Geboren: 14 juli 1946
Nationaliteit: Belg
Positie: aanvaller
Clubs:
1962-1968: Eendracht Aalst
1968-1973: Lierse
1973-1975: Anderlecht
1975-1977: Union
1977-1978: Rot-Weiss Essen
Trofeeën:
Kampioen van België: 1974
Beker van België: 1969, 1975
Interlands: 3 (2)
Veel voetballers beginnen vooraan in de jeugd en eindigen als verdediger bij hun debuut in het eerste elftal. Bij André De Nul gebeurde net het tegenovergestelde. Bij gebrek aan spitsen werd hij eens in de spits gezet en bleef er staan. Dat was bij Eendracht Aalst, waarmee hij zowel in tweede, derde als vierde klasse speelde.
De Nul was een echte afwerker. Hij scoorde niet alleen vaak, maar ook in belangrijke matchen. In zijn eerste campagne met Lierse eindigde hij derde en won de beker. In de finale tegen Racing White legde hij de eindstand vast (2-0). In de Uefacup-jaargang 1971-1972, waarin de Pallieters in de eerste ronde verrassend Leeds United uitschakelden en pas in de kwartfinales gewipt werden door Milan, scoorde hij in de return tegen Rosenborg Trondheim drie keer (3-0, heenmatch 4-1). In de volgende ronde tegen PSV behoorde hij eveneens tot de doelpuntenmakers.
De Nul speelde twee seizoenen voor Anderlecht. Hij won een landstitel en een bekerfinale, waarin hij tegen Antwerp het enige doelpunt maakte. Zijn tweede jaargang in het Astridpark verliep in mineur en hij trok naar tweedeklasser Union. Hij scoorde twee keer in drie interlands, maar bondscoach Raymond Goethals gaf de voorkeur aan een ander type spits.
