Vanavond ontvangt FC Chelsea FC Barcelona in de heenwedstrijd van de achtste finale van de Champions League. Bij elk duel tussen Chelsea en Barça op Stamford Bridge denk ik terug aan die avond van 6 mei 2009. Andrés Iniesta produceerde er de 26 meest ‘intuïtief-intelligente’ seconden uit de geschiedenis van het wereldvoetbal.
Iniesta. Intuïtieve intelligentie. Intuïtie heeft een Latijnse bijklank en het verwijst naar ‘het naar binnen kijken’. Tevens zegt het ook iets over ‘voorgevoel’ en over ‘het nemen van spontane, niet logische beslissingen.’
Wie op basis van deze wat new age-achtige omschrijvingen zijn leven inricht, springt waarschijnlijk niet ver. Wie het begrip ‘intuïtie’ verbindt met ‘intelligentie’ dringt door tot de kern van de zaak. Al dan niet in hogere sferen.
Intuïtieve intelligentie voedt het brein met een vorm van instinct. De ingeving van het moment die onmiddellijk in een daad wordt omgezet. Doe dit met fijngevoeligheid en realiseer je eigen doelstelling. Voor Andrés Iniesta (1984) lijkt het begip ‘intuïtieve intelligentie’ uitgevonden. Loopt er ergens een voetballer rond die het spel fijnmaziger vanuit ‘intelligentie’ analyseert en tegelijk toch de ‘intuïtieve’ keuze compileert? Over culinaire, politieke, culturele, seksuele en andere voorkeuren valt met mij geanimeerd te twisten maar niet over het voorbeeld der voorbeelden van intuïtieve voetbalintelligentie: Iniesta, Andrés. Tijdperk: 6 mei 2009, 22 u31. Plaats van handeling: Stamford Bridge, Londen. Tegenstander: Chelsea FC.
Omstandigheid: 1-0 in het krijt, nakende eliminatie na 0-0 in Camp Nou.
De blessuretijd smacht om het laatste fluitsignaal. Dat laatste fluitsignaal laat nog even op zich wachten. Vanuit een vorm van …intuïtieve intelligentie?
Minuut 91 treedt in, de tijd helt tegen minuut 92 aan. Iniesta bevindt zich ter hoogte van het eigen strafschopgebied. Recupereert een hoge bal. Dribbelt risicovol voorbij Frank Lampard. Net voor de middencirkel valt de bal via een tackle van Lampard voor de voeten van Xavi. Lelletje links op Sylvinho. Terug bij Xavi, krommend op rechtsachter Dani Alves. Iniesta voert een ingehouden looplijn uit. Vertrekt, temporiseert. Alves kruist effectvol op Eto’o in de volgepakte elfmeterzone. Eto’o tikt terug op Messi. Messi. Messi. Messi. Het is de schreeuw van de Catalaanse commentator. Bal breed voor Iniesta. Staat in halve maan, zijn mandekker bevindt zich op drie meter van hem. Heeft dus zowel tijd als ruimte. Dan ontspint zich volgend vraagstuk in zijn hoofd. Als de keeper van Chelsea Cech heet en de beste van de wereld is, hoe krijgt men dan de bal in het doel?
Deze vraag bevat twee op het oog eenvoudige antwoorden: tussen palen en dwarsligger én buiten het bereik van Cech. Iniesta trapt quasi blindelings op de pass van Messi: strak, klimmend en met een boogje. Dat laatste is enkel vanuit een bepaald camerastandpunt vast te stellen. Een essentiële welving van de bal om net in het kruis van lat en paal te verdwijnen. Dit ultieme thrillerscenario grijpt de kijker naar de keel en het duurt exact 26 seconden. Zesentwintig seconden scheiden Iniesta’s gewaagde overstapje waarmee hij Lampard in de maling nam voor het eigen doel met de onbezoedelde trap die de netten achter Cech deed trillen. In die 26 seconden beproefde Iniesta drie keer zijn recept van intuïtieve intelligentie. In plaats van de wilde trap koos hij voor het balbezit. In plaats van de blinde sprint, hield hij even halt en zocht naar de zone van de waarheid. In plaats van de controle besloot hij om meteen zijn voet tegen het doorsteekje van Messi te zetten. In die 26 seconden nam Iniesta drie keer de correcte beslissing voor zichzelf en voor zijn elftal. In die 26 seconden veranderde hij het aanzien van het voetbal anno 2009. Zijn enige doelpunt in elf CL-duels gaf Barcelona waar het recht op had: de plaats in de finale en vervolgens in de geschiedschrijving met superlatieven over het schone spel.
Ik herhaal: Andrès Iniesta produceerde dus de 26 meest ‘intuïtief-intelligente’ seconden uit de geschiedenis van het wereldvoetbal op Stamford Bridge. Daaraan zal ik denken bij de aftrap van FC Chelsea – FC Barcelona.
1 reactie
Pingback: หวยไทย หรือ หวยรัฐบาล นั้นคืออะไร