Een roze kaart trekken bij hoofdblessures: de FIFA is de weg kwijt!
Frank (voor de stelling): Tot mijn grote schaamte moet ik toegeven dat zelfs mij wel eens wat voetbalnieuws ontgaat. Vandaar dat ik in eerste instantie het idee had dat de redactie ons in de maling probeerde te nemen met deze laatste stelling van dit jaar. Een roze kaart … wie verzint zoiets? Hadden ze daarmee niet laatst Joost Klein de laan uitgestuurd bij het Eurovisiesongfestival?
Het is evident dat de FIFA de weg kwijt is, maar daar in Zürich waren ze sowieso al een tijdje het spoor bijster. Nu hebben ze weer een attribuut erbij bedacht in het rijke arsenaal hulpmiddelen dat een scheidsrechter tegenwoordig meezeult, daar waar vroeger een notitieboekje en een reservekersenpitje volstonden. Los van deze frivole kaart is het niettemin een goede zaak dat het voorkomen van ernstig hersenletsel de laatste jaren steeds hoger op de agenda staat. Het kwam met grote regelmaat voor dat een speler doorvoetbalde, terwijl het bloed door een provisorisch aangebrachte tulband heen sijpelde en de gekwetste geen benul had welke dag het was of hoe zijn kinderen heetten. Volslagen onverantwoord en des te beter dat deze gevallen tegenwoordig meteen naar de zijlijn of ziekenhuis worden verwezen.
De invoering van de roze kaart moet voorkomen dat er misbruik wordt gemaakt van de mogelijkheid om bij een hoofdblessure een extra wisselspeler in te brengen. De ‘stervende zwaan’ werd kennelijk steeds vaker als tactisch wapen ingezet om vers bloed in een vermoeide ploeg te pompen. Ter bevordering van de eerlijkheid krijgt na vertoning van de roze kaart ook de tegenpartij een extra wisselmogelijkheid. Op zich een prima zaak, maar triest dat het nodig is. Het is tegenwoordig alsmaar moeilijker om vast te stellen wat echt is of nep. In het veld vanwege spelers zoals Vinicius Jr. en Sancho, die een enorme snelheid combineren met hun bescheiden acteertalent … ga er maar aan staan en daarbuiten in de echte wereld kennen we allemaal de nepaccounts, tiktokterreur en het fake nieuws waar steeds lastiger doorheen te prikken is. Ik kan nu wel verklappen dat Peter en ik al maanden geleden zijn vervangen door A.I. minstens zo goed, altijd op tijd en veel goedkoper. Namens uw copiloot uit Den Haag wens ik iedereen dan ook een fijne zomer, met weinig roze en veel oranje.
Peter (tegen de stelling): Met deze laatste stelling van het seizoen werkt het net zoals ooit op een CDA-congres: ben je tegen de stelling, dan ben je voor invoering van de roze kaart! Het betreffende congres ontaardde destijds in een Poolse landdag. Hopelijk weet de FIFA de invoering van de roze kaart wat soepeler te laten verlopen.
De stellingen waren het afgelopen jaar weer heel divers. Natuurlijk mocht Louis van Gaal niet ontbreken, maar verder ging het onder andere over het gastvrijer maken van stadions, de idiote jas van een trainer, het Kuifjetenue van de Belgen, het succes van Alonso met Bayer Leverkusen en de misser van de stadionspeaker van Roda JC. Afgezien van een eenmalige vergissing hebben Frank en ik nooit dezelfde mening. Door de opzet van de stelling is de een voor, de ander tegen. Ondanks onze tegengestelde meningen hebben we in al die jaren nooit ruzie gehad en drinken we binnenkort weer samen bij Wim een kop koffie en genieten we van een stuk Limburgse vlaai. Het kan dus wel: lijnrecht tegenover elkaar in goede verstandhouding.
De gele en rode kaart zijn al meer dan vijftig jaar in gebruik en het werkt nog steeds. Een tijdje geleden probeerde de bond een blauwe kaart in te voeren. Deze kaart moest de straf zijn voor zaken als spelbederf, protesteren en schwalbes. De blauwe kaart heeft het niet gehaald. Dat is ook logisch. Een blauwe kaart associeer je namelijk met een andere, steeds vaker voorkomende, overtreding: bewust op de voet van een tegenspeler staan, zodat deze minimaal een blauwe teennagel eraan overhoudt. Waarom voert de FIFA trouwens niet nog meer kaarten in, de bond maakt het toch wel vaker te bont? De al gememoreerde schwalbe kan bestraft worden met een oranje kaart: net niet rood. Zo werkt het ook bij een verkeerslicht. Voor een doodschop zou een paarse kaart gehanteerd kunnen worden met daarbij een veldverwijzing en forse schorsing. Je kunt je trouwens afvragen waarom een gekleurde kaart altijd iets negatiefs moet aangeven. Geef bijvoorbeeld een groene kaart aan de verdediger die een tegenspeler bij een doorbraak de vrije weg naar het doel gunt en hem niet torpedeert. Belonen heeft tenslotte vaak een positieve uitwerking.
De hoeveelheid aan kaarten maakt de taak van de scheidsrechter er niet gemakkelijker op, want hij moet onderhand met een Sikkens kleurenwaaier op zak lopen. Dat zal echter wel sponsorgeld opleveren. Ik zie de nieuwe slogan van het bedrijf al: ‘Niet alleen in en om het huis, maar ook op het voetbalveld zorgen we voor het juiste kleurtje.’
