ANTWERP IN 1987 AAN DE LEIDING DANKZIJ AD GEORG KESSLER – MICHEL SCHEPERS

40.000 kijkers voor topper tegen Anderlecht

Vandaag voert Antwerp de leiding aan van de hoogste klasse. Dat is geleden van 1987. Michel Schepers van het Antwerps Clubblad en auteur van onder meer Eeuwige 25 Antwerp legt uit hoe dat kwam.

Op 7 november 1987 ontving Antwerp Anderlecht op de Bosuil. Het was de dertiende wedstrijd van de competitie. Na de twaalfde wedstrijd was Antwerp alleen aan de leiding gekomen dankzij een 1-5 overwinning op het veld van Winterslag. Georg Kessler was AD. Geen trainer of coach. Neen, AD liet sir Georg zich liever noemen. Algemeen directeur.

Georg Kessler was inderdaad ook veel meer dan een trainer op de Bosuil. Iets minder dan een jaar eerder was Kessler daar nedergedaald als een deus-ex-machina. Onder leiding van de altijd wat nerveus ogende Leon Nollet dreigde Antwerp anoniem weg te zakken naar tweede klasse.

Als de AD zei: ‘Jij kan met je kop door de muur lopen, dan liep je met je kop door de muur.’

Maar op sinterklaasdag van 1986 pakte Eddy Wauters uit met één van de strafste stunts in de geschiedenis van zijn voorzitterschap. Op 6 december kreeg Leon Nollet te horen dat hij geen trainer van Antwerp meer was en maakte Georg Kessler zijn intrede.

Georg Kessler was destijds een man met een uitstraling. Hij had als trainer een meer dan behoorlijk palmares verzameld, maar meer nog dan met zijn palmares maakte Kessler indruk met zijn charisma. Ratko Svilar – zelf toch ook geen doetje – was toen de keeper van de ploeg en hij verwoordde uitstekend het gevoel dat al snel heerste: “Als de AD in de kleedkamer een kwartier gepredikt had dat je met je kop door de muur kon lopen, dan liep je ook gewoon met je kop door de muur”.

Georg Kessler was van plan bij Antwerp een manager naar Engels model te worden.

Er was nog geen GSM en gene VTM zoals Sam Valkenborg dat later bij Fixkes zong. Op een bepaald moment verscheen Eddy Wauters wel op de Bosuil in een wagen waar een satelliettelefoon in gemonteerd was. De AD keek zijn ogen uit… zo’n ding moest hij ook hebben! Kessler had op zijn bureau wel een “klapper” staan, een ronddraaiend ding vol adreskaartjes.

‘Even Johan Cruijff bellen’

Wilde je iets over Barcelona weten? “Zal ik toch even Jopie bellen!” Jopie, dat was zijn maatje Johan Cruijff. Kessler noemde ook “Cies” Severeyns Jopie, “omdat die hem zo aan Cruijff deed denken”.

Kessler had in de toen al krakkemikkige hoofdtribune van de Bosuil toch een lokaal gevonden waar hij een toonbaar kantoor kon inrichten. Zijn grootse plannen voor een nieuw stadion stonden toen nog in een embryonaal stadium. Na de wedstrijden hield Kessler in dat kantoor zijn nabeschouwingen over de wedstrijden. Maar hij begon zelden of nooit meteen over de wedstrijd. “Kijk, ik heb een mooi eikenhouten bureau gekregen van die-of-die sponsor”. Zo kon hij de ene week minutenlang uitweiden over een Zaans klokje dat hij aan de muur had hangen of over een exotische plant in kunststof die er net echt uitzag. Georg Kessler vond wel sponsors voor van alles en nog wat.

‘Jij lijkt op Jopie, Cies. En je valt in en maakt het af.’

Bij aanvang van de competitie 1987-’88 stelde Kessler een plaats tussen stek zeven en twaalf als doel, pas later moesten de grote successen volgen. Maar dat die zouden volgen, daar twijfelde de AD geen minuut aan. Tegen alle verwachtingen in, stond Antwerp dus op 7 november aan de leiding toen Anderlecht op bezoek kwam. Veertigduizend uitzinnige supporters zagen hoe het psychologische plannetje van Georg Kessler tot in de perfectie klopte.

Kessler naaide bankzitter Severeyns op door hem in te fluisteren: “Harry Cnops gaat een uur lang de verdedigers van Anderlecht tureluurs spelen. En dan jongen, kom jij om de match te beslissen.” Inderdaad hadden Adri van Tiggelen en Michel De Groote vijfenvijftig minuten lang hun handen vol met Cnops. Dan viel de ontketende Cisse Severeyns in. Hij stond nauwelijks op het veld of hij gaf een assist aan Jan Poortvliet voor de 1-0 en even later duwde hij zelf een bal binnen die Mark Van der Linden tegen de lat had geknald.

Van de mooie plannen van de AD kwam niets in huis

Antwerp werd in het seizoen 1987-’88 herfstkampioen en uiteindelijk werden ze derde, twee punten achter Club Brugge en met evenveel punten als KV Mechelen. Van de verdere plannen van de AD kwam niets in huis en op het einde van het volgende seizoen trok Kessler naar Standard.

Drieëndertig jaar later staat Antwerp opnieuw aan de leiding op het ogenblik dat ze tegen Anderlecht spelen. Er zit een christusleven tussen, zeg maar. Misschien wordt Antwerp dit seizoen nog geen kampioen, misschien wel. Het heeft er wel alle schijn van dat de samenwerking tussen Paul Gheysens en Luciano D’Onofrio iets langer zal standhouden dan de samenwerking tussen Eddy Wauters en Georg Kessler. Al weet je op de Bosuil natuurlijk nooit wat er morgen staat te gebeuren…