zondag, december 22

De perstribune: waarom we niet zagen hoe Antwerp zich nagenoeg plaatste

Pinterest LinkedIn Tumblr +

Antwerp heeft zich gisteren zo goed als zeker geplaatst voor de knock-outfase van de Europa League. Het is mogelijk de enige club die na nieuwjaar nog internationaal actief zal zijn. De beslissende partij, gisteravond in Linz, werd de meeste voetballiefhebbers echter onthouden. Zij moesten genoegen nemen met de zoveelste afgang van AA Gent in deze Europese campagne.

Gebulder

Mij maakt het niets uit. Ik heb een abonnement op Playsports (en op Proximus voor de Champions League) en heb dus naar LASK-Antwerp kunnen kijken. Ik hoorde ook dat een aantal mensen de match zagen op de RTBf, die dus wel Antwerp en niet Gent uitzond. Maar velen kregen niet te zien wat ze wilden.

Sportief en journalistiek was er geen enkele reden om niet voor LASK-Antwerp te kiezen. Het was niet alleen de mooiste affiche van de avond wat de Belgische clubs betrof, maar ook de belangrijkste van heel deze groepsfase. Winst betekende bijna zekere kwalificatie. De Great Old heeft volgende week genoeg aan een thuiszege tegen het zwakke Ludogorets om zich te plaatsen voor de volgende ronde.

Wat bezielde de VRT, toch nog altijd dé voetbalzender met veruit de beste commentatoren, dan om AA Gent aan te bieden? Een paar telefoontjes maakten het snel duidelijk: het gebulder van Michel Louwagie. Hij had zijn beklag gemaakt omdat de Buffalo’s nog niet rechtstreeks aan bod waren gekomen in deze campagne.

Hij vroeg zichzelf niet af hoe dit kwam en kreeg zijn zin. Met als gevolg dat zijn club opnieuw reputatieschade opliep en de meeste Vlamingen verplicht waren te kijken naar een duel dat niets voorstelde. Gelukkig maakte Standard de avond nadien nog enigszins goed.

Geknoei

Maar AA Gent dus. Wat is er aan de hand in de Ghelamco Arena? De oude rotten, Ivan De Witte en Michel Louwagie, zijn de regie kwijt. De koning te rijk na de verkoop van goudhaantje Jonathan David dachten ze met een karrevracht aan transfers hun zaakjes weer op orde te hebben. Helaas, te veel nieuwkomers is nooit goed en al helemaal niet als die (nagenoeg) allemaal (voorlopig?) door de mand vallen. Als je dan na een paar tegenvallende resultaten in paniek slaat en begint trainers te ontslaan, is het hek helemaal van de dam.

De Witte en Louwagie hebben een wonder verricht in Gent(brugge) door de schuldenberg weg te werken en als eerste topclub een nieuw stadion te bouwen (al konden ze meer dan welke concurrent ook rekenen op het stadsbestuur), maar voor de rest is de club blijven stilstaan.

Dat de laatste transferperiode zo catastrofaal was, komt omdat de club veel te weinig voetbalknowhow bezit. Louwagie werd door Jan Boskamp niet voor niets smalend ‘de badmeester’ genoemd en als je afhankelijk bent van makelaars gaat het vroeg of laat fout. AA Gent kan alleen blij zijn dat wat deze zomer gebeurde, niet al veel eerder het geval gebeurde.

Vertrouwen terugwinnen

AA Gent is ook op communicatievlak blijven stilstaan. Terwijl Anderlecht en vooral Club Brugge op dat vlak in volle ontwikkeling zijn, doen de Buffalo’s nagenoeg niets. Niemand weet goed wie verantwoordelijk is of was, want de communicatiedienst (of beter gezegd communicatieman) is eigenlijk met pensioen.

De supporters weten of voelen dit allemaal ook. Het ongenoegen is groot en niet alleen vanwege de slechte resultaten. Dat laatste is voor de aanhang misschien moeilijker te aanvaarden dan bij andere clubs. AA Gent heeft een enorme ontwikkeling gekend met de komst van het nieuwe stadion. Heel Gent wilde dat met reden zien.

De Buffalo’s speelden meteen de pannen van het dak (figuurlijk dan) en werden voor de eerste keer kampioen. Veel nieuwe fans kennen alleen maar succes. Na de open brief van een aantal supporters moeten De Witte en Louwagie hun vertrouwen terugwinnen. Mooie woorden zullen niet volstaan.

In ieder geval mogen we verwachten donderdag op Canvas Antwerp-Ludogorets te kunnen bekijken in plaats van AA Gent-Liberec. Verliezers hebben altijd ongelijk in het voetbal.

Share.

About Author

François Colin (1948) was achtereenvolgens rubriekleider voetbal en chef-sport van Het Nieuwsblad en senior writer van De Standaard. Na zijn pensioen in 2014 was hij tot 2021 columnist van SportVoetbalmagazine. Hij bracht verslag uit van twee Olympische Spelen, tien EK's en negen WK's voetbal en was aanwezig bij ruim driehonderd interlands van de Rode Duivels. Hij is auteur of co-auteur van een vijftiental boeken over de mooiste sport op aarde.

Comments are closed.