gent en Eendracht Aalst te klein werd geacht en dankzij Nederland alsnog tot een topper uitgroeide. En het is evenzeer hemeltergend dat Onana door de bondscoach tot onmisbaar werd uitgeroepen terwijl hij aanvankelijk slechts bankzitter was.
Er moet ook aan de mentaliteit worden gewerkt. Ik las dat Hakim Ziyech nog nooit een cent verdiend heeft aan de nationale ploeg. Hij schenkt alle inkomsten aan mensen in nood. Voor spelers uit topcompetities zoals de Premier League (Ziyech speelt bij Chelsea) valt er bij de nationale ploeg slechts zakgeld te verdienen. Toch ken ik geen enkele Rode Duivel die zijn bonussen niet moet hebben. Zelfs geld voor de jeugdopleiding waar zij groot en rijk zijn geworden, zit er niet in.
Ach ja, het is de laatste tien jaar behoorlijk misgegaan met de begeleiding van onze topvoetballers. Spelers werden steeds nadrukkelijker afgeschermd van de pers (zowat hun enige contact naar de supporters toe) en dat heeft ertoe geleid dat ze zich steeds onaantastbaarder zijn gaan voelen en gedragen. Het heeft hun prestaties niet bevorderd. Net zomin als die gesloten trainingen. Natuurlijk moet je niet alles opengooien en standaardsituaties inoefenen voor het oog van de camera, maar er mag best wat minder geheimzinnigheid zijn. Doe gewoon, dan komt alles goed.
PS: ik wil, in navolging van Eddy Vercammen, ook Ariël Jacobs toevoegen aan mijn lijstje voor mogelijke kandidaten voor TD of bondscoach, een goede tip voor de taskforce die voor de opvolging van Roberto Martinez moet zorgen
