woensdag, november 20

De Champions League van de schaamte

Pinterest LinkedIn Tumblr +

Gisterenavond werd nog eens heel snel duidelijk waarom we een kleine competitie zijn geworden. Zeven minuten had PSG nodig om de vinger op die pijnlijke wonde te leggen. En dat is ook hoe de buitenwereld naar ons kijkt. Een kleine competitie. We kunnen dat inderdaad afmeten aan de drie Europese bekers, waarin we steeds verder afglijden. We staan nu al op de dertiende plaats. Behalve de grote vijf staan Portugal, Nederland, Oostenrijk, Schotland, Rusland, Oekraïne en Servië voor ons, terwijl Zwitserland in onze nek hijgt. Toch zijn er nog altijd voetballeiders die dat niet door hebben en vrezen dat wij in Europa zullen afglijden. Je moet ziende blind zijn om niet vast te stellen dat dit allang is gebeurd. Cijfermatig kun je niet om dat klassement heen. We worden niet Mickey Mouse, we zijn Mickey Mouse.

En je ziet het ook op een ander vlak. De website www.livescore.com is een veelgebruikt medium bij de Europese voetballiefhebber om de voetbalcompetities te volgen. Elke verandering op het veld wordt haast synchroon weergegeven. Ook daar kan je aflezen aan de volgorde van de landen hoe naar onze competitie wordt gekeken. Vorig jaar vond je die nog vlak na Nederland, maar ondertussen gaan Schotland, Turkije en Portugal ons vooraf. Met andere woorden, er is maar zelden reden om op een positieve manier over ons voetbal te praten. Hoe jammer dat ook is.

Hooligankampioenen

Toch is er een klassement dat we tegenwoordig in Europa met vlag en wimpel aanvoeren. Dat is de competitie van het herrijzend hooliganisme. Ook Frankrijk en Nederland doen mee, maar we zijn die wedstrijd aan het winnen, aangezien we dit weekend een veldslag hebben gewonnen. Laten we wel wezen, wat zondag zowel op het Kiel als op Sclessin gebeurde is niet zomaar uit de lucht gevallen, maar is een verderzetting van wat we deze competitie op verschillende velden hebben gezien. Nog niet zo lang geleden was de verrassing compleet toen er zelfs op het terrein van Eupen incidenten waren. In de brave Oostkantons, dat kon toch niet? Alsof er in dit land brave en stoute regio’s bestaan.

Wat zondag gebeurde, kon men wel zien aankomen, het is spijtig genoeg de logische volgende stap bij mensen die zich supporter noemen, maar naar een voetbalstadion stappen om er letterlijk amok te maken. Het zou vooral jammer zijn om na dit weekend het probleem te verengen tot Beerschot en Standard Luik. Ook bij andere ploegen bestaan er harde kernen met mannen (ja, het zijn vooral en haast uitsluitend mannen) die er alleen maar op uit zijn om amok te maken en ervoor te zorgen dat je de wedstrijd negatief kunt beïnvloeden. Die mannen beseffen blijkbaar niet dat ze eigenlijk alleen maar schade toebrengen aan de eigen ploeg en de spelers, waarvan ze beweren dat ze supporter zijn. En die schade kan enorm zijn. Ook en vooral sportief.

Wat is eigenlijk zo’n harde kern. Heeft de naam te maken met het materiaal waaruit hun schedels is gemaakt? Het gaat hier meestal om jonge mensen die stoer wensen te doen. Dat machogedrag is voor sommigen een vrijgeleide voor baldadigheden. Al dan niet met bivakmuts. Hun laffe handelwijze geeft hen aanzien in de peer group, held voor één dag. Neen, dat zijn geen supporters. Een ware supporter supportert voor een ploeg en niet tegen een andere ploeg. Toch is dat antigedrag diep ingebakken in de aard van de Belgische voetbalsupporter. In welk ander land worden de spelers van de bezoekende ploeg uitgefloten bij het afroepen van hun naam voor de wedstrijd? Onschuldig? Misschien wel, maar het is wel een zaadje dat kan ontkiemen tot asociaal en buitensporig gedrag.

Oorlogssfeertje

Kijk maar naar wat Antwerp is overkomen door het schandalige gedrag van zijn “supporters” tijdens de match tegen Frankfurt. Eerst op de Bosuil en daarna nog eens in Duitsland. Erger kun je het niet maken. Gevolg: een thuismatch zonder publiek. “En laat je ploeg maar in de steek”, duidelijker kun je het niet doen. Gevolg van het gevolg: thuis 0-3 verliezen van Fenerbahçe.

En via dat buitensporig gedrag komen we bij Beerschot-Antwerp terecht. Absoluut crimineel gedrag dat niet ongestraft kan en mag blijven. Maar wat dan te zeggen van het ondersteunend applaus uit het Beerschotvak. Dat zelfs een tv-commentator eerder meeging in het oorlogssfeertje tot hij door zijn collega tot de orde werd geroepen, stemt tot nadenken. Dat vergoelijken gebeurt net iets te vaak. Van zware fouten tot wat er nu gebeurt. Dat zou eruit moeten. Zowel op tv als in de schrijvende pers. Zo zou je kunnen afleiden uit het titeltje in de GvA: “Rellen en vuurpijlen horen nu eenmaal bij zo’n stadsderby” dat dit eigenlijk de normaalste zaak ter wereld is. Uiteindelijk is dit een stelling die aan een analist wordt voorgelegd en waar hij moet op reageren. Een doorgedraaide supporter leest echter alleen maar die titeltjes en haalt daaruit zijn eigen grote gelijk. Het lijkt hem te legitimeren om met een vuurpijl een moordaanslag te plegen. Toch moeten we blijven een pleidooi houden om dit soort zaken nooit, maar dan letterlijk ook nooit te billijken.

Alleen, dat is wel erg moeilijk in ons voetbal. De KBVB wil zero tolerance en de Pro League verbiedt bezoekende toeschouwers voor de volgende drie matchen, maar dat is alweer too little, too late. Aan het too late valt niks meer te veranderen, aan het too little kan wel iets worden gedaan. En precies dat laten KBVB en Pro League keer op keer na. Hun strijd tegen de RSZ en de fiscus lijkt belangrijker. En dan straf je maar de verkeerde groep: de echte supporter. Je sluit een vak of je verbiedt de bezoekende toeschouwers. Nu ja, we hebben het in deze column al vaker gezegd, het economische belang primeert. En daaraan zal zelfs dit waanzinnige supportersgeweld niets verhelpen.

Keek op de week

Supportersgeweld, het woord alleen al, een absolute contradictio in terminis. We mogen hopen dat de strafrechter dit begrip zal willen uitleggen aan die Beerschothooligan. Ook al vermoed ik dat die het niet zal begrijpen. Ook niet als je hem zou zeggen dat het woord Beerschothooligan absoluut ook een innerlijke tegenstelling is, want het overgrote deel van de Beerschotsupporters heeft niks met hooliganisme.

Misschien nog een tip voor Extra Time: waarom niet in Keek op de week een item invoeren waarin telkens een misstap wordt belicht: van foute gezangen en spandoeken over schwalbes tot crimineel gedrag. Keuze te over. En het wekelijks door het hele panel laten veroordelen. Misschien kan Filip Joos beginnen met aan de kijker uit te leggen wat vaffanculo betekent. Dat is inderdaad die plaats waar sommige hooligans hun vuurwerk stoppen.

Share.

About Author

Paul Catteeuw (1956) bekijkt voetbal vanuit de tribune achter het doel. Hij houdt zo de vinger aan de pols voor wat naast de zijlijn gebeurt en probeert om er dwars doorheen te kijken. Soms vol nostalgie, soms vol verwondering, maar meestal met een vleugje ironie.

Leave A Reply