‘Een PlayStation hadden we thuis niet en computers waren nog niet wat ze nu zijn. Met mijn vriendjes voetballen was het enige dat ik graag deed. Ik ben buiten opgegroeid. Omdat ik op den duur bij de buren en in de straat te veel bloemen en struikjes kapot schoot, mocht ik van de buurman niet meer met rechts trappen. Met mijn rechter been kon ik als klein ventje blijkbaar al iets te goed overweg. Het bezwaar van mijn buurman had wel één enorm voordeel: ik kon mijn linker been oefenen. Ik was oorspronkelijk rechtsbenig, maar het werd snel duidelijk dat ik met beide benen goed overweg kon.
Bij KVV Drongen, mijn eerste club, heb ik in twee jaar de basis van het voetbal geleerd. Ik beschikte in mijn tijd bij Drongen nog niet over de schotkracht die ik later in mijn benen heb gekregen, en mijn groeispurt is pas laat ingezet. Door mijn kleine gestalte kon ik Michael Owen nadoen. We speelden partijtjes van zeven tegen zeven en ik stond meer voorin, dus ik was net als Michael Owen een klein mannetje dat snelle acties maakte en dan scoorde. Mijn hele familie was supporter van Liverpool. Mijn moeder was opgegroeid in Engeland, al was ze een Vlaamse. Haar ouders waren destijds voor werk in Engeland gaan wonen. Liverpool was dé Engelse ploeg in onze familie. Het was duidelijk dat Michael Owen, de toenmalige vedette van Liverpool, mijn voorbeeld werd. Ik sliep onder lakens van Liverpool, en toen ik een jaar of zes, zeven was, had ik alles van Liverpool dat maar met voetbal te maken had, een bal, een shirt…’
Bron: Raoul de Groote, Kevin de Bruyne – Keep it simple, 2014, blz. 13-14
Rob Siekmann
Auteur van ‘Het straatvoetbalboek – Over de huidige betekenis van het straatvoetbal van vroeger’ (met een voorwoord van Richard Witschge), Willems Uitgevers, 2023
