Wereldbeker brief 3 van FC aan RW: heeft een coach altijd gelijk?

Antwerpen, 23 mei 2018

Beste Raf,

We zouden pas op 14 juni met onze briefwisseling starten, maar de omstandigheden verplichten me om je nu al een tweede brief te sturen. Ik las gisteren dat je even verontwaardigd bent over de niet-selectie van Radja Nainggolan als ik. Ik ga echter niet met een Radja-masker naar de match tegen Portugal en zal je persoonlijk uit de perszaal zetten als jij er wel een opzet. Ik heb in 2002 in Japan iemand met een Duivels-shirt op de perstribune zien staan springen en dat nooit meer. Wij geven onze mening over wat er in het voetbal gebeurt en daar houdt het op.

Je vond me streng, maar dat ben ik altijd geweest. Voor elke bondscoach, voor elke trainer. Er zijn vriendelijke pennen genoeg in de voetbaljournalistiek. Laat me ook duidelijk zijn: ik vind Roberto Martinez een ontzettend charmante man, een gentleman -misschien zelfs te veel, zodat hij om de waarheid heen draait – en ik wens hem en zijn ploeg het allerbeste toe op het WK. Maar ik heb mijn twijfels. In de voorronde speelden de Rode Duivels tegen Janneke en Mieke en erg vrolijk werd je er niet van. De grote stap voorwaarts is nog steeds niet gezet. Dat vind niet alleen ik, maar ook Thibaut Courtois en Kevin De Bruyne, die onlangs hun kritiek in fluwelen woorden verpakten.

Ik vrees dat het bijzonder moeilijk wordt in Rusland zodra er een serieuze tegenstander aankomt, en dat de afwezigheid van Nainggolan daar één van de redenen voor kan zijn. Minstens de helft van de 28-koppige selectie heeft de nationale ploeg minder te bieden dan de Romein. Jongens die bijna het hele seizoen geblesseerd waren of nauwelijks van de bank kwamen, kregen de voorkeur.

Ik las gisteren dat Martinez bewees dat hij ‘cojones’ heeft door de publiekslieveling thuis te laten. Het zou moedig geweest zijn als hij zondag in Rome en niet achteraf had gezegd dat Radja meteen met vakantie mocht. En als hij ons de ware redenen voor zijn beslissing had meegegeven. In dat verhaal over tactiek trapt niemand.

De bondscoach heeft zichzelf een slechte dienst bewezen door Nainggolan op te roepen voor de oefenpot van eind maart tegen Saudi-Arabië. Had hij toen klare taal gesproken dan was de storm maanden terug opgestoken en gaan liggen bij de start van de echte aanloop naar het WK.

Ik ben ervan overtuigd dat de bondscoach meer problemen heeft met de mens Nainggolan dan met de voetballer Nainggolan. Ik ben ook niet wild van tattoos, heb nooit gerookt en drink (zeer) matig, maar ( gelukkig) is niet iedereen zoals ik. Ik probeer door het uiterlijk van iemand te kijken en ga ook niet akkoord met hen die zeggen dat Nainggolan geen voorbeeld is voor de jeugd. Om te beginnen vind ik het vrij naïef om te verwachten dat een voetballer een rolmodel moet zijn. Politici, leraars, politieagenten, misschien zelfs journalisten, moeten rolmodellen zijn en in de ideale wereld ook voetballers. Zij moeten in de eerste plaats echter goed voetballen.

Nainggolan is bovendien wel een rolmodel. Vraag het maar aan onze vriend Michel Pradolini, die wonderlijk werk verricht met de City Pirates. Jij weet er alles van. Nainggolan is in de Chicago-blokken op Linkeroever wel degelijk een voorbeeld voor de jeugd. Misschien geen jeugd zoals jij en ik, die in relatieve luxe zijn opgegroeid, maar voor jongens en meisjes uit gezinnen die vechten om te overleven.

Ik heb overigens nauwelijks overtuigende argumenten gehoord of gelezen om hem niet mee te nemen naar Rusland. Dat hij er bij was toen we uitgeschakeld werden op Euro 2016 door Wales? So what? Waren Hazard, De Bruyne en Courtois dat ook niet en zou hetzelfde argument gebruikt worden als één van hen moest thuis blijven? Radja maakte nog een (het) doelpunt, dat kunnen de anderen zelfs niet zeggen.

‘Waarom zou een coach zonder goede redenen een speler thuis laten die tot groter succes kan leiden’, vroeg een verstandig man als Jan Huyse ( zoon van een nog verstandigere vader) zich af op Twitter. Iedere beslissing van elke coach is dus altijd de juiste. Kan het nog gekker?

Gelukkig was er ’s avonds in De Afspraak nog Jean-Marie Dedecker om mij op te vrolijken. Nadat hij zich in zeven bochten had gewrongen om de dood van een tweejarig kind in de schoenen van de ouders, die op de vlucht zijn voor de gruwel in Syrië, te schuiven, viel hij over het feit dat ik in De Standaard geschreven had dat negentig procent van de Belgen vonden dat Nainggolan bij de selectie hoorde en dat die zich niet allemaal konden vergissen.

De brulboei uit Oostende had niet door dat dit een metafoor was om aan te geven dat het hier om een aberratie gaat en dat ongeveer niemand hiermee akkoord gaat. De gewone voetbalsupporter weet echt wel waar hij het over heeft en hij staat niet alleen. Zal ik een onvolledig lijstje geven van ex-topvoetballers en ex-topcoaches die er net zo over denken? Marc Degryse, Nordin Jbari, Mbo Mpenza, Walter Baseggio, Georges Leekens, Jan Mulder, Aimé Anthuenis, Aad de Mos, Jan Ceulemans, Georges Heylens, Luc Millecamps, René Vanderecyken, enzovoort. De Mos en Vandereycken, toch geen malloten, waren zelfs ronduit ongenadig.

Dedecker leeft nog in de tijd toen coaches dachten dat ze Hitler waren. Niet gehinderd door enige kennis van het voetbal ging hij Nainggolan evalueren. Radja had tegen Liverpool bewezen dat hij niet als verdedigende middenvelder kan spelen en dat Martinez terecht de voorkeur geeft aan Witsel op die plaats. Weet Dedecker veel dat Nainggolan bij AS Roma nooit op die positie speelt. Ook niet tegen Liverpool.

Hij gaf terecht mee dat Radja aan de basis lag van het eerste doelpunt van Liverpool in de halve finale van de Champions’ League. Een slechte pass net voor de middenlijn: mag niet, maar welke topper heeft nog nooit daar balverlies geleden? Dat hij nog twee keer scoorde en zijn ploeg nog enig perspectief voor de return bezorgde, vertelde hij niet. Evenmin dat Nainggolan één van de uitblinkers was toen Roma in de kwartfinales Barcelona uitschakelde. Hoeveel Belgische voetballers hebben hem dit voorgedaan?

Volgens Dedecker moeten atleten in de eerste plaats in de pas lopen. Misschien geldt dat voor gevechtssporten zoals judo, maar in het voetbal is het regelrechte onzin. Nainggolan is een engel uit de hemel vergeleken met George Best, maar Matt Busby hield hem bij Manchester United de hand boven het hoofd. Idem dit met Eric Cantona en Alex Ferguson. Bondscoach Michel Platini liet de Fransman om dezelfde reden als Martinez met Radja thuis van Euro ’92 en ging af als een gieter. Zal ik nog wat namen noemen van ongeleide projectielen? Paul Gascoigne, Diego Maradona, Franck Ribéry, Karim Benzema, Memphis Depay, Luis Suarez, Neymar, Zlatan Ibrahimovic. En zou Cristiano Ronaldo altijd perfect zijn voor de groepsdynamiek?

Ik beweer niet dat Radja van dat niveau is, maar dat zijn Fellaini, Chadli, Carrasco, Dendoncker, Januzaj en zelfs Witsel zeker ook niet. Het zijn de jongens die uit de pas lopen die wedstrijden beslissen. Een grote coach slaagt er in hen op de juiste manier aan te pakken en te laten voetballen. In functie van de ploeg. Bovendien kon hij Radja paaien door hem tegen Panama ( met twee beloften van AA Gent in de selectie) en Tunesië moeiteloos een halfuurtje te laten invallen.

‘Het zegt meer over Martinez dan over Nainggolan’, zei René Vandereycken. Vergeleken met René ben ik nog mild geweest.

Groet,

François

PS: ik heb er alle begrip voor als je mij niet meteen antwoordt, want ik weet dat je volop bezig bent met verhalen over de finale van de Champions’ League van zaterdag voor dewitteduivel.com