BELGIE-FRANKRIJK: HET VERDICT VAN EDDY SNELDERS

Na de sensationele overwinning tegen Brazilië was het uitkijken hoe de geschorste Meunier zou vervangen worden tegen Frankrijk en door wie. De meest logische keuze was Carrasco, omdat dan het systeem behouden bleef. Vermaelen inbrengen en Vertonghen naar links doorschuiven, was ook een optie. De keuze voor Dembélé was een verrassing.

Martinez speculeerde op de balvastheid van Mousa die noodzakelijk was tegen een sterk middenveld als dat van Frankrijk. De bondscoach hoopte met Hazard op links de aanvallende impulsen van Pavard te beperken.

Het plan was om met infiltraties langs de flanken – de zwakke plek van Les Bleus – en lengte in de zestien – met Lukaku en Fellaini – de tegenstander in de problemen te brengen. De Bruyne zou voor ondersteuning zorgen en de twee balvaste middenvelders ( Witsel en Dembélé) moesten de linies aan elkaar smeden.

Het bleef bij een mooie theorie; Chadli was bijzonder matig in zijn acties en zijn voorzetten waren nog minder. De Bruyne had problemen om zijn spel aan Kanté op te dringen. Bij Dembélé ontbrak de zekerheid die we van hem gewend zijn compleet. Lukaku en Fellaini zaten stevig in de greep van hun tegenstanders.

Na twintig minuten bleek de aanvalsdrift van Hazard uit te doven. Pavard werd steeds offensiever en Hazard meer en meer verdediger. Achterin waren er heel wat problemen om de snelle Fransen op te vangen en ook Kompany bleek geen toonbeeld van zekerheid.

Lloris voorkwam een 1-0 voorsprong voor de Belgen en Courtois behoedde de Rode Duivels van een achterstand. Met 0-0 aan de rust mochten ze niet mopperen.

Een onoplettendheid bij een hoekschop zadelde de Belgen met een 1-0 achterstand op. Alderweireld reageerde te laat en Fellaini bleek te statisch om Umtiti de baas te zijn. Dit ene moment betekende de nederlaag voor de Duivels, die nadien geen antwoord vonden om de organisatie van de Fransen te ontregelen.

Hazard, onze gevaarlijkste man, werd op links gedurende een halfuur vergeten, zodat er van infiltraties nagenoeg geen sprake meer was en de Fransen zelden verontrust werden.

De wissels van Dembélé en Chadli waren logisch, maar ondanks een sterke invalbeurt kon Mertens het tij niet meer keren. De snedige tegenstoten van de Fransen zouden zonder een uitstekende Courtois zelfs een zwaardere nederlaag opgeleverd hebben.

De Duivels hadden na de rust veel balbezit, maar konden geen fatsoenlijke kans bij elkaar voetballen. Dat zegt genoeg. De ontgoochelde Duivels moesten op meerdere vlakken in de Fransen hun meerdere erkennen. Les Bleus blonken uit in defensieve organisatie, duelkracht en snelle, scherpe omschakelmomenten. Ik zag sterke prestaties van Pogba, Griezman, Mbappé, Umtiti, Varane en Lloris.

De Duivels incasseerden een stevige dreun en het zelfvertrouwen ebde stilaan weg. Er waren stevige ingrepen nodig om de Fransen af te stoppen en verscheidene jongens flirtten met geel.

De nederlaag was verdiend, gezien het beperkt aantal doelkansen. Iets wat meestal in het voordeel van de Belgen speelt, vanwege hun aanvallende sterkte. Zo werd de weg naar de finale versperd.

In de poulefase waren de opdrachten haalbaar en werden de doelstellingen gerealiseerd. De wedstrijden in de 1/8^ste en kwartfinales waren spectaculair en gaven het land niet alleen een enorme boost, maar wekten ook het geloof dat de finale binnen bereik was.

De Duivels hebben door hun aanvallende speelwijze de wereld voor hen gewonnen en mits een degelijke prestatie zaterdag in de strijd om de derde plaats mag dit een geslaagd toernooi worden genoemd.

De sterren van Eddy:

Courtois 5

Chadli 1

Alderweireld 2

Kompany 1

Vertonghen 2

Dembélé 0

Witsel 2

Fellaini 2

De Bruyne 1

Lukaku 2

Hazard 3

Invallers:

Mertens 3

Batshuayi –

Carrasco –

Legende:

5=wereldprestatie

4=zeer goed

3=goed

2=gewoon

1=zwak

0=waardeloos