Het verhaal van de trip naar München begint al een dag eerder. Voor de eerste keer is het redelijk druk in Tubeke. Een Spanjaard, een Italiaan, twee Nederlanders. Er is eindelijk meer belangstelling van de internationale pers. Iedereen wil uiteraard een vraag kunnen stellen.
Rode zones
De persconferentie loopt daardoor uit. Dat komt me niet echt goed uit. Ik heb een afspraak op Zaventem voor een coronatest tussen zes uur en half zeven. Ik ben een tijdje zoek geweest met het uitzoeken van de coronaregels in Duitsland. De website van het befaamde Koch Instituut is echter nog warriger dan die van Sciensano. Je moet eigenlijk doorgestudeerd hebben om te weten wat mag en moet. En dan nog.
Op reiseanmeldung.de moeten we een vragenlijst invullen. Belangrijk is of je de laatste tien dagen in een land was dat als rode zone wordt beschouwd door de Duitse instanties. De reis naar St.-Petersburg is precies tien dagen oud en hoeft niet opgegeven te worden. Gelukkig, want Rusland doet dezer dagen overal belletjes rinkelen. Maar ook Andaloesië (Sevilla) is roodgekleurd en dat is slechts enkele dagen geleden.
Normaliter moet je in Duitsland dan in quarantaine, maar we hebben een uitzonderingsbrief van UEFA gekregen. Eén zorg minder. Wie volledig gevaccineerd is, hoeft verder niets te doen. Alleen is dat onduidelijk als je uit een rode zone komt.
Ik besluit geen risico te nemen en een nieuwe covidtest te ondergaan. De zevende al tijdens dit EK, terwijl ik al eind april mijn tweede prik kreeg. De vorige keren ben ik bij de huisarts geweest, maar omdat het kort dag is ga ik naar het testcentrum op Zaventem. De Duitse regering wil een test die maximum 48 uur oud is, maar de hotels hebben de limiet op 24 uur gezet. Na de training van woensdag is dus perfect.
Vogelbekje
Ik ben nog net op tijd en heb gelukkig gereserveerd én vooraf betaald (120 euro, terwijl slechts 60 bij de huisarts, voor de labs is covid goud), want er staat een rij van wel twintig meter lang en de mensen staan niet op anderhalve meter van elkaar. Ik mag meteen doorschuiven, maar sta toch ook nog een kleine tien minuten in de regen. Slechts twee van de vier testhokjes zijn bemand. Of beter gezegd ‘bevrouwd’. Een jonge vrouw met een hoofddoek legt in vlekkeloos Nederlands uit wat me te wachten staat. Ze meldt me dat ik mijn resultaat morgen tussen tien en twaalf uur mag verwachten. Net voor het slapengaan, ontdek ik dat de uitslag al binnen is. Surprise, surprise: ik ben negatief.
De Belgische pers vliegt donderdag in verdeelde slagorde naar München. Geen charter dit keer, maar lijnvluchten. De eerste groep vliegt in de ochtend. Ik zit gelukkig op de namiddagvlucht en kan zelfs tot negen uur uitslapen. Wat een luxe.
Op Zaventem laat ik zien dat ik volledig gevaccineerd ben. Dat volstaat. Naar een recente covidtest wordt niet gevraagd. Bij aankomst in Beieren vraagt niemand nog wat. Mijn laatste test blijkt tijdverlies en weggegooid geld. Op vele plaatsen, zoals het hotel, is wel een FFP2-masker nodig. Zo’n vogelbekje, waarin je nauwelijks adem kan halen.
Het weer in München is nog slechter dan bij het vertrek in Brussel. Maar we hoeven niet echt meer buiten. De persconferentie moet, zoals altijd, via een internetlink worden gevolgd. Aanvankelijk zouden de Rode Duivels nog een wandeling maken in de Allianz Arena, maar die werd geschrapt. Zouden de Italianen op een of andere manier te weten kunnen gekomen zijn of Kevin De Bruyne en Eden Hazard nog hinken?
