DUIZENDSTE OVERWINNING VAN ANDERLECHT: WAS DIT DE BELANGRIJKSTE?

Anderlecht – Real Madrid 1-0, 19 september 1962, Europacup der Landskampioenen, eerste ronde

Tegen Antwerp behaalde Royal Sporting Club Anderlecht de duizendste overwinning in haar professionele geschiedenis. Een mijlpaal voor de getroffen Brusselse trots. Was de zege tegen Real Madrid op 19 september 1962 de belangrijkste?

Jef Jurion knalt Koninklijke van Di Stefano & Puskas uit de Europacup

De witte mythe uit Madrid. Het Koninklijke Real van wereldberoemde namen als Di Stefano, Puskas, Gento: vijf keer winst in de Europacup der Landskampioenen tussen 1956 en 1960. Anderlecht leek rijp voor de slachtbank. Na zes eerdere Europese nederlagen, zonder pardon, puurde men bij de machtige Madridista een eerste gelijkspel: een sensationele 3-3 in Bernabeu! In twintig Europese thuiswedstrijden sinds 1955 slikte Real in eigen stadion  nooit eerder drie goals.

64.000 toeschouwers op de Heizel

De komst van Real naar Brussel ontkurkte dermate veel emoties dat Anderlecht tot de tocht naar de Heizel besloot: meer dan 64.000 fans volgden de match op de top van hun tenen. In de Libro Oficial del Centenario hekelde de geschiedschrijver van Real Madrid Club de Futbol ‘de conservatieve instelling’ van coach Munoz.

Realspelers wilden naar Parijs en Moulin Rouge

De ‘oudere jongeren’ als Di Stefano en Puskas keken de kat uit de boom en ‘aasden’ op een testwedstrijd in Parijs. De Moulin Rouge lonkte. De sluwe Jef Jurion had dit begrepen. In zijn boek ‘De mooiste jaren van mijn leven’ verklapte hij hoe er tijdens het slot aan toeging: ‘Mijn doelpunt was het gevolg van een laatste offensief dat minuten had aangehouden.  Twintig minuten voor het einde, snapte ik dat Real Madrid zich tevreden stelde met een testwedstrijd in Frankrijk. Op enkele Realspelers begon wat sleet te komen. Di Stefano toonde zich  alleszins na één uur niet meer van de fristen. Puskas speelde eveneens ‘voetbal-sta-stil’. Vandaar mijn laatste oproep tot een ultieme poging het trotse Real Madrid in extremis nog omver te duwen. We kwamen alleszins nog veel bij de bal. Ikzelf scoorde nadat een eerste schot op een verdediger was gebotst.’

‘Doe eens iets Jef, doe iets!’

Jurion duwde in de 85 ste minuut met een koppeling van kracht, geslepenheid en finesse zijn linkervoet tegen de bal.

Die zoefde over een afstand van 25 meter, en met de snelheid van een kogel, tegen het net. ‘Doe eens iets, Jef!’ De nog onervaren televisiecommentator Rik De Saedeleer voelde de aard van de match aan. Jurion volbracht de missie en verdiende van dan af de troetelnaam ‘Mister Europe’. Anderlecht verloor verrassend in de kwartfinale van FC Dundee.

Het meesterbrein achter Le Football Champagne

Jef Jurion (1937) meldde zich prompt op zeventienjarige leeftijd in het eerste elftal van Anderlecht. Enkele maanden later boog Jef Mermans – de patron van het elftal – zich over hem – weliswaar na een conflict en kneedde hem tot zijn rechterhand. Jurion studeerde de leer van de exacte positie op het veld en ontleedde vakkundig het spel van de tegenstander. Hij dichtte, zonder overdreven lichaamsverbruik, de bressen en ontving de bal op het juiste moment. Als Mermans in 1957 zijn loopbaan bij Anderlecht afsloot, nam hij als twintigjarige de rol van leider over en kreeg meteen de Gouden Schoen. In 1962 reikten de organisatoren hem nummer twee uit. Bij Anderlecht vormde hij een niet uit elkaar te rafelen middenveldtandem met Pierre Hanon en legde hij de ballen neer voor de voet van het opkomende raspaardje Paul Van Himst. Le football champagne benevelde vriend en vijand: vijf opeenvolgende landstitels tussen 1964 en 1968. Jef Jurion tastte de grenzen van de macht af, bepaalde wie in het elftal overleefde en nestelde zijn gezag tot ver buiten de letterlijke krijtlijnen. En die avond tegen Real Madrid was hij dus de baas over Di Stefano, Puskas en Gento. En zette hij Sporting Anderlecht op de internationale kaart. Want de uitschakeling van Real Madrid, dat ging de wereld rond.