BIPOLAIRE KLEURSTOORNIS – NIEUWE BUFFALORUBRIEK VAN PETER CRAEYEVELD

Tot de vaste inrichting van het kantoor van KAA Gent-communitymanager Wim Beelaert behoort nog steeds een kleine maar gekoesterde schaal van Celtic Glasgow. Die werd overhandigd toen KAA Gent in 1984 tegen het grote Celtic Glasgow speelde in de eerste ronde van het UEFA-tornooi voor Bekerwinnaars.  Het is geen toeval dat dit Europese reliek een plek vond in het kantoor van de community manager. Toen in 2007 de basis werd gelegd voor de huidige communitywerking (lees de sociale werking) van KAA Gent kwam heel wat van de spreekwoordelijke mosterd van het groen-witte Celtic. 

Net als de Aquitaniër Amandus, die in de vroege middeleeuwen instond voor de kerstening van de Gentse contreien, speelde publicist Raf Willems als Kempenaar een gelijkaardige rol bij de sociale kerstening van de Gentse voetbalgeesten. Met zijn cultboek ‘Kan Voetbal de wereld redden?’ waarin hij naast het unieke Celticverhaal ook omstandig de projecten van andere clubs met een sterke communitywerking beschrijft, leverde hij de Gentenaars de nodige inspiratie voor het opstellen van een Sociaal Charter. Dit Sociaal Charter en de politieke steun van toenmalig federaal staatssecretaris voor Duurzame Ontwikkeling, Els Van Weert (VU-ID) zou in 2009 op zijn beurt leiden tot het boven de doopvont houden van de Gentse communitywerking Voetbal in de stad/ KAA Gent Foundation.

Deze door Celtic ingegeven geestelijke inspiratie werkte bedwelmend. Het was niet zozeer het sportieve palmares van Celtic dat hierbij doorwoog. Het bedwelmende zat vooral in de unieke sociaal georiënteerde historiek van de Bhoys in Green, geen schrijffout; de tussen-h in Bhoys verwijst naar het Keltisch waar de b werd gevolgd door een h. Het Iersgroene Celtic werd opgericht door ene Brother Walfrid, een figuur die in ons collectief geheugen vergelijkbaar is qua statuur met onze priester Daens. Hij bekommerde zich om het lot van de berooide Ierse migranten die zich in Glasgow vestigden na het uitbreken van de aardappelziekte en de daaropvolgende  ‘Famine’ (1847-1851), die 1,5 miljoen Ieren het leven kostte. Lang waren deze Ierse katholieken tweederangs burgers in hun nieuwe vaderland en velen vonden emplooi in Glasgow waar spierkracht werd gezocht, i.c. in de steenkoolmijnen en op de havendokken. Waar ook ter wereld ontwikkelden Ierse migranten noodgedwongen een grote kunde in zelforganisatie, die de charismatische 19^de-eeuwse Ierse politicus Daniel O’Connell hen bijbracht. Die kunde zorgde er niet alleen voor dat elke zichzelf respecterende stad vandaag een Ierse pub heeft maar ook dat in de 20^ste eeuw de sterke verbindende kracht van communitywerking van Celtic een internationale referentie werd. De Celticsupporters werden hiervoor o.a. beloond met verschillende internationale awards van beste supporters.

Op 1 mei speelt de Gantoise opnieuw de finale van de Beker van België. Dit geeft KAA Gent opnieuw de kans zich rechtstreeks te plaatsen voor de poulefase van de Europa League.

Ik laat voorlopig in het midden of Play-Off 1 en de eindstand in de Schotse Premier League  voor beide clubs nog betere perspectieven zullen bieden maar in elk geval ontstaat hierdoor 35 jaar na het eerste treffen een nieuwe mogelijkheid om terug naar het mythisch-sacrale Celtic Park te trekken. Het zou persoonlijk natuurlijk wel tot een bipolaire kleurstoornis leiden. Mijn eigen Gantoise blauw-wit is immers een kleurencombinatie die in Iers-Keltische middens zware Guinnessoprispingen veroorzaakt. Dit is te wijten aan die andere club uit Glasgow, Rangers FC. De eeuwige protestantse en Britsgezinde rivaal uit ‘the Old Firm’ hult zich immers in blauw-witte(-rode) kleuren. Toen ik in 2016 de Old Firm bijwoonde, ontraadde mijn Celtickameraad me mijn Gantoise-sjaal te dragen. Hij kon niet garant staan dat onder de meer dan vijftigduizend aanwezige Celticfans niet eentje, al dan niet onder invloed van lager of Guinness, getroebleerd zou reageren. Ik berustte.

O ja, als uitsmijter. De Gantoise plaatste zich voor Play-Off 1 op 17 maart ll.,… Saint-Patricks’s Day en het woord Ganda, waaraan Gent zijn naam etymologisch dankt, is van  Keltisch oorsprong en betekent ‘samenvloeiing van twee rivieren’.

Come on Blue-White; Come you Bhoys in Green! We’ll meet again, some day!