Vooropgesteld: ook ons – openlijke tegenstanders van het WK Qatar – valt het tegen dat de protestbeweging in Nederland en België niet echt van de grond is gekomen. Natuurlijk, wat niet is, kan nog komen, maar tot dusver houdt het, zacht gezegd, niet over. Over het Belgische WK Qatar-sentiment kan ik weinig zeggen, maar kennelijk willen maar weinig Nederlanders een concreet gevolg geven aan hun aversie tegen het WK Qatar. Want dat die aversie massaal is, staat buiten kijf. Maar het kritisch zijn van vele Nederlanders gaat helaas net zover totdat het eigenbelang in het geding komt. En ze hebben de tijd mee. Brecht zei het al: Erst kommt das Fressen, und dann die Moral.
Dat geldt voor zowel de burger annex voetbalsupporter als voor de overheid, media, sponsors, KNVB, de Oranje-selectie en de bondscoach. Met als gevolg het krampachtig zoeken naar allerlei (drog)redenen om iets wat nog nooit zó krom was, toch nog enigszins goed te praten. Of men toont zich kritisch, maar gaat er wel naartoe (Van Gaal. Wie toont de euvele moed hem hiermee te confronteren?), komt aanzetten met een nietszeggend statement (Oranje met een One Love-bandje) of beweert ‘maatschappelijk verantwoord te gaan deelnemen’ (KNVB). En ondertussen lachen Qatar en de FIFA in hun vuistje, want de buit is binnen.
Dat er in Nederland en België slechts mondjesmaat ‘luidkeels’ wordt geprotesteerd tegen het WK Qatar, mag dan een gegeven lijken, maar het zou ook kunnen zijn dat ‘onze’ media weinig oog en oor hebben voor wel degelijk aanwezige protestgeluiden en -acties. Gegarandeerde volledigheid en zorgvuldigheid zijn uiteraard niet haalbaar, maar het maakt nogal uit wat men wel of niet publiceert. Wie of wat wel of niet aandacht krijgt. Hoeveel budget c.q. bereidheid er is om zaken echt goed uit te zoeken.
Het medialandschap lijkt zo te zijn ingericht, dat pas wanneer een bekende naam eraan verbonden is, de aandacht wordt getrokken. Karakteristiek daarvoor is het steevast vernoemen van Freek de Jonge waar het gaat om concrete acties en producties die zich keren tegen het WK Qatar. Er zijn een WK-protestsong/video en een boek (via Raf Willems Uitgevers/Boekencafé)) uitgebracht en er zijn petities aangeboden aan de KNVB, maar in al deze acties speelde Freek ‘slechts’ een bijrol. Of was hij, zo u wilt, het uithangbord. Al deze acties zijn geïnitieerd door het Comité Cancel Qatar 2022, waarvan schrijver dezes de founding father is.
Ten tijde van het aanbieden van de petities en de lancering van de protestsong en het boek Nooit Meer Qatar(grootste deel opbrengst voor een goed doel) genereerden we wel enige aandacht, maar dat ebde weg toen Freek zich begrijpelijkerwijs weer meer ging bezighouden met zijn eigen optredens. En wanneer de BN’er uit zicht is, verdwijnt ook de belangstelling van de media.
En daarbij: het is een WERELDkampioenschap. Er zijn in het buitenland – en dan met name in Duitsland en de Scandinavische landen – vele protestgeluiden en -acties. Iets wat jammer genoeg vaak onvermeld wordt gelaten. Net als het onmiskenbare feit dat die geluiden steeds luider en frequenter worden naarmate het WK dichterbij komt. En wie weet, gaat dat ook nog voor Nederland gelden en krijgen ook ons WK Qatar-protestlied en boek alsnog de aandacht die ze verdienen. Preken we voor eigen parochie? Integendeel.
Het moet ertoe leiden dat velen dit grootste sportschandaal ooit aan zich voorbij laten gaan, zodat de FIFA en Qatar het niet als een succes kunnen vieren. Nooit Meer Qatar 2022!
Hein Meurs,
Comité Cancel Qatar 2022
