In deze nieuwe rubriek geef ik elke vrijdag enkele voetbalgedachten over de voorbije week mee. Ik verwijs graag terug naar mijn basisprogramma: Pleidooi voor de Open Voetbalclub. Zeven uitgangspunten om het Belgisch voetbal een nieuw elan te geven. Met dank aan denktank De Witte Duivel. U vindt die terug in pdf onderaan de tekst.

Wat te denken van…remember Sahar!

Gisteren mochten tijdens de interland Iran – Cambodja voor het eerst sinds bijna veertig jaar vrouwen nog eens een voetbalwedstrijd bijwonen. Het verbod was een geintje van de islamistische dictator-vrouwenhater ayatollah Khomeiny. In deze rubriek hielden we als eerste in de Lage Landen een pleidooi voor de nagedachtenis van Sahar Khodayari.

 Ik herhaal het nog een laatste keer: ‘Sahar Khodayari is niet meer. Ze overleed nadat ze zichzelf in brand stak uit protest tegen de gevangenisstraf die haar te wachten stond…omdat ze als vrouw een voetbalwedstrijd wilde bezoeken. Dat is verboden in de Islamitische Republiek van Iran, waar de geestelijke tirannie der ayatollahs het vrije en vrolijke leven onmogelijk maakt.’

Omdat er zoveel internationaal en ook ‘binnenlands Iraans’ protest kwam tegen deze schoftenstreek, deed de FIFA de religieuze despootjes een beetje plooien: 3500 ‘gehoofddoekte’ dames mochten in een goed afgescheiden vak het stadion binnen. Een grap of om te huilen? Ik herhaal het nog een laatste keer, bis. Wat? Mijn standpunt! Dat klinkt zo simpel als voetbal kan zijn, beste FIFA: laat een land enkel deelnemen aan internationale toernooien als het zowel een mannen- als een vrouwenteam inschrijft. Tweede voorwaarde: vrouwen mogen vrij de wedstrijd bezoeken in de kleding die zij verkiezen. Dit is 2019! Ayatollahs out – en het liefst voor het Internationaal Strafhof van Den Haag – vrouwen in! Remember Sahar!

Wat te denken van…free Rui Pinto!

Deze week gelezen in de kranten: banken weigeren Belgische voetbalclubs leningen omdat de kans zou bestaan op frauduleuze financiële toestanden. Dat lijkt op het begin van het einde. Ook al als eerste in deze rubriek op een bepaalde nagel geklopt: Football Leaks 2!

Football Leaks 2? Inderdaad: de onverkwikkelijke story van ‘Den John’, een computerwizzard van het zuiverste water. We maken het onszelf even gemakkelijk en herhalen hier opnieuw: spitte files op die het daglicht niet mochten zien. Hij speelde alles onder meer door aan het Duitse weekblad Der Spiegel dat de zaak in de openbaarheid bracht, ter tenenkromming van de betrokkenen. Zoals het zo vaak gebeurt, draaien de ‘klokkenluiders’ op voor de schade. Dat ondervond ook ‘den John’ begin dit jaar toen hij werd ontmaskerd als de Portugees Rui Pinto. Intussen verblijft hij in de gevangenis in afwachting van een proces. Bij de Deutsche Verlags-Anstalt verscheen onlangs  ‘Football Leaks 2’ , een staaltje onderzoeksjournalistiek in boekvorm van liefst 571 pagina’s. U kunt op www.dewitteduivel.com in een voorpublicatie lezen hoe ‘den John’ ten onrechte wordt aangepakt en de echte daders dreigen vrijuit te gaan. Daarom herhaal ik het nog een laatste keer: bedriegers buiten! Bedreigers ook! ‘Den John for President!’ Free Rui Pinto!

Wat te denken van…we are all Romelu Lukaku!

Deze week lanceert FARE – Football Against Racism – haar veertiendaagse actieweek. Dat moet ongeveer de twintigste keer zijn. Of daaromtrent. Na een bezoek in 2002 aan het tweede congres in Sheffield, besloot ik op de KBVB af te stappen en stelde een campagne voor: ‘Rode Kaart voor Racisme’. Met mijn éénmansorganisatie ‘Samen Kleurrijk Sporten’ schreef ik ook een sociaal charter voor het voetbal. Het hangt nog altijd in de inkomhal van het bondsgebouw. Helaas bleef het enigszins dode letter. Niet volledig, maar toch. Ik had alvast verwacht dat België ter zake het voortouw zou nemen en dat is helemaal niet gebeurd. Ik onderschrijf volop dit initiatief waarvan ik de beginselen even letterlijk citeer:  “ The Football People weeks starts now as a movement  of over 150.000 people. The largest social campaign in European sport begins today. 

For two weeks between the 10th-24 th October more than 2000 activities will take place in over 60 countries in Europe, Latin America, Africa and Asia. The campaign aims to drive social inclusion and tackle discrimination, using football as a vehicle to educate, inspire and promote equality for all.’

Ziedaar: wie kan daar tegen zijn? En omdat ik de gewoonte heb opgevat om elke speler te steunen die door de domsten onder de dwazen racistisch wordt bejegend in een stadion, doe ik dat hier opnieuw. Ik vereenzelvig mij dan steeds met de voetballer in kwestie. Lukaku was de laatste die dit moest ondergaan. Dus herhaal ik hier een laatste keer: uitlachen geblazen, die racisten! En schreeuwen we met zijn allen: We are all Romelu Lukaku! Vijftig interlandgoals, doe het hem maar eens na!

 
En ik eindig mijn ‘Voetbalgedachten op vrijdag’ vanaf nu met steeds hetzelfde statement. Ik ben van oordeel dat het standpunt uit de Open Brief van Voetbal Vlaanderen aan de KBVB en de Profliga, zoals ook terug te vinden op deze website, bij hoogdringendheid moet worden uitgevoerd: ‘Meer ethiek, meer solidariteit en, meer kansen voor de jeugd in ons Belgisch voetballandschap.’ We drukken het hier nog eens vetjes af. Tot het werkelijkheid is geworden. Hopelijk dus niet tot het einde der tijden.

Tot volgende week!

Raf Willems, voetbalschrijver.