Op dit WK gebeuren de wonderlijkste dingen. Van de ene dag op de andere blijken alle stadions twaalf procent groter dan vooraf aangekondigd; De officiële toeschouwersaantallen blijken hoger dan de capaciteit van de voetbaltempels, ondanks het feit dat vaak niet alle zitjes bezet zijn. Dat komt dus omdat de capaciteit te laag was ingeschat. Plots heeft de organisatie ontdekt dat de stadions groter zijn dan ze dachten. Moeten de bouwvakkers dan niet meer geld krijgen?
De Fifa heeft dan toch eens van zich afgebeten. Maandag werden de regenbooghoedjes van de fans van Wales in beslag genomen. De Fifa liet Qatar weten dat afgesproken was dat niet zou worden ingegrepen in dergelijke situaties.
Ronduit schokkend was dat Jan Vertonghen vanmiddag meldde dat hij bang was om iets te zeggen over het OneLove-armbandverbod, want dat hij dan morgen misschien niet aan de aftrap zou staan. Waarom kwam er geen vervolg op de uitspraak? Ik kan me niet indenken dat er niet doorgevraagd werd.
Hoe dan ook, die OneLove-armband is de voetbalwereld nog niet uit. Der Spiegel berichtte vanavond dat de Duitse voetbalbond gerechtelijke stappen zal zetten tegen Fifa. Mogelijk het gevolg van het feit dat de supermarktketen REWE vanwege de houding van Fifa zijn sponsorship met de Duitse bond stopzet.
Gelukkig voor Fifa werd de aandacht voor de extra-sportieve problemen afgeleid door de sensationele zege van Saudi-Arabië tegen Argentinië. Messi zette de Albiceleste nochtans op voorsprong met een penalty, maar de Saudi’s puurden twee fraaie goals uit evenveel doelpogingen (2-1). De koning riep de dag van morgen meteen uit tot nationale feestdag.
De overwinning was vooral leuk voor Hervé Renard, de Franse coach van de Groene Valken. Ik ontmoette hem in 2013, een paar dagen na de finale van de Afrika Cup – die hij in 2012 met Zambia en in 2015 met Ivoorkust won, in het shoppingcenter van V&A Waterfront in Kaapstad. We stonden allebei te wachten op onze vrouwen die aan het winkelen waren. Zelden met zoveel plezier staan wachten.
De winst tegen Argentinië was één van de grootste sensaties uit de geschiedenis van het WK. Niet helemaal een verrassing voor ons. De Rode Duivels verloren in 1994 immers ook van Saudi-Arabië (1-0). Argentinië mag nu geen steek meer laten vallen. Ik heb dit weekeinde al geschreven dat ik mijn twijfels had over de Zuid-Amerikaanse toppers, die tot superfavorieten werden uitgeroepen. Spanje werd nog wereldkampioen in 2010 nadat het in de groepsfase van Zwitserland had verloren, maar dat moet een uitzondering zijn. Hoe dan ook, een ploeg met Otamendi in de defensie doet me iets te veel aan België denken met Alderweireld en Vertonghen.
’s Avonds leek even een nieuwe sensatie in de maak. Australië kwam immers op voorsprong tegen Frankrijk, maar verloor uiteindelijk kansloos met 4-1. Het was de eerste zege van Les Bleus als regerende wereldkampioenen. Meer, het waren hun eerste goals als regerende wereldkampioenen. In 2002 werden ze immers met twee nederlagen en een gelijkspel, en nul doelpunten, in de eerste ronde uitgeschakeld. Tussendoor speelden Tunesië en Denemarken en Mexico en Polen 0-0 gelijk.
Morgen is het dan aan de Rode Duivels. Canada mag geen probleem zijn, ook al is het geen onaardig team met onder andere de snelle, wendbare Jonathan David. Met welke ploeg er ook wordt gespeeld. Roberto Martinez nam de laatste twijfels weg: het wordt de oudere generatie. Eden Hazard start en, aangezien hij op de persconferentie was, ook Jan Vertonghen. Dat wordt dan: Courtois; Debast, Alderweireld, Vertonghen; Meunier of Castagne, Tielemans, Witsel, Carrasco; De Bruyne, Batshuayi, E. Hazard. Een heel andere ploeg dan ik zou opstellen: Courtois; Castagne, Dendoncker, Alderweireld, Theate; Onana, Tielemans, De Bruyne; Doku, Openda, Trossard. Geen van beide ploegen zou wereldkampioen worden, maar met de tweede formatie zouden we over twee jaar op het EK in Duitsland een stuk sterker voor de dag komen. Nu wordt het, zo vrees ik, eigenlijk tijdverlies.
