De lade met superlatieven werd nog eens opengetrokken op de sportredacties. Terecht, Club Brugge zette in Bergamo een topprestatie neer. Maar laat ons de beide voeten op de grond houden. Alle vergelijkingen met het Club Brugge van Ernst Happel zijn ronduit bespottelijk. En wie niet weet blauw-zwart nadien nog Europees gepresteerd heeft, is wellicht te laat geboren of liep te slapen.
Een Belgische club in de 1/8ste finales van Europacup I. Het is nogal wat. De overwinning in de heenmatch was nog in niet onbelangrijke mate het werk van de Turkse scheidsrechter, maar in Noord-Italië was blauw-zwart op alle fronten de betere ploeg. Zeker wat efficiëntie betreft.
Elk resultaat heeft echter een context. Atalanta is de laatste paar weken in mindere doen in de Serie A en Feyenoord, dat in eigen land in crisis verkeerde en zijn coach Brian Priske (ex-Club Brugge) ontsloeg, schakelde Milan uit. De Rossoneri mogen toch nog altijd iets hoger ingeschat worden dan de Nerazzurri uit Atalanta. PSV kan er vanavond zelfs 3-0 van maken in de duels tussen de Lage Landen en Italië.
Hoe dan ook, Club Brugge leverde in Bergamo een topprestatie af, maar er moet ook niet overdreven worden. Zo uitzonderlijk is het nu ook weer niet. Drie jaar geleden bereikte blauw-zwart ook al de 1/8stefinales van de Champions League. Het is al veertiende keer dat Club de laatste zestien van een Europese beker haalt en de zesde keer dat dit gebeurt in de eerste Europese beker.
Feest
Vergelijkingen met het Club van Ernst Happel zijn ronduit lachwekkend. Die ploeg speelde twee Europese finales in drie seizoenen en de tweede was in de Europese beker voor Landskampioenen (77-78). Negen keer al geraakte de West-Vlaamse voetbaltrots verder dan een 1/8ste finale: vier keer tot de kwartfinale, twee keer de halve finales en tweemaal een finale. De laatste halve finale dateert zelfs van … vorig seizoen, weliswaar slechts in de Conference League. En hoe goed het team van Nicky Hayen deze winter ook presteerde, er zaten geen onvergetelijke partijen bij zoals tegen Ipswich (77-78), Zenit St.-Petersburg (86-87), Rode Ster Belgrado (87-88) of Borussia Dortmund (87-88) … tenzij misschien Atalanta uit.
Dat de plaats bij de laatste zestien van het kampioenenbal dit keer zoveel opzien baart, is omdat we het niet meer voor mogelijk hielden. Meestal is een jaarbudget van enkele honderden miljoenen euro’s noodzakelijk om het zo ver te schoppen. Er is blijkbaar echter sprake van een Europese nivellering. Barcelona, Bayern München (met de hakken over de sloot tegen Celtic), Paris Saint-Germain, Milan, Inter, Manchester City, zelfs Real Madrid: ploegen die de voorbije jaren het Europese voetbal domineerden, maar er nog nauwelijks in slagen hun kop boven het maaiveld uit te steken. Heeft het met de overvolle kalenders te maken of is er een andere reden, maar de clubs uit België (Club Brugge), Portugal en Nederland (respectievelijk 8ste, 7deen 6de op de Ranking) slagen er steeds meer in de Big Five het vuur aan de schenen te leggen. Zo schakelde Benfica dinsdagavond ook Monaco uit.
En het feest hoeft nog niet voorbij te zijn voor Club. De loting vrijdag is niet meteen onoverkomelijk. Vooral Lille, de nummer vijf van de Franse competitie, is niet (veel) sterker. En tegen Aston Villa heeft Club in deze campagne al eens gewonnen. Ook al was dat aan de onwaarschijnlijke dwaasheid van Tyrone Mings te danken. De Engelse verdediger raapte de bal met beide handen op in het strafschopgebied nadat zijn doelman had uitgetrapt. Zonder Mings was Club twee punten tekortgekomen om het Zwitserse model te overleven. Zo dicht ligt roem en verlies bij elkaar. En intussen leven we met een bang hartje naar de Europese duels van donderdag van Anderlecht, AA Gent en Union toe.
Mol
Tot slot nog deze bedenking: wat had Wout Faes en Zeno Debast wat Brandon Mechele niet had of waarom werd Hans Vanaken zelfs niet opgeroepen als Kevin De Bruyne in zijn zetel wilde blijven zitten? Kortom, waarom was bondscoach Domenico Tedesco zo blind als een mol?
