PLOEG VAN DE WEEK: KV Mechelen dat tegen Antwerp, het Manchester City-in-wording van België, een 0-2 achterstand omboog in een 3-2 zege
SPELER VAN DE WEEK: Ferdy Druijf, vanwege zijn twee goals en zijn naam
BELGIË
Het was weer lachen geblazen in de Jupiler League. Lachen met de topploegen, die al meteen met de billen bloot gingen: drie op achttien voor de Zogenaamde Grote Zes. Twee punten werden dan nog verworven in een onderling duel en het derde in de 103de minuut. Jawel, een record. Zeker Belgisch, misschien zelfs voor de wereld. Ooit zei Jan Rummens bij FC Porto-Anderlecht, in de tijd van Aimé Anthuenis als trainer, toen het bordje 7 in de lucht werd gestoken: ‘Zeven minuten extra speeltijd. Nog nooit gezien op een voetbalveld’. Het bleek dat het nummer 7 gewisseld werd.
Maar Club Brugge mocht tegen Eupen dus dertien minuten overspelen. Terecht wellicht, maar het wekt toch de indruk dat de landskampioen mocht doorgaan tot de gelijkmaker viel (2-2). Het wordt de hoogste tijd dat het voetbal effectieve speeltijd invoert. Twee keer dertig minuten echt voetbal. Gedaan met de discussies achteraf en vooral weg met het spelbederf.
Club pakte dus nog een puntje en loopt daarmee al een punt uit op titelconcurrenten als Antwerp, AA Gent en Anderlecht. Antwerp leek op weg naar winst Achter de ex-Kazerne, maar de druiven waren nog te zuur bij de Great Old. KV Mechelen sloeg ongenadig terug. AA Gent kwam ook op voorsprong, maar verloor in St.-Truiden bij een ploeg die vorig seizoen ternauwernood het vege lijf kon redden (2-1). En Anderlecht dan. We are Anderlecht. Tja, in eigen huis geklopt door Union (1-3). Het lijkt wel of de klok een kleine eeuw werd teruggedraaid.
Standard en Racing Genk waren de enige grote namen die zonder blozende kaken het eerste weekeinde van de competitie doorkwamen. De openingswedstrijd van de competitie was een aangename wedstrijd, met een uitstekend Racing Genk in de eerste helft – alleen bleek Onuachu de onbeholpen versie van de topschutter van vorig seizoen – en een uiterst enthousiast Standard na de pauze. De jonge Rouches zullen het van hun goede wil moeten hebben, maar met deze instelling kunnen ze een eind komen in het Belgisch voetbal.
Met de topclubs maakte heel ons voetbal zich weer eens belachelijk. Wie komt op het onzalige idee om de competitie te starten twaalf dagen na de finale van het EK en op de openingsavond van de Olympische Spelen. Drie weken voor de start van de serieuze Europese competities, zes weken voor het sluiten van de transferzomer.
Een aantal EK-gangers, dus de betere voetballers uit onze competitie, zijn nog met vakantie. Het kopen en verkopen van spelers moet nog echt beginnen. De nieuwe voetbalgidsen zijn op 1 september alweer compleet waardeloos, alle pronostieken alleen goed om te zien wat het zeker niet zal worden. Maar ook onze media leren het nooit. En dat allemaal omdat enkele clubleiders halsstarrig vasthouden aan een competitie met veertig (!) speeldagen. Dat is zeker een Europees record.
Eigenlijk is deze vroege competitiestart je reinste competitievervalsing. Je hebt er als kleinere club alle belang bij om nu tegen de groten te spelen. Het kan punten opleveren waar je niet op gerekend had en misschien kan één van je spelers zich in de kijker spelen en nog wat centen opleveren. Daar leeft ons voetbal van. Het is niet veel meer dan een voetballersmarkt.
EUROPA
In de beschaafde Europese voetballanden wordt nog alleen geoefend. Zij houden de schijnwerpers om de vier jaar (dit keer zelfs vijf jaar) gedurende twee weken op de kleinere sporttakken gericht. Een minimum aan respect.
