EEUWIGE 50 VAN CLUB BRUGGE
Club Brugge viert in 2021 haar 130ste verjaardag. Op de geboorteakte staat genoteerd: 13 november 1891. Daarom brengen we hier de vijftig beste, belangrijkste, boeiendste voetballers uit de blauwzwarte geschiedenis in beeld. Gerangschikt volgens de persoonlijke keuze van auteur Raf Willems. Wie zijn ze, de helden met het blauw-zwarte hart? Op plaats 34 zet ik Alex Querter.
Mijn favoriete Alex Quertermatch:
Club Brugge – Atletico Madrid 2-1, terugwedstrijd kwartfinale Europa Cup der Bekerwinnaars, 18 maart 1992
Scoreverloop: 10’ (0-1) Futre, 40’ (1-1) Querter, 62’ (2-1) Booy
Collectief geheugen
Alex Querter. Leeft Alex Querter in het collectieve geheugen van de Clubfan? Indien niet, dan hoort dit dringend te veranderen. Toegegeven, ook bij mij was hij weinig in de mijmering aanwezig. Dat veranderde toen ik in 2011 het levensverhaal van Birger Jensen optekende in het boek ‘Mijn blauw-zwart hart’. Ter afsluiting vroeg ik hem naar zijn absolute ‘blauw-zwarte dream-team’. Tot mijn verbazing plaatste hij in middenveld naast Julien Cools en René Van der Eycken – iconen van de ‘seventies’ – …Alex Querter.
Jensen keek me grijnzend aan en verklaarde zich nader: ‘omwille van zijn veelzijdigheid, onverstoorbaarheid en traptechniek’. Maar vooral: door zijn valse nonchalance. Querter kon het spel lezen en vertragen en vervolgens ‘verleggen’ met een onverwachte trap van zijn linkerbeen. En hij stond op elk moment ‘pal’ als het moest. Desnoods als ‘libero’, samen met ‘voorstopper’ Rudi Cossey. Zo blonk hij uit in de kwartfinale van de Europa Cup der Bekerwinnaars tegen favoriet Atletico Madrid. Na een 3-2 nederlaag in het Estadio Vicente Calderon leek de uitschakeling al na tien minuten een feit.
Toen scoorde Paolo Futre de 0-1. Paolo Futre, dat was de ervaren Portugese spits die in 1987 met FC Porto de ‘Beker met de Grote Oren’ won door vanuit het niets het Bayern München van Jean-Marie Pfaff in de finale te verslaan. Naast hem speelde de Spaanse international Manolo, die in dat seizoen topschutter van La Liga zou worden. Tegenover hen dus het onuitgegeven duo Querter-Cossey, door niemand gekend buiten Brugge en samen ‘nul’ interlands op de teller. En toch keerde de match. Op de veertigste minuut kreeg Club een strafschop. Terwijl niemand durfde, nam Alex zijn verantwoordelijkheid. Hij trapte zonder gebrek aan zelfvertrouwen de 1-1 op het boord. In de tweede helft scoorde Boey het doelpunt van de kwalificatie. Querter hield het laatste half uur het hoofd koel tijdens de ‘Spaanse orkaan’.
Onverstoorbaar veelzijdig
Hij werd geboren in Lokeren en leek voorbestemd om voor de fusieclub van zijn stad te voetballen. Tot zijn dertiende was hij lid van Lokeren toen hij in 1970 mee in het grote verhaal van Sporting Club stapte. Met zijn sterke traptechniek was het een kwestie van tijd vooraleer hij zou doorstromen tot het intussen succesvolle geel-wit-zwarte team. Dat gebeurde op zijn twintigste in 1977. In uitgerekend het zwakste seizoen op Daknam. Coach Grijzenhout werd ontslagen, maar nodigde Alex uit naar Brugge om Cercle in tweede klasse te ondersteunen. De centrale verdediger won meteen het kampioenschap en in 1982 werd hij door het groen-zwarte publiek geloofd als ‘Speler van het Seizoen’. Dat was het sein voor Club Brugge om toe te slaan.
Hij ontwikkelde zich tot een polyvalente voetballer en viel bij karakterieel zeer diverse coaches als George Kessler, Henk Houwaart, George Leekens en Hugo Broos gedurende liefst elf seizoenen en 376 wedstrijden in de smaak. Querter ontgoochelde zelden, maar sprong ook zelden in het oog. Werd uitgespeeld in het centrum van de defensie of op de linksachter of linkermiddenvelderpositie. Bezat een uitstekende traptechniek en scoorde vaak vanop afstand of met vrije trappen. Liefst elk keer in 1985-’86. Landskampioen in 1988, 1990, 1992 en bekerwinnaar in 1986 en 1991. Met als ‘mooiste moment’ voor Club: zijn penalty tegen Atletico Madrid. Om die reden, maar ook omwille van zijn door Birger Jensen geroemde ‘onverstoorbare veelzijdigheid’ verdiend op plaats 34. Alex Querter.
Alex Querter (18/12/1957)
Speler: 1982-1993
Landskampioen: 1988, 1990, 1992
Bekerwinnaar: 1986, 1991
