Voetbalgedachten op vrijdag – RW

In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik opende met mijn basisprogramma: The Magnificent Seven van de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. Deze vindt u dus terug in de eerste aflevering.

• Heeft het voetbal zijn eindtijd bereikt? Bij de dood van een politieman in Bilbao. Een Baskische agent overleefde de incidenten naar aanleiding van de wedstrijd Athletic Bilbao – Spartak Moskou met Russische hooligans niet. Zullen we de vertegenwoordigers van deze gewelddadige en racistische ‘Kale Internationale’ niet langer verdragen op onze Europese velden? Waarom schorst de Uefa de Russische clubs niet? Iedereen weet toch hoe de vork aan de stil zit? Iedereen herinnert zich toch de zware rellen tijdens het EK van 2016 in Frankrijk? En de bedreigingen die Russische raddraaiers, zich tooiend met brandende fakkels en swastika’s, al in februari 2016 op sociale media hadden gegooid: ‘’English fans will have no chance. Russia is number one.’ Toen al was duidelijk dat de rivaliserende bendes van CSKA en Spartak Moskou en Zenit Sint-Petersburg – die van competitiematchen een slagveld maken en het Russische voetbal om zeep helpen – een verbond sloten rond de Sbornaje? Bij optredens van de nationale ploeg opereren ze zij aan zij. Een neonazi klapte op Facebook uit de biecht over geheime gevechtstrainingskampen in Russische wouden waar ook soldaten en politieagenten aan deelnamen. Rare jongens, die Russen maar nadat het Engelse hooliganisme de voorbije decennia onder controle kwam, streven zij ter zake de internationale heerschappij na. Een kronkel die mijn petje te boven gaat maar zo functioneert blijkbaar de hersenpan van de rechts-radicale Russische oproerkraaier. Bovendien jagen ze op onschuldige mensen met een andere huidskleur en krijgen ze van het regime het bedje gespreid want ze komen soms van pas als stoottroepen in andere politieke conflicten. Meer zelfs: ze ontvangen applaus van nationalisten in het Russische parlement. Als ongeveer iedereen dit allemaal weet, waarom tolereert de Uefa dan de aanwezigheid van rel schoppende Russen bij Europese duels?
• Heeft het voetbal zijn eindtijd bereikt? Van lezen in het weekblad Trends wordt een mens niet vrolijk. Allerminst bij het thema ‘Anderlecht’. De val van onze nationale voetbaltrots werkt her en der op de lachspieren maar ik vind het vooral een trieste zaak. Trends toont hoe het paarswitte huishouden door eigen keuzes op zijn kop werd gezet. Het voorbije decennium ‘verloor’ de RSCA liefst vijfduizend stadionbezoekers en zakte het gemiddelde van 24.000 naar 19.000 toeschouwers. Volgens zakelijk leider Jo Van Biesbroeck onder meer door een bewuste optie voor ‘duurdere stoelen’. Zegt u? Men redeneerde dus in termen van ‘minder volk maar meer opbrengsten’. Ik ken fans die al van in de tijd van Rob Rensenbrink vanuit de Kempen naar Brussel reisden maar het om die reden vandaag voor bekeken houden. Nooit gehoord van de ‘soul van een club’, waarde Jo? Van lezen in Trends wordt een mens niet vrolijk, bis: ‘En de winnaar is…Mogi Bayat! De club heeft haar lot in de handen van spelersmakelaars gelegd. Zij hebben de club sportief gekaapt.’ En financieel natuurlijk: ‘Zijn makelaarsvennootschap groeide de voorbije jaren als kool en haalt zelfs een grotere bedrijfswinst dan Royal Sporting Club Anderlecht.’ We zeggen dit niet zelf, we blijven de onverdachte bron Trends citeren. Zet deze lui op hun plaats a.u.b., met andere woorden: aan de deur. Voer een eigen scoutingspolitiek en verdeel het uitgespaarde geld aan ‘makelaarsbonus’ over de ontwikkeling van de jeugdopleiding, de vrouwenafdeling en de supportersparticipatie.
• Heeft het voetbal zijn eindtijd bereikt? Lierse SK ligt op sterven. De geelzwarte traditieclub zag het levenslicht in 1906. Ze voegt zichzelf toe aan een lange lijst van andere Belgische professionele en semiprofessionele voetbalverenigingen die zich de voorbije halve eeuw verloren in onrealistische perspectieven en zich vergaloppeerden volgens het waanidee ‘The sky is the limit’. Het faillissement van een club is een gedeelde verantwoordelijkheid van bestuursleden, sponsors, spelers én trainers. Maar vooral van de Profliga en het politieke (wan)beleid. In België is laissez-faire de norm en ontbreekt zowel een debatcultuur als een maatschappelijk kader waarin het topvoetbal in alle facetten kan functioneren.
• Heeft het voetbal zijn eindtijd bereikt? Met enige vertraging gelezen in het jaarrapport van Soccerex Football Finance 100 2018 Edition: de top twintig van het wereldvoetbal – lees de twintig rijkste clubs – torsen een gemeenschappelijke schuld van 3,2 miljard euro. Enkel Bayern München, RB Leipzig en LA Galaxy hebben een propere bankrekening. 3,2 Miljard gemeenschappelijke schuld dus voor de twintig rijkste clubs? Het voetbal heeft zijn eindtijd bereikt.