VOETBALGEDACHTEN OP VRIJDAG (7) – RW

In deze rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik verwijs graag terug naar mijn basisprogramma: Pleidooi voor de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. U vindt die terug in pdf onderaan de tekst.

Wat te denken van SC Freiburg als model voor het kwakkelende Belgische profvoetbal?

Turbulente tijden teisteren ons voetbal. Wat te denken van ‘Oostende’ en ‘Anderlecht’ met schuldenlasten waarvan we wel het begin maar niet het einde zien? Wat te denken van de toestand in 1B? Wat te denken van het ‘Beneligaplan’ dat mogelijk onze ‘markt’ vergroot maar alvast te weinig aandacht besteed aan het algemeen welzijn van ons profvoetbal?

Laat ik u in deze boekenbeurstijd even meenemen naar een boek over…dé verrassing van de Bundesliga. De SC Freiburg, met name: op de derde plaats en vrank en vrij voetballend.

Freiburg is een stad naar mijn hart: ecologisch, sociaal, vrijheidslievend. Voor hotelbezoekers is het openbaar vervoer gratis en honderd procent energievriendelijk. Dat is ook het Schwarzwaldstadion van SC Freiburg, de club van zwart en rood. Vanuit het stadscentrum ben je er met de tram op minder dan een kwartier. Het ligt geprangd tussen een woonwijk, de rivier Deimsar en een beboste berghelling met windturbines. Een groot bord met een foto van het publiek heet je welkom met de woorden ‘Danke das ihn immer für das besondere Klima sorgt.’

Ik blader voor u door het boek ‘Bundesliga Anders. Der SC Freiburg und die Ära Streich’ (Verlag die Werkstatt, oktober 2019). Daarin beschrijft auteur Christoph Ruf het bijzondere karakter van deze sympathieke club. Sinds de jaren tachtig werd gekozen voor ‘das schöne Spiel’. De ‘Freiburger Fussballstil’ wordt omschreven als ‘Braziliaans’.

De identiteit van SC Freiburg hangt ook nauw samen met de standpunten van coach Christian Streich. Hij heeft al…vijftien jaar de sportieve touwtjes in handen en wordt omschreven als een ‘empathische mens’. Met duidelijke opinies over hoe de samenleving best geordend wordt: volgens de driehoek ‘participatie, democratie, solidariteit’. Streich schaamt zich niet voor zijn sociaaldemocratische standpunten en die wil hij ook toegepast zien op de ordening van het voetbalbestel.

Tegelijk investeert het bestuur in sterke relaties met de lokale gemeenschap en werpt het zich op als één van de belangrijkste pleitbezorgers van de ’50 + 1’-regel: ‘…einer wertvollen Regel die für die Solidarität in die Bundesliga und die Kultur im deutschen Fussball steht.’ Maar vooral: omdat men beseft dat deze regel de enige garantie is om professioneel voetbal een toekomst te bieden.

En we sluiten af met nog een citaat dat er mag zijn, ik neem aan dat uw Duits voldoende sterk is om dit te begrijpen: ‘Dass Fussball in Deutschland eine Mehrheit der Fans als Kulturgut sieht, das bereits jetzt viel zu durchkommerzialisiert ist und keinesfalls zum Spielball der Märkte werden darf, wissen sie in Freiburg sowieso.’

Ziedaar, u hoort het weer eens van een ander. Ik zou het alvast niet beter kunnen hebben geformuleerd: ‘Een meerderheid der Duitse fans beschouwt voetbal als cultureel erfgoed en verzet zich tegen het feit dat het een speelbal der markten zou worden. In Freiburg scharen ze zich met heel hun hart achter dit heilige principe.’

Het geeft weer wat ademruimte in de turbulente tijden die ons voetbal teisteren zoals in de inleiding beschreven.

We herhalen nog een laatste keer ons pleidooi: wanneer buigen onze politici, ‘gezaghebbende voetbaljournalisten’ en clubleiders zich eens ten gronde over het enige systeem ter wereld dat het voetbal een gezonde – niet alleen financieel, ook sportief en ethisch – basis heeft geschonken? Met SC Freiburg als voorbeeld, want een kleinschalige club die de giganten van de Bundesliga op dit moment zelfs de les spelt.

En ik eindig mijn ‘Voetbalgedachten op vrijdag’ vanaf nu met steeds hetzelfde statement. Ik ben van oordeel dat het standpunt uit de Open Brief van Voetbal Vlaanderen aan de KBVB en de Profliga, zoals ook terug te vinden op deze website, bij hoogdringendheid moet worden uitgevoerd: ‘Meer ethiek, meer solidariteit en, meer kansen voor de jeugd in ons Belgisch voetballandschap.’ We drukken het hier nog eens vetjes af. Tot het werkelijkheid is geworden. Hopelijk dus niet tot het einde der tijden.

Prettig weekend,

Raf Willems, voetbalschrijver