Eerst en vooral wil ik mijn excuses aanbieden aan alle olifanten, zowel de Aziatische als de Afrikaanse, maar ik kan niet anders dan die verschrikkelijke Gianni Infantino te blijven omdopen tot Gianni Elefantino. Het is een man voor wie ik geen greintje respect kan opbrengen. Meer zelfs, iedere keer wordt het net iets erger. Want wees gerust, die man doet nooit iets gratis. Het wordt steeds erger.
Zo is hij nu in Tadzjikistan. Hij gaat vervolgens nog naar Kazachstan en Kirgizië. Aan de buitenwereld wordt verteld dat de voorzitter van de FIFA naar die landen gaat om het voetbal vooruit te helpen. Iets wat je zou mogen verwachten. Maar we weten dat de man vooral naar ginder gaat om die voetbalbonden en hun presidenten aan zich te binden. Op die manier lijkt hij telkens weer een meerderheid te vinden voor de keuzes die hij maakt. We hoeven maar naar de afgelopen wereldkampioenschappen in Qatar te verwijzen om duidelijk te maken hoe manipulatief deze geslepen kerel telkens weer te werk gaat. Is het trouwens niet vreemd dat hij nog altijd een optrekje in het oliestaatje heeft? Of is dat gewoon de beste garantie om zijn persoonlijke (geld)imperium te vrijwaren?
Die bezoekjes aan voetbaldwergen hebben hem ook een derde mandaat als voorzitter van de FIFA opgeleverd. Ik vind het hierbij verbijsterend dat er geen tegenkandidaten waren. Kritiek is er altijd genoeg geweest. Want wie FIFA en voorzitterschap zegt, denkt ook altijd aan corruptie. Alleen lijkt Elefantino op dat gebied een stuk sluwer dan Blatter of Platini, want tot op heden is hij nog nooit gedaagd.
Nu, gedane zaken nemen geen keer, de voetbalbonden hebben hun eigen schurk gekozen en daar moeten ze mee verder. Willen of niet, ook al zullen er weer enkele bondsvoorzitters zuchten bij de nieuwste fratsen van Elefantino, want meneer is boos. En dat zullen we hebben geweten.
Wat is er precies aan de hand? Elefantino dreigt ermee om geen uitzendrechten te geven aan de grootste vijf voetballanden in Europa (Engeland, Frankrijk, Duitsland, Spanje en Italië) voor de wereldkampioenschappen bij de vrouwen. Reden: ze weigeren veel geld te betalen voor die uitzendrechten. Twintig tot honderd keer zo weinig als voor het WK bij de mannen, waarbij die rechten zelfs tot tweehonderd miljoen opliepen. Op het eerste gezicht lijkt onze Italiaanse Zwitser (of is het omgekeerd?) gelijk te hebben. Maar is dat wel zo? Hij maakt zich in ieder geval sterk dat hij heel veel doet voor het vrouwenvoetbal. Hij zou zo al het prijzengeld enorm hebben verhoogd. Met andere woorden, hij doet zich voor als de verdediger van het vrouwenvoetbal. Maar ook nu loert hypocrisie om de hoek. Niet eens versluierd, maar open en bloot.
Eerst zorg je ervoor dat de uitzendrechten voor het mannen-WK tot ongekende hoogten stijgen om er als FIFA zoveel mogelijk geldelijk gewin uit te halen. En wees gerust, voor volgende kampioenschappen zal het nog veel meer zijn. En dan gebruik je die ongebreidelde geldzucht als argument om te vinden dat de uitzendrechten bij de vrouwen te laag zijn. Hoe sluw en achterbaks kun je zijn. Hoe noemen ze zoiets? Is dat omgekeerde bewijslast of iets dergelijks?
Bovendien zegt hij dat de gelijkberechtiging op gebied van prijzengeld net afhangt van die uitzendrechten. En dat terwijl de FIFA een steeds verder uitdeinende en zelf bedienende geldmachine is. Want geld genereert geld en dat is iets waar Elefantino alles van af weet.
Zijn verontwaardiging is overigens telkens weer absoluut. We herinneren ons nog dat de westerse wereld volgens hem nog 3000 jaar nodig heeft om zijn koloniale schuld aan onder andere Afrika af te lossen. Maar ondertussen probeerde hij sponsorovereenkomsten te sluiten met Saudi-Arabië voor het vrouwentornooi. Je kunt dat toch zelf niet bedenken, een vrouwonvriendelijk land een tornooi voor vrouwen laten sponsoren. Het bewijst nog maar eens dat het moreel kompas van deze mens volledig is doorgeslagen.
Elefantino noemt die lage bedragen voor de uitzendrechten een slag in het gezicht van alle vrouwelijke voetballers, maar in feite is hij de enige die een slag in zijn gezicht verdient. En toch kunnen we van één ding zeker zijn, we ain’t seen it all, want voor geld is en blijft deze man tot alles in staat. Zijn morele principes heeft hij ondertussen allang verkocht.
