BELGIE-ENGELAND 1-1, 1/8STE FINALE WK 1990, 26 JUNI 1990, DAVID PLATT EN HET VERDRIET VAN BELGIE

De Rode Duivels namen op het WK in Rusland tot twee keer toe revanche voor de onverdiende uitschakeling op het WK 1990 in Italië. David Platt dompelde België toen in rouw.

De Rode Duivels verruilden na een sterke groepsfase, waarin ze al na twee wedstrijden geplaatst waren, Verona voor Bologna. De Italianen herinnerden zich maar al te goed de problemen bij het duel van tien jaar eerder tussen België en Engeland in Turijn tijdens het EK en Bologna leek op een versterkte burcht. Er waren maar liefst zesduizend carabinieri opgetrommeld. Het hoogtepunt van het hooliganisme was gelukkig echter voorbij en alles bleef redelijk rustig in de mooie stad.

De wedstrijd in het Stadio Dall’ Ara zelf was van het allerbeste wat de Mondiale, waar verdedigend voetbal hoogtij vierde, te bieden had. De Fifa zag zich nadien zelfs genoodzaakt om de spelregels (buitenspel, terugspeelbal) bij te sturen.

Enzo Scifo en Jan Ceulemans, die weer helemaal top was nadat hij als bankzitter aan het toernooi was begonnen, troffen het doelhout, maar ook de Engelsen speelden in een regie van Paul Gascoigne een prima partij. Een doelpunt van John Barnes werd ten onrechte vanwege buitenspel afgekeurd.

Het WK moest helaas afscheid nemen van één van beide teams. Het leek alsof strafschoppen zouden uitmaken wie naar de kwartfinales mocht, maar in de laatste minuut van de verlengingen sloeg het noodlot toe voor de Belgen. Een vrije trap in de buurt van de middellijn werd op schitterende wijze op de slof genomen door David Platt en Michel Preud’homme was kansloos.

De ontgoocheling bij de Rode Duivels was enorm. Ze hadden beter voetbal gebracht dan vier jaar voordien in Mexico, maar moesten twee rondes eerder naar huis. ‘Het deed ongelooflijk veel pijn’, herinnerde Jan Ceulemans zich. ‘Ik dacht het zal nu wel gedaan zijn, je moet ermee stoppen.’

Vlak na de uitschakeling liet de Caje zich inderdaad ontvallen dat hij afscheid nam van de nationale ploeg. Guy Thys haalde hem echter nog terug voor de voorronde van het EK ’92, maar de dertiger tobde steeds vaker met blessures. Hij speelde op 27 februari 1991 (een dag voor zijn 34^ste verjaardag) tegen Luxemburg zijn laatste en 96^ste interland en nam afscheid met een doelpunt.

België:  Preud’homme; Gerets, Grün, Clijsters, Demol, De Wolf; Scifo, Franky Van der Elst, Bruno Versavel (117’ Vervoort); Degryse, Ceulemans

Doelpunt: 119’ Platt