Fair play bis
Op de website van De Witte Duivel hebben we in het verleden haast tot in den treure al meerdere malen voor fair play gepleit. En we zullen dat blijven doen. Sportsmanship zou aan de basis van elke sportbeoefening moeten liggen. Dit weekend is nog maar eens gebleken dat die fair play vaak ver te zoeken is. Meer zelfs, ze wordt zelfs vaak in vraag gesteld.
Het duidelijkste voorbeeld – qua exposure – van dat gebrek aan sportiviteit was dit weekend te zien tijdens de rechtstreekse verslaggeving van de Ronde van Vlaanderen. Op de Kwaremont veranderde Vlaanderens mooiste in Vlaanderens lelijkste met mensen die hun middenvinger opstaken en bier en urine naar Mathieu van der Poel mikten. Wat bezielt een mens om dit te doen? Wat heeft MVDP gedaan om dit te verdienen? De eerste vraag kan ik in ieder geval niet beantwoorden, want het antwoord vind je slechts in een ziek hoofd. En het antwoord op de tweede vraag ligt waarschijnlijk in de superkwaliteiten en de nationaliteit van de renner, waarmee sommige mensen niet kunnen leven.
In sommige commentaren lees ik dat net Mathieu van der Poel dit niet verdient, omdat hij zo’n nette jongen is die altijd beleefd en eerlijk is en respect heeft voor zijn tegenstanders. Dit beeld zal zeker kloppen, maar dit zou tevens inhouden dat wanneer je niet zo beleefd, … bent, dat je dan wel die beker bier over je hoofd verdient. Quod non. Bier en urine gooien horen niet thuis in de koers, a fortiori een dergelijk gedrag hoort nergens thuis.
Ondertussen weten we dat de politie op zoek is naar die biergooiers en hen wil aanklagen voor slagen en verwondingen. Een goede zaak. Onmiddellijk optreden en bestraffen. Dat kunnen we alleen maar toejuichen.
Als je al denkt dat peis en vree in dit voetbalweekend aan de orde waren, dan heb je toch niet goed gekeken. We halen er bij wijze van voorbeeld en bewijs twee wedstrijden bij. Genk-Union en Anderlecht-Antwerp.
In de eerstgenoemde wedstrijd gooit Christian Burgess met opzet de bal in het gezicht van een speler van Genk. Een duidelijker voorbeeld van onsportief gedrag kun je toch niet bedenken. Pure frustratie werk je toch nooit uit op een tegenstander. Dat Wesley Sonck dit in Extra Time zelfs geen kaart waard vindt, is gewoon aberrant. Hoe kun je dit nu verdedigen? Zelfs dit “niet slim” noemen is er eigenlijk al over. Burgess toont zich hier als een slechte verliezer, het is gewoon extreem dom, onsportief en ontoelaatbaar. Rood dus. Punt uit.
In de tweede match heb je het incident tussen Owen Wijndal en Thorgan Hazard. Ook hier is het overduidelijk, beide spelers verdienen rood wegens onsportief gedrag. Als speler moet je je te allen tijde kunnen beheersen. Een kopstoot of de intentie van een kopstoot kan niet. De rode kaart van Owen Wijndal is absoluut terecht. Daar kan nooit twijfel of discussie over bestaan. Ook deze (re)actie van Wijndal kun je als superdom catalogeren.
Thorgan Hazard verdient eveneens rood. Hij begaat een fout op Wijndal, zoekt hem dan op en gaat dan theatraal neer zonder dat hij is geraakt. Dit is matennaaierij en verdient evenzeer rood. Er is geen tussenweg, want ook dit is extreem onsportief gedrag.
Dat daarover wordt getwijfeld door spelers, trainers, journalisten, analisten en toeschouwers, zorgt net voor onduidelijkheid en normvervaging bij alles wat volgt. Net die onduidelijkheid wordt bij de reglementen tekens weer aangeklaagd. Nog sterker, Van Bommel vindt het gedrag van Hazard helemaal niet onsportief. Deze handelwijze leidt aldus tot normvervaging, waarbij we steeds meer ontoelaatbaar gedrag zullen aanvaarden en daardoor steeds meer discussie krijgen. Dat moeten we te allen prijze vermijden.
Wat me hierbij nog het meest stoort, is het feit dat Lawrence Visser de gebeten hond is. Visser was aangeduid voor de VAR en nam de enige juiste beslissing. Dat Visser de wedstrijd niet aanvoelt, is hierbij een belachelijk argument. Een fout is een fout. Eigenlijk wordt daardoor zelfs geïnsinueerd dat Visser het verloop van de verdere wedstrijd heeft bepaald. Neen dus, dat hebben enkel Wijndal en Hazard door hun onsportief gedrag gedaan. En niet de scheidsrechter of de VAR. Het is bovendien zelfs jammer te noemen dat de VAR bij het gedrag van Hazard reglementair kan/mag tussenkomen.
Op die manier gebeurt weer maar eens waar we in het verleden keer op keer hebben gewezen. Blijkbaar is in alle omstandigheden de scheidsrechter altijd de schuldige, de enige zondebok. De slachtoffers zijn Hazard, Wijndal en Burgess die nog sympathie krijgen. Gewoon onbegrijpelijk. We grijpen nog eens terug naar het geval Burgess. Ofwel geeft de scheidsrechter rood en vinden heel wat mensen dit onterecht. Ofwel geeft hij geen rood aan Burgess en vindt een andere groep dit zeer onrechtvaardig. Onmogelijk dus voor de ref, om een beslissing te treffen die voor iedereen aanvaardbaar is.
We willen hier ook nog wijzen op wellicht het onsportiefste feit van het weekend. Zogenaamde supporters van Antwerp die de metershoge scheidingsmuur beklommen om Anderlechtsupporters uit te dagen en een hooligan die het nodig vond om het meubilair van het stadion uit te breken en naar Anderlechtfans te gooien. Ook hier kunnen we alleen maar hopen dat dit soort crapuul wordt herkend en gestraft. Ze horen niet thuis in een stadion of op andere openbare plaatsen.
Tot slot nog dit: dat Genk de schorsing van Vrancken aanvecht, lijkt bij al het voorgaande slechts een fait divers, maar ook dit is geen voorbeeld van sportsmanship.
