‘Voetbalporno’, was het volgens Pierre van Hooijdonk, zo opwindend had hij als 48-voudig international en als analist van de NOS de wedstrijd tussen Europees kampioen Spanje en Oranje beleefd. Allesbehalve porno was het. Niets neps zat er aan, niets was fake, niets leek op porno gedurende de twee uur, met zes goals (3-3) en een serie van 12 strafschoppen die werd beslist door de misser van Donyell Malen.
Pornovoetbal, dat was volgens verslaggever Frans Ensink in de Volkskrant wél het akkoordje tussen West-Duitsland en Oostenrijk op het Wereldbekertoernooi van 1982 waardoor Algerije eruit werd geknikkerd. ‘Nooit is zo openlijk, zo vulgair en beledigend gescharreld met een voetbaluitslag’, schreef de Volkskrant destijds.
Voetbalporno, zo noemden ze in Engeland in 1992 de videoband Soccer’s Hard Men, een compilatie van een overdosis aan afschuwelijke overtredingen van Wales’ international Vinny Jones.
GEEN CLUBBELANGEN
De kwartfinale tussen Nederland en Spanje maakte twee duels lang duidelijk hoe aantrekkelijk voetbal in de Nations League kan zijn; met respect voor de regels, voor de tegenstanders, voor de geest van het spel. Geen enkele speler liet zich leiden door nakende clubbelangen, door de druk van de werkgever om eerder het veld uit te stappen in een overbodige oefeninterland.
Met Spanje in de Final Four, op één podium met Duitsland, Frankrijk en Portugal, wacht de Nations League in juni een veelbelovende ontknoping. Voor Oranje zit de winst in de wijze waarop in 2025 een nieuwe lichting doorkomt. Wegens blessures kon Ronald Koeman geen beroep doen op onder anderen Denzel Dumfries, Steven de Vrij, Jurriën Timber, Micky van de Ven, Nathan Aké en Ryan Gravenberch, zes spelers van topclubs in Engeland en Italië. Hun afwezigheid bood kansen aan spelers die voordien slechts als tweede keus of helemaal niet aan bod kwamen.
OVERHAND IN RETURN
Ook in aangepaste samenstelling ging Oranje gelijk op met de kampioen van Europa en titelverdediger in de Nations League. In de thuiswedstrijd kon Spanje pas in de extra tijd langszij komen (2-2) pas nadat Oranje tot een tiental was uitgedund na rood voor Hato. In de return kreeg Oranje zelfs de overhand. Het kwam drie keer terug na een achterstand en liet via Donyell Malen in de laatste minuut van de verlenging een open kans op winst liggen.
Het optreden van Oranje heeft het enthousiasme voor het Nederlands Elftal teruggebracht na een kleurloos EK 2024, dat in de laatste minuut van de halve finale tegen Engeland eindigde zonder dat het nog weemoed nalaat of nostalgische herinneringen oproept. Met spelers als Jean-Paul van Hecke, Jeremie Frimpong, Ian Maatsen en de teruggekeerde Frenkie de Jong in oude doen zat er weer snee en daadkracht in Oranje.
FRIMPONG EN MAATSEN
Jeremie Frimpong (Bayer Leverkusen) imponeerde vooral in de thuiswedstrijd; op de rechterwing met ultrasnelle rushes én overzicht waaruit de 2-1 van Tjjiani Reijnders (Milan) voortkwam. Als debutant en invaller-linksback (na het wegvallen van Aké, Timber en Hato) zorgde Ian Maatsen (Aston Villa) in de return voor elan op de vleugel, bekroond met de 2-2, een juweel van een treffer na een gevat steekpassje van invaller Xavi Simons. Achterin lijkt Jean-Paul van Hecke (Brighton & Hove Albion) voorbestemd als een stabiele kracht, als toekomstige nieuwe leider wanneer Virgil van Dijk (bijna 34) niet langer een automatische keus is.
Naast de bij Barcelona na zijn langdurige enkelblessure opgeleefde Frenkie de Jong keerde ook Memphis Depay terug bij Oranje. In zijn honderdste interland kwam hij uit een gul geschonken strafschop tot zijn 47ste treffer, nog maar drie minder dan Oranje-topscorer Robin van Persie in 102 interlands. Om hem zo snel mogelijk uit Brazilië bij Oranje te krijgen, regelde de KNVB vorige week een privéjet, kosten 160.000 euro. Het rendement bleef onzichtbaar. Indruk maakte Depay (31) nauwelijks, zijn impact op het spel was gering.
ALTERNATIEVEN?
Alternatieven in de spits van Oranje zijn er nauwelijks. Wout Weghorst was geblesseerd. De handelingssnelheid en afrondingskwaliteiten van Brian Brobbey laten hem bij Ajax al in de steek. Joshua Zirkzee (Manchester United) is volgens Ronald Koeman (nog) niet goed genoeg. Zodoende blijft het zoeken voor deze positie.
Wellicht zal Koeman eens moeten beoordelen wat Emanuel Emegha (22) te bieden heeft. In Frankrijk maakte hij dit seizoen al elf goals voor RC Strasbourg. Voor hem zal het Europees Kampioenschap met Jong Oranje komende zomer prioriteit krijgen.
Oranje mag in juni verder met de WK-kwalificatie, in een poule met Finland, Malta, Polen en Litouwen. Het Oranje-legioen maakt zich al op daarvoor. In Valencia waren er zondag 2.600, thuis tegen Spanje lieten ze zich ook horen als Dean Huijsen aan de bal kwam. Huijsen (19) is geboren in Amsterdam. Tot zijn vijfde woonde hij in Nederland waarna vader Donny, ex-speler van Ajax, met zijn gezin naar Spanje trok en daar eigenaar is geworden van een attractiepark bij Málaga.
HUIJSEN UITGEFLOTEN
Huijsen junior groeide op in Spanje, maar speelde wel jeugdinterlands met Nederlandse teams. Eerst bij Juventus en dit seizoen met Bournemouth maakte hij als centrumverdediger zoveel indruk dat de Spaanse voetbalbond hem verleidde tot naturalisatie. Vorige week donderdag volgde als vroege invaller zijn debuut, uitgerekend tegen Oranje; zondag in het basisteam. Op zijn entree in de Rotterdamse Kuip reageerden de fans door hem bij elke bal-touch massaal uit te fluiten, de hele wedstrijd lang. Het groeide uit tot een publieksact, die een smet bracht op een confrontatie met zulke heerlijke staaltjes topvoetbal.
