Tussen de UAE-Tour en de Ronde van Lombardije: voor Tadej Pogacar eindigde het wielerseizoen zoals het begon. Met een overwinning.
Remco Evenepoel liet na zijn tweede plaats in de Ronde van Lombardije weten dat hij volgende winter hard wil werken om het niveau van Tadej Pogacar te bereiken. Dat is een mooi, maar onrealistisch voornemen. Evenepoel weet dat hij zonder het Sloveense fenomeen een weergaloos seizoen zou hebben gereden. Met overwinningen in het wereldkampioenschap, het Europees kampioenschap en de Ronde van Lombardije. Nu werd hij telkens tweede. Maar hij mag met tevredenheid op zijn campagne terugkijken, zeker na de verstoorde voorbereiding toen hij vorig jaar op training ongelukkig ten val kwam en een sleutelbeenbreuk opliep. De Brabander blijft wel de beste tijdrijder, zoals hij op het wereldkampioen toonde toen hij Pogacar inliep. Dat hij die toen zou vernederd hebben, zoals hier en daar werd gezegd, is anderzijds een lachwekkende opmerking. Net zo goed kan je beweren dat Pogacar in eendagswedstrijden de concurrentie vernedert.
De vraag of Remco Evenpoel in zijn nieuwe ploeg Red Bull – BORA – Hansgrohe verder vooruitgang boekt, zal de aanloop naar volgend seizoen overheersen. Het zal erop aankomen daar respect af te dwingen en iedereen achter zich te krijgen. En vooral ook: in mindere periodes zijn nukken achterwege te laten. Hoewel Evenepoel zichzelf beter onder controle lijkt te hebben dan vroeger, vervalt hij soms in oude fouten. Of zijn nieuwe werkgever die ook met de mantel der liefde bedekt, valt af te wachten.
Van grilligheden heeft Tajej Pogacar geen last. De wereldkampioen is perfect in balans met zichzelf. Twintig overwinningen in vijftig wedstrijden, vaak na lange solo-ontsnappingen, Pogacar koerst puur op gevoel, hij komt nooit aan de start met een welomlijnd plan. Hij heeft de drang en de honger van grote kampioenen en kent zijn lichaam door en door. En hij leeft zonder prestatiedruk. Tajej Pogacar blijft bovendien frapperen door zijn eenvoud, ook al woont hij in het decadente Monaco. Het moet voor hem een enorme stijlbreuk geweest zijn toen hij destijds van het dorpje Klanec, in het noorden van Slovenië, naar de Monegaskische metropool verhuisde. Van een onooglijk plaatsje waar de bewoners hun huis verhuren voor negentien euro per nacht naar een oord van patserigheid. Maar Pogacar gedraagt er zich normaal. Hij wacht geduldig in een fietswinkel op een herstelling en schuift gewoon in de rij aan. Van een voorkeursbehandeling wil hij niet weten.
Voorgeprogrammeerde robot
Tajej Pogacar wil elk jaar blijven groeien. Dat is slecht nieuws voor de tegenstanders. En het zorgt niet altijd voor een boeiend koersverloop. Zeker als de wedstrijden zwaar zijn en de beklimmingen lang valt Pogacar niet te temmen. Organisatoren hebben de drang om hun koersen steeds lastiger te maken en dat speelt in de kaart van Pogacar. Dat sommigen, vooral dan in dit land, dan vrezen voor een saai koersverloop is wel heel erg vreemd. In de tijd van Eddy Merckx werd daar nooit een opmerking over gemaakt.
De atletische prestaties die Pogacar levert, tillen de wielersport naar een hoog niveau. Hij heeft, ook al door zijn onbevangenheid, in en naast het peloton geen vijanden. Het is mooi om te zien hoe hij van zijn concurrenten weg flitst zonder de indruk te geven tot het uiterste te gaan. Vanaf het moment dat hij een bepaalde voorsprong heeft, gaat de Sloveen niet meer tot het uiterste. Hij lijkt dan te koersen als een voorgeprogrammeerde robot. En hij weet zich gesteund voor een ijzersterke ploeg, ook al krijg je soms de indruk dat Pogacar eigenlijk geen ploeg nodig heeft. Toch won UAE dit seizoen 94 wedstrijden, een absoluut record. Daarbij kwamen de ploegmaats van de wereldkampioen samen aan 74 zeges. De nummer twee op de UCI-ranking, Soudal Quick.Step won 47 koersen. En aan 22 zeges kwam Red Bull-BORA-Hansgrohe, het nieuwe team van Remco Evenepoel.
Echte ambassadeurs
Nu al heeft Tadej Pogacar twee grote doelen voor 2026 aangeduid: Milaan-Sanremo en Parijs-Roubaix, twee klassiekers die hij nog niet won. In de Primavara vocht hij dit jaar op de vermaarde Poggio een heroïsch duel uit met Mathieu van der Poel, maar de klim was te kort om het verschil te maken. En in Parijs-Roubaix botste hij weer op Mathieu van der Poel. De Nederlander, die een uitstekend voorjaar kende, zal in die koersen weer zijn voornaamste tegenstander worden. Samen met de Deen Mads Pedersen, die in de lenteklassiekers boven zichzelf uitsteeg en geldt als een van de slimste renners van het peloton. En wie weet komt Wout van Aert dan na een jaar van vallen en opstaan weer helemaal boven water.
Met de Ronde van Guangxi dooft het wielerseizoen deze week uit. De toppers laten deze wedstrijd in China, de opvolger van de Ronde van Peking, aan zich voorbijgaan. Eigenlijk is deze koers ook geen waardige afsluiter van het seizoen. Het kadert in de plannen van de UCI om de wielersport zoveel mogelijk te mondialiseren. Vandaar ook het veelbesproken WK in Rwanda. In 2030 wordt om de regenboogtrui gereden in de Verenigde Arabische Emiraten, nog een land met een bedenkelijke reputatie.
De Internationale Wielerfederatie mag zich gelukkig prijzen met het voorbije jaar. De wedstrijden waren van hoog niveau, er vielen geen dopinggevallen te registreren en de vedetten gedragen zich als echte ambassadeurs van hun sport. Met een wereldkampioen die een verrijking is voor de wielersport. Alleen als er onverwachte zaken opduiken, zoals de pro palestijnse demonstraties tijdens de Ronde van Spanje, is er van hogerhand een schrijnend onvermogen om met zo’n situatie om te gaan. Maar van veel daadkracht geven sportleiders niet zo gauw blijk, zoals ook bleek bij de heisa die rond de ploeg Israel-Premier Tech ontstond. Veel liever wapperen ze dan met allerhande onduidelijke reglementen.
