Maandagavond in het Koning Boudewijnstadion. Kort voor de aftrap zag ik berichten over de moord op twee Zweedse supporters op de sociale media verschijnen en al snel volgde een WhatsApp-bericht van Raf Willems: ‘Wat mij betreft match stilleggen en huiswaarts keren.’ Ik moest meteen terugdenken aan 29 mei 1985: het Heizeldrama. Achteraf beschouwd, een belachelijke vergelijking. Dit was geen Heizeldrama.
Hoe verschrikkelijk dit avondje Brussel ook was, dit was absoluut niet te vergelijken met de beruchte Europese bekerfinale tussen Liverpool en Juventus. Het drama speelde zich voor de wedstrijd af op het Saincteletteplein, hartje Brussel. Niet op de Heizelvlakte.
Er was ongerustheid in het stadion, maar dat had vooral te maken met het gebrek aan of de foute berichtgeving van onze tv-zenders. ‘Drie daders. Veel wapens gevonden in de buurt van het stadion. Daders dragen shirt van Rode Duivels.’ Gevolg: sms’jes van het thuisfront: ‘Wees voorzichtig’.
De televisie maakte ons banger dan de malloot met zijn oranje vestje en automatisch wapen. In en rond de Brusselse voetbaltempel was nooit gevaar. In 1985 zag ik aan de zijkant van de hoofdtribune de lijken uit Vak Z opgestapeld liggen: 39 doden. Dronken fans van beide teams die elkaar te lijf bleven gaan op de bouwvallige gradins en nauwelijks een agent te zien. Albert Roosens, de secretaris-generaal van de voetbalbond en hoofd van de organisatie, die mijn telefoon (beter gezegd die van Het Nieuwsblad) opeiste om te overleggen met de autoriteiten.
In het stadion werd dit keer geen mens bedreigd. Integendeel. De Belgische fans zongen ‘Sweden, Sweden, Sweden’ en ‘Tous ensemble’.
De Zweedse fans werden ondergebracht in de perszaal, waar het warm was en er goed internet aanwezig was, zodat ze contact konden onderhouden met het thuisfront en op de hoogte bleven van wat er buiten aan de gang was. Daar gebeurde gelukkig niets meer.
De conclusie kan alleen zijn dat er in 38 jaar veel geleerd is. Toen werd er wel gevoetbald en stond Michel Platini als een uitzinnige te juichen bij de winnende treffer. De Zweedse aanvoerder Victor Lindelöf maakte dit keer meteen duidelijk dat voetballen na deze wandaad voor zijn team niet meer hoefde en Romelu Lukaku en Jan Vertonghen, de meest ervaren Duivels, sloten zich daar meteen bij aan.
De supporters hadden daar alle begrip voor en bleven geduldig wachten op de tribunes, ook al beleefde Brussel zowat zijn eerste koude avond van het najaar. Het duurde een tijd voor ze naar huis konden, maar iedereen wist dat hij/zij pas het stadion mocht verlaten als het echt veilig was.
Het Koning Boudewijnstadion is geen model van moderniteit, integendeel zelfs, maar is niet meer de ruïne van de jaren ’80 van vorige eeuw. De politie leek dit keer ook klaar voor wat er zou kunnen gebeuren.
Vandaag liet ook de voetbalbond zijn goede kant zien. Er wordt niet geëist dat de match moet uitgespeeld worden of op een forfait gerekend. De 1-1 ruststand wordt, althans als de Uefa zijn gezond verstand gebruikt, ook de eindstand. Het zou de Rode Duivels de status van reekshoofd kunnen kosten bij de loting op 2 december in Hamburg.
So what, voetbal is even niet echt belangrijk. En bovendien, in Duitsland gaan in elke poule niet alleen de beste twee maar ook de vier beste nummers drie naar de knock-outfase. Als je daar niet bij geraakt, zelfs in een poule met Frankrijk, Engeland, Portugal of Spanje, heb je in het verdere verloop van het EK niets te zoeken.
