‘ONZE DOELSTELLING: KAMPIOEN WORDEN EN CHAMPIONS LEAGUE SPELEN MET VIJF ACADEMYSPELERS IN HET ELFTAL.’
Vandaag is hij ook coach bij Club. Assistent van Philippe Clement én sportief verantwoordelijke van de academie. Hij bekijkt het totaalpakket van elke speler, maar zet toch ook heel sterk in op het mentale aspect. Daarvoor laat hij zich onder meer beïnvloeden door de visie van de personal coach van NBA-legende Michael Jordan. De doelstellingenlat van de Hoefkens en zijn Academy-collega’s ligt hoog: kampioen worden en de Champions League halen met een vijftal Academyspelers in het elftal.
Ik werd na mijn loopbaan personal coach om mensen fitter te maken en mentaal te ondersteunen
Ik stopte met voetballen op mijn 38 ste. Op mijn veertigste kwam ik in dienst van Club, zonder trainersopleidingen te volgen. Na het voetbal wilde ik mijn leven omgooien. Ik koos voor een nieuwe uitdaging in Spanje. Ik trok naar Marbella en begon er een praktijk als personal coach. Met als doelstelling mensen fitter maken en mentaal ondersteunen als ze zich in moeilijke omstandigheden bevinden en hun leven willen veranderen. Dit heeft me steeds geïnteresseerd en sloot me aan bij het parcours van Cross Fit, een sport die wereldwijd op zoek gaat naar de fitste atleet. Het aspect van de mentale problematiek boeit me. Ik werd bij zowel Marbella als San Pedro – allebei derde klassers – de individuele begeleider van de speler. Die job groeide echter voortdurend want ik keek alle matchen van de ploeg en rolde er steeds dieper in. Op het einde begon het ernstig te kriebelen en ik begreep toen hoe veel ik van het voetbal hield. Het was sociaal ook moeilijk voor mijn gezin om in Spanje te verblijven en ook mijn ouders hoopten dat ze hun kleinkinderen wat meer konden zien. Ik wilde zelf ook terug naar België om hier een centrum op te zetten. Ik polste bij Vincent Mannaert om te zien hoe ze dat bij Club zagen. Hij liet me weten dat ik welkom was als coach. Toen belde Vincent Van Honzebroeck, de voorzitter van Knokke. Een fijne mens, die me aanbood om de jeugd te coördineren. En dat beviel me sterk: trainers selecteren, je visie ontwikkelen. Nadat Vincent Mannaert dit vernam, daagde hij me lachend uit om bij Club te tekenen.
Ik wil de jeugd zo snel mogelijk op het goede spoor zetten
En zo startte ik dus in 2018 als assistent-coach van de beloften bij Rik De Mil. Ik merkte al snel dat mijn interesse veel verder lag dan de beloften. Ik was van het eerste moment ook gericht op de U 12 en U13. Ik volgde hun matchen en praatte met de coaches over hun visie op voetbal.
We voerden gesprekken om onze Club Academy op de Europese kaart te zetten. Vanuit de filosofie No Sweat, No Glory. Spelers opleiden om Champions League met Club te spelen. Dat zien we als einddoel van de Academy en daar doen leveren we alle inspanningen voor. We hebben een fantastisch team van coaches: mensen die meer doen dan anderen in hun job. Passie is namelijk belangrijk. Ik kijk sowieso niet op uren, want ik wil dat het werk gedaan is. Alles moet kloppen in functie van de begeleiding van de spelers. Dat is het grote verschil met andere Belgische clubs: onze kwaliteitsvolle en ongelooflijke gedrevenheid.
Spelers autonomie aanleren is onze drijfveer
Onze grootste betrachting? Spelers autonomie aanleren. In het begin betekent dit hen veel helpen. Wel met een bepaald doel voor ogen. Wat bedoel ik daarmee? We bouwden een enorm netwerk uit voor de scouting van U 11-U12. We doen dat vanuit drie academies: City Pirates Antwerpen, Diegem en een privéproject in de omgeving van Aalst. Daar brengen we onze jonge talenten onder omdat we hen niet voor hun dertiende levensjaar uit hun vertrouwde omgeving willen halen. Ze ontvangen daar training van Clubcoaches en vanuit onze filosofie en we nodigen ze twee keer per week uit naar Club: op woensdag voor een training en bij de match op Jan Breydel. We installeren onze volledige kennis in deze aanpak.
Heel concreet: we leggen een aantal dingen letterlijk op tafel, afhankelijk van de leeftijd. Het is aan de speler zelf om te leren keuzes te maken. In het begin begeleiden we hen nog, maar op een bepaald moment dienen ze zelf te bepalen wat goed is voor hen en wat niet. Zo leren ze autonoom functioneren buiten en op het veld. Onder meer hoe je leert je te gedragen als jonge gast in de kleedkamer van het eerste elftal. En op het veld inzicht verwerven in het positionele, technisch en tactische trainen op het hoogste niveau. Want je zit bij een ploeg die elk jaar zich tracht te kwalificeren voor de Champions League en zichzelf verplicht voelt om elk jaar kampioen te worden. Dat is een wereld van verschil met een modale eersteklasseploeg. Tegelijk besteden we ook veel aandacht aan gezonde voeding.
De mentale kracht bepaalt of een toptalent het eerste elftal haalt
Waar sneuvelen jongens met topkwaliteiten? Op de innerlijke en intrinsieke motivatie: dingen kunnen doen vanuit jezelf. Daarom herhaal ik het belang van de autonomie. Ik merk meteen als dit ontbreekt. Ik ga dan heel ver mee in het proces van de speler. Ik maak er immers een erezaak van om elke speler van Club vanaf zijn twaalfde te leren kennen. Ik stuur motivatieberichten naar spelers, coaches en ouders. Om te zien waar ze staan in hun stappen naar het eerste elftal. Het is voor mij essentieel om geen talent te verliezen, als je er toch iets kunt aan doen als coach. We mogen het ons als Club Brugge gewoon niet verwijten. Sommige spelers bezitten niet de intrinsieke motivatie om letterlijk door de modder te gaan. En gaan daar toch aan ten onder. Ik ben beïnvloed door Tim Grover, de personal coach van onder meer Michael Jordan, die aan de basis lag van de populaire reeks The Last Dance. Grover lag aan de basis van deze tiendelige documentaire over het laatste NBA-kampioenschap dat Jordan in 1998 won. Mensen die in eerder welk vakgebied succesvol zijn, dat zijn bijzondere mensen. Ik ben geïnteresseerd in hun manier van denken en wil weten hoe ze anderen kunnen ‘triggeren’. Ik doe voortdurend aan zelfstudie.Het onder de knie krijgen van het ‘No Sweat, No Glory’ – en ‘Bluv’n Goan’ – aspect is het volgende. Met talent alleen kun je het niet redden. Je moet ook de kwaliteit bezitten om op Sporting Charleroi in een modderlaag van vijf centimeter te spelen tegen een ploeg die geen voetbal toelaat. Dat is essentieel voor Club Brugge. En dat willen we er toch al bij de jeugd inslijpen.
Ik vereenzelvig me volledig met dit ‘autonomieproject’: kampioen spelen en de Champions League halen met vier of vijf jeugdspelers. Voor mij is het einddoel van belang. Ik ben niet bezig met wat de toekomst me zal brengen. Ik stel altijd bepaalde doelen op bepaalde momenten. Zo ziet mijn levensvisie eruit, eerder dan aan carrièreplanning te denken. Ik draai hier graag nog een paar jaar mee.
Uit ‘Bluvn Goan. De sterkhouders en straffe verhalen van de Club’ – Raf Willems – Uitgeverij Lannoo, 288 pag. – verschenen in november 2021
