Nu de ploeg van Martinez weeral ontgoocheld heeft is de focus van de media hier bij ons volop gericht op de vervanging van de Spanjaard. En dan nog voor twee functies, waarbij men nu hopelijk de verstandige beslissing neemt om die twee belangrijke jobs niet meer aan één persoon te geven. Want ondanks dat men kan horen en lezen dat Martinez hier goed gewerkt heeft, zijn er achter de schermen commentaren en opmerkingen die minder positief klonken. Als dat werkelijk zo is dan komt dat later wel boven water.
Vele ex-voetballers of mensen werkzaam in het voetbal willen nu hun mening geven over wie de opvolger moet worden als trainer. Over wie de Technisch Directeur moet worden, wordt minder gespeculeerd. Als gewone voetballiefhebber moet je maar afwachten voor wie ze bij de Bond de rode loper gaan klaarleggen.
Als voetbalvolger ga ik ook drie namen geven. Misschien zijn ze elk inzetbaar voor één van de twee jobs. Ik baseer me vooral op het menselijk aspect, zijn ze betrouwbaar en aanspreekbaar. Hebben ze propere handen? Hebben ze ervaring genoeg?
Ik ga ze noemen in alfabetische volgorde zonder een keuze te maken tussen de drie. Met twee van de drie heb ik de eer gehad te mogen samenwerken. Ik heb dus veel respect voor hen en stak tevens heel veel van hen op. Er waren heel veel anderen in het voetbal waarvan ik leerde hoe het niet moet, maar dit terzijde. De derde is voor mij, samen met Happel, één van de betere trainers die ik meemaakte in mijn ondertussen pakweg 56 jaar (sinds WK 1966) dat ik het voetbal van kortbij volg. Hier komen ze.
1/ Ariel Jacobs. Iedereen kent hem in België, verstandig, ervaren, propere handen, kan zich in meerdere talen uitdrukken, heeft op alle niveaus gewerkt en heeft een mooi palmares : twee maal kampioen, één maal bekerwinnaar en tweemaal Supercup met Anderlecht en een vijfjarig verblijf bij Anderlecht. Bekerwinnaar met het kleine La Louvière en Deens kampioen met FC Kopenhagen. Eén seizoen Technisch Directeur bij Genk. Geeft regelmatig zijn ervaring door over meerdere hoofd- en bijzaken uit het voetbal.
2/ Louis van Gaal. Iedereen kent hem in België, verstandig, ervaren, propere handen, spreekt één van onze landstalen en weet zich in andere talen wel duidelijk te maken met een kwinkslag en heeft een mooi palmares : zesmaal kampioen in drie verschillende landen, viermaal bekerwinnaar in vier verschillende landen, won de Champions League en de UEFA Cup. Hij was voor de verkiezing van Martinez de topkandidaat maar enige mensen die voor hun job vreesden bij zijn aanstelling hebben dat verhinderd. Dat heeft ons land bijna zeker een titel gekost.
3/ Harm Van Veldhoven. Iedereen kent hem in België en Harm is een Belg want dat wordt nogal eens vergeten. Verstandig, ervaren, propere handen, spreekt meerdere talen en heeft een mooi palmares in ons land als speler en als trainer: kampioen met Lommel in 2de klasse, bekerfinale met 2de klasser Lommel, kampioen met 2de klasser Brussels, was een seizoen actief in India, trainde ook nog Cercle , Germinal Beerschot en KV Mechelen, trainer bij Roda waar hij later Technisch Directeur was, Technisch Directeur bij FC Eindhoven. Ik was later bij Roda actief en daar sprak men nog altijd heel positief over hem. Hij is nu voorzitter van Lommel.
Buiten Van Gaal zijn het twee namen die ik nog niet gehoord of gelezen heb maar het moeten niet altijd door de pers opgehemelde voorkeuren zijn die in aanmerking komen.
Tevens hebben deze drie als trainer al bewezen dat ze zich aanpassen aan de spelersgroep en niet omgekeerd. Aanpassing en luisteren is ook voor de job van TD een groot pluspunt. Ook staan de drie open voor ideeën van anderen. De namen van jongere kandidaten die al genoemd werden kunnen van deze mensen nog knepen van het vak leren. Want een ‘club’ kleedkamer is niet hetzelfde als een ‘nationale ploeg’ kleedkamer. Daar zitten namelijk sommige vedetten bij die denken het op hun leeftijd allemaal al beter te weten. En vergeet niet, het was trouwens ook geen jonge trainer, Guy Thys, die destijds de finale van het EK speelde.
