Vincent Kompany heeft Bayern München een nieuwe identiteit gegeven. Maar op de titel wordt in Duitsland niet zo euforisch gereageerd als hier.
De 34e titel die Bayern München vorig weekend behaalde, is een van de speciaalste uit de geschiedenis. Omdat dit kampioenschap er kwam na een seizoen waarin Bayern op de derde plaats eindigde, op achttien punten van Bayer Leverkusen. En dit na een lange hegemonie, met elf opeenvolgende titels. Vincent Kompany is er in korte tijd in geslaagd de ploeg een nieuwe speelstijl te geven. Met snel, dynamisch en aanvallend voetbal, met pressing en een constante druk naar voren. Dat leidde in de competitie tot slechts twee nederlagen, zes minder dan vorig seizoen.
Toch speelde Bayern vaak zonder glans en valt er nog een lange weg te gaan. Vooral het onvermogen om tactisch te variëren en naar plan B te grijpen als plan A niet werkt frappeerde. Zeker in de wedstrijden voor de Champions League. Het zorgde voor een paar pijnlijke nederlagen, zoals de 4-1 op Barcelona en meer nog het 3-0–verlies op Feyenoord. Dat soort uitschuivers moeten volgend seizoen worden vermeden. Nu al wordt gezegd dat het bereiken van de halve finale in het kampioenenbal het absolute minimum is, ook al omdat de inkomsten uit het kampioenenbal noodzakelijk zijn. Van een nieuwe titel gaat iedereen dan weer uit. Het hoort bij de status van deze club. Net zoals de arrogantie waarmee dat soort uitspraken wordt verkondigd.
KLEEDKAMER ONDER CONTROLE
Veel vragen waren er toen Vincent Kompany vorige zomer als nieuwe trainer werd gepresenteerd. Hij moest als onervaren coach overleven in een wespennest. Kompany heeft dat met brio gedaan. Hij begeesterde de spelers met zijn verfrissende aanpak, communiceerde rustig en bedachtzaam en bleef ver weg van zaken die niets met het voetbal te maken hebben. Als Bayern kampioen werd, dan heeft dat ook te maken met de manier waarop Kompany de kleedkamer onder controle had en hield. Er waren geen wrijvingen en als er al eens wat onrust ontstond – Thomas Müller die te horen kreeg dat hij op het einde van het seizoen moet opstappen, Joshua Kimmich met wie de contractbesprekingen veel te lang aansleepten – dan had dit geen enkele invloed op het spel van de ploeg. Wat dat betreft, had de boulevardpers, die als aasgieren rond de club zwermen, niet veel te berichten.
Vincent Kompany werd bij Bayern een betere trainer. Bij Anderlecht kwam hij soms betweterig over, heilig overtuigd van zijn gelijk. Bij Bayern leerde hij luisteren en werd ogenblikkelijk gecorrigeerd als er naar de buitenwereld iets verkeerd dreigde te lopen. Na de bekeruitschakeling tegen Bayer Leverkusen bijvoorbeeld toen Kompany werd voorgehouden dat één titel voor Bayern niet volstaat en hij daar geprikkeld op reageerde. Wie dat dan wel had beweerd, wilde hij weten. Dat was bizar want de uitspraak komt van erevoorzitter Uli Hoeneß.
De fricties werden intern meteen gladgestreken. Dat is nieuw bij Bayern. Ook technisch directeur Max Eberl, sinds veertien maanden in dienst, maakte het in zijn eerste weken mee toen hij in de clinch ging met de pers. Dezelfde Eberl was nu een soort waakhond voor Kompany. Hij zat, afwisselend met sportdirecteur Stephen Freund, op persconferenties naast hem.
VERDER GROEIEN
Als Vincent Kompany bij Bayern München iets heeft geleerd, dan is het ook om kritischer naar zichzelf te kijken. Dat hij in de bestuurskamer omringd wordt door heel veel voetbalkennis heeft hem daarbij geholpen. Dat zijn werkwijze en visie binnen de club breed wordt gedragen, moet voor hem al van in het begin een enorme opsteker zijn geweest. Thomas Müller vergeleek zijn invloed onlangs nog met die van Pep Guardiola. Terwijl Müller dit seizoen amper speelde.
Vincent Kompany heeft zichzelf als het ware bevrijd. De manier waarop hij afgelopen zaterdag reageerde toen Bayern op het veld van RB Leipzig een 2-0–achterstand in een 2-3-voorsprong omboog, illustreert dat. Bij iedere goal ging hij uit het dak. De titel kwam er uiteindelijk een dag later toen Bayer Leverkusen puntenverlies leed in Freiburg. Hetzelfde Leverkusen dat in februari nog Bayern van het veld had geveegd. Het bleef echter 0-0. Voor de titelverdediger was dat een breekpunt.
Deze titel is voor Bayern de belangrijkste sinds jaren. Maar op termijn is dat niet genoeg. Het komt erop aan verder te groeien en bijvoorbeeld ook de verdedigende mankementen weg te vijlen. Offensief zijn er geen problemen. Bayern heet een geoliede aanvalsmachine te zijn, al moet je dat toch een beetje relativeren. Vorig seizoen, in de vervloekte campagne onder Thomas Tuchel, werden er 94 goals gemaakt, vijf meer dan kampioen Leverkusen. Nu zit Bayern op twee wedstrijden van het einde aan 93 treffers.
Vincent Kompany heeft in zijn trainerscarrière een grote stap gezet. Maar een wereldcoach, zoals hij nu door een deel van de Belgische media wordt afgeschild, is hij nog niet. Daarvoor was het voetbal van Bayern, een paar uitzonderingen buiten beschouwing gelaten, niet overweldigend genoeg. Respect krijgt Vincent Kompany niettemin ook in de Duitse pers. Maar superlatieven zijn daar niet bij.
