De struggle van RVP

In het weekeinde dat het voetbalpubliek wereldwijd applaudisseerde voor Andrés Iniesta, vormde Robin van Persie de oase in een dorre Hollandse woestijn. Bijna een uur lang bleef de finale om de KNVB-beker gespeend van kunststukjes, van vernuft, van een vleugje brille. Totdat Robin van Persie op gifgroene schoentjes de bal weer even mocht toucheren. Het bleef een eenzaam hoogstandje, zijn 2-0, waarmee een beslissende kloof geslagen bleek. Feyenoord – AZ 3-0.

Tien minuten later schreed Van Persie naar de zijlijn, uitgeleide gedaan door applaus, een mengsel van  bewondering en vreugde in een dolenthousiaste Rotterdamse Kuip. Zijn achtste doelpoging in drie maanden competitie- en bekervoetbal had voor de zevende keer in een doelpunt geresulteerd.

Opnieuw was het een beauty, die pennestreek waarmee hij de compositie voltooide. Uit ‘n een-twee-combinatie met Steven Berghuis, de vleugelspeler die aanvoelt wáár Van Persie de bal wil krijgen, op welke positie, op welke snelheid. ,,Die bal van Steven was perfect, net niet te hard, net niet te zacht, anders komt er geen ruimte om het af te maken”, legde Van Persie na afloop uit.

Zoveel collegiale lof leidde de aandacht af van de glanzende afronding met het handelsmerk RVP, een gevoelvol lobje, over de snel vallende keeper heen, nu eens afkomstig van zijn rechtervoet, van zijn ‘chocoladebeen’. ,,Zo’n zelfde goal heb ik eerder voor Arsenal gemaakt in een wedstrijd tegen Norwich”, wist Van Persie. De herinnering daaraan had hij op kunnen roepen tijdens de 25 minuten nagenieten, vanuit de dug-out uitkijkend naar het einde van de finale.

SCENARIO

Wat in die spanne tijds allemaal bij hem voorbij gekomen is, moet op de speelfilm van zijn carrière hebben geleken. Na afloop sprak Van Persie er openhartig over, alsof het zijn laatste wedstrijd was geweest. ,,Je denkt aan het scenario, afscheid nemen op een hoogtepunt, maar tegelijk moet je zo’n gedachte weer verdrijven omdat je met de wedstrijd bezig moet blijven”, zei Van Persie, beseffend dat hij begin augustus 35 jaar wordt en het afscheid naderbij komt.

Robin van Persie realiseerde zich opnieuw dat hij wéér geen volledige wedstrijd had kunnen spelen. Die gedachte knaagt aan hem. Grijze haren krijgt hij ervan. De pijntjes blijven zeuren, in zijn teen, in zijn kuitbeen. Daarom moet hij de trainingen doseren, daarom verplicht elke wedstrijd hem tot langdurige nazorg. Hoelang nog wil en kan de voetballiefhebber in Robin van Persie dat nog opbrengen?

VERZUCHTING

De verzuchting daarover kwam van ver, uit de diepte van zijn ziel. ,,Er komt een moment dat ik eerlijk moet zijn tegen mezelf. Mensen zien bij mij niet de andere kant, dat ik drie weken lang elke avond om 10 uur naar bed ben gegaan om in deze wedstrijd te kunnen presteren. Wie kan zien dat het herstel langer duurt dan ik zelf wil? Een struggle is dat, frustrerend is dat soms, zeker als je elke dag de vraag krijgt wanneer ik eens een volledige wedstrijd kan spelen. Maar misschien kom ik nooit meer verder dan 65 of 70 minuten. Misschien speel ik wel nooit meer een hele wedstrijd.”

Als Robin van Persie inderdaad binnenkort zijn afscheid aankondigt, is dat besluit vergemakkelijkt door het winnen van de KNVB-beker. De competitie was al verloren voor de kampioen van 2017 toen hij in januari na veertien jaar terugkeerde bij Feyenoord, naar zijn geboortestad. Alleen de beker kon dit seizoen nog voldoening bieden. Het bleek de inspiratiebron voor zowel de club als Van Persie. Zijn contract loopt nog door tot medio 2019 maar het bereikte doel en de steeds zwaarder wegende opofferingen voeden nu het realiteitsbesef.

,,Het is het waard geweest”, zei Van Persie zondag al. ,,Ik ben teruggekomen bij Feyenoord, dolgraag,  omdat ik nog een tijdje  leuk wilde voetballen. Het is hartstikke leuk zoals het nu is uitgepakt Ik heb kunnen bijdragen aan dit succes, ik heb de spelers kunnen helpen. Het liefste zou ik tot mijn veertigste willen voetballen. Maar ik merk nu hoe moeilijk dat wordt op dit niveau.”

BRUGGENHOOFD

De KNVB-beker is voor Feyenoord niet meer dan een troostprijs, voor Van Persie lijkt het de trofee die hem nu kan verleiden om te stoppen, om verder te gaan in de jeugdopleiding of als bruggenhoofd tussen de technische staf en de spelers. Van Perse kan dan zijn empathie inbrengen, zijn sociale vaardigheden aanwenden, vooral ook zijn  ervaringen.

Hij was een grootheid in Oranje, met die hemelse zweefkopbal op het WK van 2014 als hoogtepunt van vijftig interlandgoals in 102 interlands. Acht jaar lang gaf hij kleur aan Arsenal, drie jaar aan Manchester United. Tweevoudig topscorer van de Premier League was hij, speler van het jaar in Engeland; in verkiezingen onder de spelers, de fans en de journalisten.

Persoonlijke prijzen overheersen op de erelijst de titels die hij met zijn teams behaalde. Met Manchester United werd RVP landskampioen, met Arsenal won hij de FA Cup. De triomf van afgelopen zondag was zijn tweede prijs bij Feyenoord, dat met hem in 2002 de UEFA Cup won.

FRAGIEL

Zijn palet is geïllustreerd met sublieme goals, ragfijne dribbels en een gracieuze tred. Maar Robin van Persie blijkt ook na zijn terugkeer bij Feyenoord nog altijd een fragiel voetballer. De Nederlandse krant NRC rekende, op basis van de website transfermarkt.nl uit dat hij sinds 2007 liefst 713 dagen, bijna twee jaar, geblesseerd is geweest, en daardoor 137 wedstrijden heeft moeten missen. Een jaar geleden is het nu bijna dat hij bij Fenerbahçe voor het laatst een volledige wedstrijd speelde.

Bij Feyenoord kwam Van Persie dit jaar nog tot 438 minuten met zeven goals op slechts acht doelpogingen, gemiddeld elke 63 minuten een treffer. Effectiviteit gekoppeld aan volharding, gedragen door de liefde voor de bal van een bijna 35-jarige.

Twitter:  @hmees