Liverpool FC vecht woensdagavond voor het vervolg in de Champions League. Reden voor ons om deze mijmeringen van Nico Van Dyck nog eens boven te halen!
3 dagen München. Het moet geleden zijn van de tijd dat Jos Ghysen zijn radioquiz in Het schuren scharniertje presenteerde, dat een dergelijke reis als een fantastische uitstap werd bestempeld. En dat is het natuurlijk ook. Toch zeker als het om een voetbaltrip gaat, met Liverpool ook nog eens in een hoofdrol.
Een varken in de stront
Zeggen dat ik sinds de loting een beetje enthousiast was voor deze uitmatch, zou het woord understatement onrecht aandoen. Happy as a pig in shit, zeggen ze over het Kanaal en aangezien varkensvlees een wezenlijk onderdeel van mijn driedaagse was, is die uitdrukking uiterst gepast.
Vanwaar kwam dan die geestdrift? Het ging toch ‘maar’ om de 1/8ste finale van een beker die Liverpool volgens velen dit jaar niet wil winnen. En dan nog in Duitsland, dat angstaanjagende land waarvan de inwoners alleen gelukkig worden als Ordnung muss sein het leitmotiv is en men gewillig zijn hoofd buigt voor alles wat naar autoriteit ruikt.
En om het allemaal nog erger te maken: München is de hoofdzetel van BMW, het automerk dat zo mogelijk nog meer geassocieerd wordt met dikke nekken dan met dikke Duitsers.
Beste Sportvrienden, ik verzeker u: dergelijke vooroordelen zijn even ver verwijderd van de realiteit als de stellingen dat Hitler een Duitser was en Mozart een Oostenrijker — zoals de inwoners van die andere Alpenstaat maar al te graag willen (doen) geloven.
Ik zeg u:
- Liverpool wil zeker voor een 6de keer de European Cup winnen.
- Duitsland is het beste land voor een Europese voetbaltrip, ohne Gleichen.
- Treintje rijden, zorgen vermijden.
Ik zal nog meer zeggen: een ploeg die zo’n perfecte Europese uitmatch speelt als Liverpool in München is het aan zichzelf verplicht om door te gaan tot het gaatje. De in het grijs gehulde Reds gaven de in het rood aantredende maar grijs acterende thuisploeg een lesje in Europees voetbal.
Geniale generaal
In de aanloop naar de dubbele confrontatie was het ettelijke keren ter sprake gekomen: op een Europese Supercup in 2001 na was het geleden van 1981 dat beide grootmachten elkaar competitief hadden ontmoet.
Toen was dat in de halve finale en vooral de terugmatch, toen nog in het Olympiastadion, is aan de oevers van de Mersey een deel van de voetbalfolklore. Na (ook) een 0–0 op Anfield verzekerden de tactisch uiterst sterke troepen van geniale generaal Bob Paisley zich dankzij een 1–1 van een ticket voor de finale in Parijs.
Naast kapitein Ray Kennedy, die in de 83ste minuut de 0–1 scoorde, steeg Howard Gayle boven iedereen en vooral zichzelf uit. Ingevallen in de 9de minuut voor de geblesseerde Kenny Dalglish, liep hij de Duitsers 61 minuten in de vernieling, om dan zelf vervangen te worden door Jimmy Case (bron: https://www.lfchistory.net).
De vraag was dan ook: zijn de spelers van jaargang 2018-2019 klaar om in de voetsporen van absolute legenden als Ray Clemence, Graeme Souness en co. te treden? Ik denk dat alleen een luid schallende Jawohl! het correcte antwoord is.
Heden ten dage zijn zwarte spelers veel minder een rariteit dan in de jaren ’80, gelukkig maar, dus het hoeft niet te verbazen dat de absolute ster van de avond in Beieren uit donker Afrika komt.
Pirouette
Man in de spotlichten: Sadio Mané. Dat komt ervan natuurlijk als je een van ‘s werelds beste doelmannen te kijken zet met een pirouette waarop menig acrobaat van Cirque du Soleil jaloers zou zijn. 0–1 na nog geen half uur en ook al telt Bayern toch nog 3 Duitsers in de rangen — de tijden zijn echt wel veranderd — was dit een mokerslag die technisch knock-out inluidde.
Toegegeven, 13 minuten later kwam de thuisploeg wel opnieuw in de match. Andy Robertson werd voor het eerst in een miljoen minuten voetbal eens voorbijgelopen door een rechter flankspeler en Joël Matip kon niets anders dan de bal ongelukkig in eigen doel deviëren.
Daar waar de 1ste helft nog redelijk gelijkopgaand was, trok Liverpool na de rust en een Paulaner of twee (voor mij dan, maar daarover zo dadelijk meer) het laken volledig naar zich toe. Twee rake kopballen van eerst mijn Nederlandse neef en vervolgens onze eerder genoemde Senegalese vriend, bezegelden het lot van Bayern en hun steeds triestiger ogende trainer Kovac.
Na die twee uppercuts lag de Kroatische coach samen met Ribéry, Lewandowski en vooral Neuer tegen de touwen. Die spelers zullen nog veel Speck moeten eten om ooit in dezelfde adem genoemd te worden als Rummenigge, Maier en Breitner.
Het Liverpool FC van Jürgen Klopp stond vorig jaar in Kiev al dicht bij de onsterfelijkheid, maar spijtig genoeg kon alleen Karius zich daar onsterfelijk belachelijk maken.
Mentaliteit
We leven in hoop dat de troonpretendenten van nu zich in juni echt Kings of the Mersey mogen noemen. Het laatste dat we zullen doen, is Porto in de kwartfinale onderschatten. Die zijn zeker uit op revanche na de 0–5 in het Estádio do Dragão vorig jaar.
Mogelijk wacht nadien Barça of ManU in de halve finale. Het water loopt al in mijn mond als ik daaraan denk, dat moet ik eerlijk toegeven, maar ik mag er nog niet aan denken. Eerst Porto. Ook al kan ik wegens arbeidsomstandigheden niet gaan… een tripje naar Anfield voor de heenmatch biedt hopelijk voldoende troost.
Ik zeg dit zonder te zwanzen: als het op voetbalbeleving aankomt, is het Deutschland über alles. De mentaliteit van stewards, supporters en zelfs de Polizei straalt maar 1 ding uit: voetbalpret.
En zolang een voetbalfan zich gedraagt zoals een voetbalfan zich hoort te gedragen, lees: drinkt, zingt, plezier maakt en niets (met opzet) afbreekt of de lokale bevolking lastig valt, dan mag die voetbalfan zijn gangen gaan.
Ga je naar Spanje en maak je per ongeluk oogcontact met een Guardia Civil, dan krijg je gegarandeerd van de matrak. In Frankrijk staan de Robocops van de CRS altijd paraat en het tromgeroffel dat je hoort, is dat van hun wapenstok op hun schild.
In Napels droppen de Carabinieri je in het holst van de nacht in het midden van de haven en mag je de 5 km naar het stadscentrum te voet doen terwijl het lokale tuig je omcirkelt met hun Vespa’s.
In Oost-Europa is vooral extreemrechts supportersgeweld al jaar en dag opnieuw schering en inslag. In Nederland mag je hopen dat de 2 meter 15 lange blonde reuzen stoned zijn van de zwarte Afghaan, want als ze strak staan van de speed of coke, eten die zelfs hun eigen moeder op. Met een glas karnemelk.
En overal word je als bezoekend supporter na de match gegarandeerd in het uitvak gehouden, soms wel tot 2 uur na de wedstrijd. Niet zo in Duitsland, zeker niet vorige week in München. Daar mochten de Liverpool-supporters meteen na de match samen met de Beierse Schlachtenbummler de arena verlaten.
Door een achterpoortje
Al had ik van dat laatste sowieso geen last gehad… omdat ik maar net op tijd aan het stadion was gearriveerd, het gevolg van een net iets te lange op bier en schnaps gebaseerde verbroedering met Bayern-fans, was ik de eerste de beste open poort binnen geglipt en tot mijn groot jolijt was dat in het thuisgedeelte.
Uit goed ingelichte bron wist ik namelijk dat men voor de thuissupporters Vollbier tapte en dat de bezoekende supporters Alkoholfrei voorgeschoteld zouden krijgen. Na driekwart maand meegedaan te hebben met Tournée minérale had ik wel even genoeg van 0,0.
Daar stond ik dan de hele match, achter een rij in rolstoel gezeten thuissupporters, rustig een biertje drinkend, alles (voor zover mogelijk) nuchter beschouwend.
En geen kat die ook maar iets kwam vragen in de zin van: wil u niet in het vak gaan? Bent u hier wel op uw plaats? Mag ik uw ticket eens zien? Niets van dat alles.
Zelfs niet toen ik vooral na de 1–2 stilaan luidruchtig begon te worden en de vanuit het uitvak almaar ferventer klinkende gezangen steeds driftiger begon mee te neuriën, om uiteindelijk uit volle borst mee te zingen en roepen. Geen kwade blik, geen “ik snij je keel over”-gebaar, geen dreigementen om het stadion te moeten verlaten.
Ik was de Allianz Arena dan misschien wel door een achterpoortje binnengeslopen, net als de spelers en de 4999 andere meegereisde Liverpool-supporters verliet ik de voetbaltempel langs de grote poort.
