PLOEG VAN DE WEEK: Club Brugge, dat de eerste topper won, en Racing Genk, dat die topper nooit had mogen verliezen
SPELER VAN DE WEEK: Simon Mignolet, de absolute uitblinker in de eerste topper van het seizoen
BELGIE
De nieuwe voetbaljaargang is niet onder een vrolijk gesternte gestart. Half België is nog met vakantie en de andere helft heeft geen toegang meer tot wedstrijdbeelden. Zowat alle clubs lijken weer verzwakt. De Mededingingsautoriteit kan volgende week een uitspraak doen die een bom onder de competitie(hervorming) legt. Heel teleurstellend is dat maar liefst negen eersteklassers (waaronder Club Brugge, onze rijkste club) de wetgeving rond reclame voor gokbedrijven omzeilen. Ronduit triest is dat op de eerste wedstrijd van het seizoen een handvol racisten de aap stonden uit te hangen op de Bosuil. Onder hen een kind dat overduidelijk de volwassene (zijn vader?) nabootste. Walgelijk.
Vroeger was lang niet alles beter, maar waar is de tijd dat elke voetbalsupporter naar het nieuwe seizoen toeleefde alsof het een nieuwe liefde was. Alles kon. Iedereen begon met even veel punten en iedereen mocht dromen. Dat eerste is nog steeds het geval, maar dromen is er voor de meeste fans al lang niet meer bij. Het is vooral bang afwachten wie nog vertrekt.
De transferraam gaat pas op 6 september dicht en er kan dus nog veel veranderen, maar je moet geen grote kenner zijn om de waardeverhoudingen in te schatten. Union en Club Brugge strijden om de titel en we moeten hopen dat Racing Genk weer tot in de laatste rechte lijn kan aanklampen.
Achter die drie lijkt alles mogelijk. AA Gent, Antwerp en Anderlecht hebben nog alleen in hun naam de A-status. Verrassingen in de top-zes zijn niet uitgesloten. De uittocht van de uitblinkers van de vorige jaargang is nog niet stopgezet. Alderweireld, Vertonghen en Kums zijn gestopt, Sadiki, Bonsu-Baah, Penders, Moris, Watanabe, Talbi, De Cuyper, Ivanovic, Cherry en Jutgla zijn vertrokken en bij Tolu, Jashari en Lammens staan de valiezen klaar.
De Jupiler Pro League is een draaideurcompetitie geworden. Iedereen is na één campagne waarin hij boven het maaigras uitsteekt alweer weg. De nieuwkomers zijn – op een uitzondering als Stankovic na en dat komt dan nog omdat hij de zoon is van – zo goed als volledig onbekend.
Geldwolven
En toch willen we er met z’n allen weer bij zijn. Of voor de buis kunnen zitten. Dat laatste is ons mogelijk niet meer gegund. Tenzij we bereid zijn in de buidel te tasten. Twintig euro per maand (een jaar lang, anders wordt het net geen 35 euro per maand) is voor veel mensen niet het einde van de wereld, maar als je ook de Premier League wil volgen kom je gemakkelijk op het dubbele uit. Voor het Belgisch voetbal heb je bovendien een smart-tv en internet nodig.
Wat een dwaasheid vijf jaar geleden dat de Pro League de rechten van onze competitie voor twee miljoen euro meer (103 in plaats van 101 miljoen, gemiddeld minder dan honderdduizend euro per club) verpatste aan Eleven en Proximus en Telenet, de jarenlange partners, bij het oud vuil zette. Eleven is inmiddels DAZN geworden en van de Ligue 1 weten we dat de liefde voor het geld daar groter is dan die voor het voetbal.
Dat Proximus en Telenet lijken af te haken, is een drama voor ons profvoetbal. Zonder concurrentie zal de prijs voor de tv-rechten (gezakt naar 83 miljoen) over vijf jaar helemaal kelderen. Zes euro per maand vindt Proximus ons voetbal waard, Telenet zelfs maar vijf euro. Dan heb je respectievelijk 1,2 en 1,4 miljoen abonnees nodig om je geld te recupereren. En dan tellen we niets eens de productiekosten, de commentatoren en analisten mee. DAZN (om mij onbekende redenen uit te spraken als dazone) heeft met een abonnementsprijs van net geen twintig euro ook nog altijd 350.000 abonnees nodig, alleen voor de rechten. Je moet geen wiskundig genie zijn om te beseffen dat dit onhaalbare cijfers zijn. De zender heeft nog reclame-inkomsten, maar een vetpot is dat ook niet.
De stemming op de sociale media is behoorlijk vijandig. Onder de boodschappen van DAZN val je voortdurend over het woord ‘geldwolven’. De kans is reëel dat veel voetballiefhebbers het Belgische voetbal links gaan gaan laten liggen. Bij jongere fans is de interesse nu al vaak groter voor de Premier League en ook de Serie A, met Kevin De Bruyne, zal extra aandacht krijgen.
Verzoening
Meer dan ooit heeft de Pro League positieve reclame nodig. Een onverzettelijk Antwerp zorgde in de openingspartij voor een eerste, bescheiden verrassing door landskampioen Union in bedwang te houden in een partij die net niet verveelde (1-1). Zaterdag was het echter miserie troef. De krantenkoppen logen er niet om: ‘Knap stadion, zwak voetbal’ en ‘Slaapverwekkende vertoning’. Pas in het vierde duel van de speeldag werd een winnaar genoteerd: Standard bij nieuwkomer La Louvière (0-2).
De toppers blijven voorbehouden voor de zondag en konden ons weer verzoenen met het Belgisch voetbal. Anderlecht verbaasde met vijf treffers tegen Westerlo (5-2) en de topper tussen Club Brugge en Racing Genk zou wel eens een van de betere partijen van het seizoen kunnen blijken.
Racing Genk verdiende niet om te verliezen, maar stuitte op een briljante veteraan: Simon Mignolet, en alleen hij, voorkwam dat het team van Torsten Fink geen onoverbrugbare voorsprong uitbouwde. De verdedigers Ordonez en Mechele konden in het laatste halfuur een 0-1 achterstand ombuigen in een 2-1 zege.
Club heeft na één wedstrijd nu al twee punten meer dan vorig seizoen na drie speeldagen. Toch moet dit een wake-up call zijn voor de Bruggelingen. Stankovic zat nog niet in de selectie, Forbs en Tresoldi vielen in, maar er is meer nodig om een herhaling van vorig seizoen te vermijden. De versterking komt er hopelijk voor blauw-zwart vrij snel, want het moet vroeger klaar zijn een jaar geleden. De plaats in de Champions League moet dit keer immers nog afgedwongen worden.
EUROPA
De ernstige competities starten pas over drie, vier weken.
